De column van Wim van den Berg

VUC – ADO – VUC

Een soort trilogie lijkt het, maar dat is niet zo hoor. 01.05.22 VUC tegen ’t Zand gezien, dus hoog tijd om op 29.10.22 eens te bekijken hoe het nu in de spannende eerste klasse B gaat met VUC tegen DSO, met aan het roer good-old Ruud Meere, met wie gezamenlijk in de kantine de consumptieve geneugten genoten voor, tijdens en na. Een nipte DSO-overwinning en nog immer nul punten voor VUC, dat beter verdiende, maar wel een goed arbitraal trio gezien onder leiding van Jesse Verduijn, samen met confrater Arie die behoefte had aan een gesprek met de heer De Beer, die op vakantie bleek.

Tussentijds een vererende uitnodiging van een grote sponsor binnengekregen om met kompanen een business-box mede te bevolken, te genieten van hap en snap en een matige wedstrijd, ADO Den Haag – VVV, voorzien van regen en hagel (maar wij zaten warm en droog) en goed geleid door Clay Ruperti, die kort daarvoor bij de HSV een interessante avondvullende lezing had gehouden, waarbij humor belangrijk bleek en door mij met 25 anderen werd gehonoreerd met een stevig applaus na afloop.

Het Bingoalstadion van ADO Den Haag was 04.11.22 matig gevuld en de afgesloten weddenschappen tijdens het diner brachten een trotse jonge winnaar, die mij deed denken aan mijn kleinzoon die dat ooit bij Feyenoord tot stand bracht: een gesigneerd shirt en foto’s als herinnering. De bar werd gefrequenteerd door soms ook mij bekende sponsors en de hap was deze keer prima te noemen in vergelijk met een eerder bezochte wedstrijd waar de illuminatie bleek te falen en de Chinese hap bij kaarslicht moest worden genuttigd.

Vooraf nog kort gesproken met good-old Jan Lobel en na afloop met oude HSV-gabber Henk Martin, ruim 30 jaar druk bezig met de ballenjongens en penalty-bokaal, samen met idem maatje Henk Ebben, beiden HSV-ers van de oude garde. Mijn uitslag van 4-0 ging teniet en weer een euro armer.

Nog maar net bekomen van de avond-emoties, toog ik naar een dijk van een affiche, te weten Forum Sport-VUC, waar iedereen iedereen kent, net als ik en gehuld in winterkledij van de HV-sponsor langs de lijn stond te huiveren met Hanneke, Arie, André en Kees en vele anderen, want het was best druk qua opkomst. Wel even heel bijzonder was de hulde die werd uitgedeeld aan Hans Klippus, die totaal verrast ervoer dat de door hem uitgebrachte gids voor 1B enorm goed was ontvangen, mede door de medewerking van meneer André B., iemand die liever anoniem wil blijven. Teammanager Gertjan de Zoete huldigde Hans met een toespraak en passend cadeau, nog eens dunnetjes overgedaan door Frans Smits met een fles geestrijk vocht. Een terechte hulde voor Hans, die daar veel tijd en werk aan heeft besteed en een unieke gids tot stand heeft gebracht. Leuk was dat Hans bedankte en erg blij was met de 1-2 winst van VUC (eerste punten voor VUC) in een wedstrijd die referee Giovanni Verhoeve samen met zijn neutrale assistenten prima heeft geleid.

En alweer zag ik een rooskleurig toekomstbeeld, verwoord door de jeugdspeler van de week Robin Glasbergen, een super beleefde jongen die dankbaar bleek voor wat hem door Frans Smits werd aangeboden en hem een leven lang zal bijblijven.

Niet alleen Emmy van Drunick (verenigingsmanager van VUC), maar ook Hanneke Quartel (echtgenote van Arie en na enige tijd van afwezigheid weer aanwezig op het haar vertrouwde FS-honk) maakten de derde helft tot een uiterst gezellige aangelegenheid, mede door de verzorging van Dineke S..  En zo hoort het ook, zo vonden ook Kees en Arie en André (B) en Joost en Jean en Aad en André en Bas en vele andere derby-aanwezigen.

Woede en haat zijn zaadjes die oorlogen veroorzaken; vergiffenis is een kiem voor vrede. Dat is de ultieme vorm van zelfgenezing. (Gepikt, maar wel mooi/raak/waar…..).

Wim van den Berg

Lees verder