DE KNVB EN ONZE FINCANCIËN
De KNVB heeft inmiddels de nieuwe structuur van de besluitvorming ingevoerd. Op een geraffineerde manier is de inbreng van de clubs op het beleid van de bond met ingang van 2013 teruggebracht tot de factor 0. De ter zake dienende informatie is niet of met grote moeite te vinden. Uiteraard is het de schuld van de clubs zelf. Ze hebben zich hun rechten uit de handen laten futselen.
Tegen dit licht is het opvallend, dat er nu om te beginnen met een project gestart wordt voor een nieuw bondsbureau inclusief interieur voor een voorlopige prijs van ca. € 18.000.000. Naast een bijdrage van de UEFA van € 6.000.000 geschiedt de financiering met eigen vermogen en leningen tot een bedrag van bijna € 7.000.000. Het zijn bedragen waarbij je je nog wel even achter je oren wilt krabben.
Luidkeels wordt geschreeuwd dat de renovatiekosten niet ten laste van de amateurs zullen komen. Wie echter naar de cijfers van de amateurs kijkt, wordt voor 2014 geconfronteerd met een begrotingstekort van maar liefst € 4.200.000, waar oorspronkelijk een overschot van € 300.000 was geraamd. Dit is toch cijfermateriaal waarbij een duidelijke toelichting verlangd mag worden. De kritische zoeker kan zich de moeite besparen. Kreten als “serviceverbetering”, “het starten van een organisatieontwikkelingsproject”,”ICT-investeringen” en dergelijke moeten hem in slaap sussen.
Intussen is er van de weerstandreserve € 3.500.000 opgesoupeerd, komt er een contributieverhoging van € 2,00 per lid en moeten er in totaal 50 personeelsleden op zoek naar een nieuwe baan. Maar ja, daar in Zeist achter hoge hekken en in diepe bossen kunnen die dingen gebeuren zonder dat tegenwoordig hinderlijke verenigingsbestuurders je op je vingers kijken of tikken. Hoe moet je straks aan je leden gaan vertellen dat ze twee euro meer moeten gaan betalen aan een KNVB die met haar informatievoorziening over de financiën net zo transparant is als een ‘Camera Obscura’.
Fräserlijk moet het voor Maurice zijn als hij ADO Den Haag Stein-na-Stein uit het degradatiedal omhoog ziet klauteren
MINDER
Ergens in mijn beeldarchief ligt een dvd met de film “Triumph des Willens”. Het is een in 1935 uitgebrachte propagandafilm over de opkomst van het nationaal-socialisme in Duitsland. Door de verfijnde, modernere technieken werd het product toen internationaal geprezen. Het was echter een perfecte verheerlijking van massabijeenkomsten waar tienduizenden sympathisanten werden opgejut. In hysterische spreekkoren werd daar de doem uitgesproken over het jodendom. De film kwam mij helder in beeld toen ik de “peroxiet” zijn achterban zag opjutten tegen de Marokkanen. Er waren te veel overeenkomsten. Waarom maak ik me hier druk over zijn optreden? Wel, veel Marokkanen zijn lid van één van onze voetbalverenigingen en die verdienen het niet geschoffeerd te worden door een amoebe uit Limburg. Als in Nederland de ‘Wil der is’ kan deze demon teruggedreven worden. In zijn naaste omgeving breekt hier en daar het gezonde verstand door. Nu nog bij zijn kiezers.
DE ITALIAANSE UITGLIJDER
Ik heb het hier natuurlijk niet over de bunga-bunga-slippertjes van opa Berlusconi. Neen, op de laars van Europa woont ene Ottavio Cinquanta. In de romaanse talen klinkt zoiets als 50, maar dat is-ie allang niet meer. Hij is inmiddels doorgegroeid naar 75 volwassen jaren, een ruime AOW-er dus. Ik weet niet of hij nog verder geïntroduceerd moet worden, maar hij is de voorzitter van de Internationale Schaatsfederatie. Vraag mij niet hoe hij op die stoel terecht gekomen is, maar dat vraag je je wel eens meer af als je ziet wat er bij topfuncties soms boven komt drijven. Hoe deze man ooit op die plek terecht kon komen, zal in dergelijke duistere gangen verborgen blijven, maar je maakt toch ook geen Maori preses van de Dokkumer kaatsclub. Deze man was ook te gast bij de afgelopen Winterspelen. Hij heeft vermoedelijk drie weken lang geleefd in een soort coma van wodka en kaviaar.
Toen moeder Cinquantina hem in Rome weer aan haar gulle boezem drukte, ontwaakte hij en na een fles chianti en een bak olijven keerde zijn oorspronkelijke waarnemingsvermogen terug. Hij worstelde zich door de Romeinse edities van het AD en toen kwamen weer de beelden van die Hollanders op zijn scherm. Hollanders die ongeremd tientallen plakken pikten uit de pot met imi-goud, zilver en brons. Hij kon ’s nachts spontaan ontwaken als hij in een kwade droom weer dat ORANJE, die brutale, uitdagende kleur zag en weer dat Wilhelmus hoorde met het opslepende ritme van een opgejaagde slak. Weer was er de gulle boezen van Cinquantina om hem af te leiden en op andere gedachten te brengen. Maar nu was ze gedoemd te falen. Ottavio had besloten in te grijpen.
Weg met dat schaatsen en zeker op de afstanden waar die kaaskoppen zich superieur hadden getoond. Hij zat sidderend met in zijn handen een foto van het bordes van Huis ten Bosch. Die grijnzende met goud behangen koppen leken hem nog uitdagender dan hij ze in werkelijkheid had gezien. Het enige mooie van die plaat was Maxima die nog iets in zijn oude botten opwekte. Er stonden zelfs figuren met een spiksplinternieuwe ridderorde en dat voor een stukkie hard schaatsen. Zelf was hij nooit verder gekomen dan een stukje blik, verworven tijdens de Roomse Avondvierdaagse die georganiseerd was door broeder Penitentius van de Orde der Apenijnen waar Ottaviootje had leren lezen en schrijven. De tocht was echter al na een paar kilometer afgebroken omdat er meer jongens en meisjes in het milde bos verdwenen dan er nog op de hobbelige weg liepen. Iedereen kreeg de plak die later gememoreerd werd als de bunga-bunga-medaille. Hij ergerde zich er vreselijk aan, dat zijn eigen Italianen te lui waren om zich echt in te spannen en wat ijs betreft tevreden waren met drie bolletjes met slagroom. Hij had overigens gehoord dat veel Italianen in Nederland niet terug wilden naar het moederland omdat in Den Haag bij Florencia hun nationale ontbijt ook te koop was of ingeruild was voor een stevige kop koffie.
Hij had nog een verre neef in Holland, maar die was met een struise Friese deerne getrouwd die hem geleerd had te juichen als ene Sven op een podium stond. Hij had gehoopt dat zijn familielid als schoorsteenveger of terrazzowerker een zzp-carrière zou hebben opgebouwd, maar hij had in Ljouwert een belastingadvieskantoor opgezet waar hij landgenoten stimuleerde om de lege kas van Rutte c.s. nog verder te ontlasten.
Ottavio Cinquanta zou zelf maatregelen moeten nemen. Het idee van Cinquantina om die Hollanders voortaan te laten schaatsen op houten blokjes met touwtjes vond-ie niks. Neen, als het aan hem lag moest elk onderdeel bij het schaatsen dat langer dan vijf minuten duurde, geschrapt worden. Tenslotte viel hij bij het schansspringen ook al na tien sprongen in slaap. Ook moesten die baantjes ingekort worden tot 250 meter. Dat die shorttrackers er telkens uit flikkeren en zich tegen de boarding te pletter vlogen, kon hem geen moer schelen. Hij zag het toch al niet zo helder meer en zeker niet nu iedereen in zijn omgeving hem een beetje in de maling nam met zijn frustraties. Een jaar of tien terug had-ie het nog allemaal kunnen volgen maar je wordt niet zomaar 75 en dan kunnen de dingen nog wel uit je verbeelding groeien.
oftewel ….. Die Hollanders bleven een gruwelijke werkelijkheid en waren geen onderdeel van één van de dodelijke dromen uit Dante’s Inferno. Over vier jaar zouden ze weer aan de streep staan met bloedfanatieke blikken en op de podia met plakken. Hij zou tegen die tijd in zijn favoriete schommelstoel indutten bij de vijfde afdaling terwijl op de achtergrond zacht zalvend een aria zou klinken uit de opera “La Forza del Destino ” (niet van Dante maar van Verdi).
ZOMERTIJD
Hij was met de wintertijd de disco ingegaan en met de zomertijd er weer uitgekomen. Een erotische afronding had hij kunnen vermijden, want hij moest na het ontwaken uit zijn ongebluste dromen nog voetballen. Omstreeks het middaguur stond hij met zijn tas langs de lijn. Ze waren al een uur bezig. Het zijne lag nog in de disco.
SV HOUTWIJK GAAT BREED
Het veldvoetbal verschuift steeds meer van de zondag naar de zaterdag en als de voortekenen mij niet bedriegen zal dat proces zich voortzetten in de richting van de vrijdag bijvoorbeeld. In de weekenden dreigen daardoor gehele complexen ongebruikt te blijven. De sv Houtwijk is in dit dreigende gat gesprongen en onder de naam “houtwijkbreed” oriënteert een werkgroep zich momenteel op mogelijkheden haar complex zo optimaal mogelijk te benutten. Inmiddels heeft er een inventarisatie plaats gevonden van de mogelijkheden waarmee men op z’n minst de Houtwijk in wil gaan.
Reeds nu kunnen we de volgende activiteiten vrij geven: het klootschieten (met en zonder), het poffertjes gooien voor pupillen, buggy-runs voor jonge moeders, het sterren-tellen voor stellen na elleven, waarvoor het clubgebouw ook in de avonduren zal worden opengesteld. Daarnaast wordt geput uit standaardwerken zoals “Enige penetrante agrarische gezelschapsspelen” uit de Enkhuizeralmanak van 1903 en “De spelen der eenvoudige lieden na de Negende Kruistocht in 1272” zoals opgetekend door frater Penselius van de Orde der Overspelige Lekenbroeders. Op de parkeerplaats bij het complex zal ruimte gemaakt worden voor 65+-ers die daar kunnen hinkelen, knikkeren, bokkie-springen, hoepelen, priktollen en zakdoekje-leggen. Voor veteranen die echt niet zonder voetballen op zondag kunnen, zal getracht worden wekelijks op het complex een veld vrij te houden. Wie echt geïnteresseerd is in één van de aangeboden activiteiten kan zich wenden tot het secretariaat met vermelding van de codenaam: 01-04-2014. Maar wie gewoon wil voetballen of gezelligheid zoekt, kan er ook terecht!
Dries Weber
© Haaglanden Voetbal
