Danny Gout, doelman bij HBS, hangt zijn voetbalschoenen vanwege veranderde werkomstandigheden aan de wilgen. Zijn laatste wedstrijd speelde hij afgelopen weekend met HBS (2–6 winst) uit bij FC Lienden. Gout (‘mag ook met een D aan de achterkant’) was in zijn voetbalcarrière overal waar hij speelde een graag geziene en markante persoonlijkheid.
Haaglanden Voetbal kwam in het bezit van de emotionele hommage en huldebetuiging van zijn moeder aan haar met voetballen stoppende zoon. Interessant, zeker voor zijn vele (oud-)collega voetballers, vrienden en kennissen om ook kennis te nemen van deze ovatie.
De laatste voetbalwedstrijd van Danny Gout.
Aan 22 jaar voetbal komt vandaag een einde, dat doet me wel wat, als moeder zijnde.
Je was 5 en een half jaar, toen nam ik je mee, naar voetbalvereniging V.V.P.
Om half 8 in de morgen maar je had een leuk team, je leerde daar voetballen en je was graag gezien.
Omdat niemand wilde keepen stond een keer onder de lat. Je hield een penalty tegen, dat vond je wel wat.
We gingen samen extra trainen en je kreeg je eigen plek, die bleef van jou ook toen wij verhuisden naar een andere stek.
En we hadden het leuk omdat het een team was, gingen we met z’n allen naar h.v.v.RAS.
Dat voelde als thuis voor jou en je vrienden, en je kreeg door hard werken wat je verdiende.
Een aantal keren kampioen, en met de grote jongens als 3e keeper meegaan. Maar je zei, nee bedankt ik train me niet het lazarus om reserve te staan
Individueel niet allemaal een Ster. Maar je leerde, als één geheel kom je heel ver!
Het was één voor allen en allen voor één met elkaar verbonden. Dat maakte dat jullie in het in het 1e stonden.
Promotie naar de 4e, 3e en paar keer kampioen. Hoe kon je het als keeper beter doen?
Na 14 jaar vol voetbalplezier, vroeg Albert van der Dussen, komt een seizoentje hier?
Gewoon eens om te proeven en te ervaren, tja, zo ging hij naar hoofdklasser Haaglandia.
Daar ging het er wel even anders aan toe, keiharde training, keiharde spelers, als groentje,
3x per week training je was kapot en moe.
Eerste keeper worden dat zat er niet in, misschien stiekem heimwee, en dacht je, wat heeft het voor zin?
Maar voor de motivatie zakte, had keeper Patrick de Groot zijn pink geknakt, en stond jij heel onverwacht in de basis, en iedereen dacht…als dat jochie maar klaar is!
De eerste wedstrijd was tegen hoofdklasser VUC, tring wat een mensen! Wat was het druk!!!
Daar stond je dan (mijn bebie) in dat grote doel, en hadden ze met de 1-0 voor bij VUC een grote smoel.
Ik haatte voetbal op dat moment, ach Jezus, ze gaan met hem de vloer aanvegen. En toen een wonder, jullie kregen een penalty tegen.
Tja, door de jaren heen de naam penalty killer op te bouwen, stond je ineens daar vol van vertrouwen..
Je stopte hem, en ik werd zachtjes hysterisch, en door met 8-1 te winnen werd iedereen delirisch,
Daarna nog 5 wedstrijden en niet verloren en kon het bankzitten je helemaal niet meer bekoren
En je kreeg het gevoel, wat is het leven zonder doel?
Nog een seizoen op de bank, dat is niet wat ik zie. En toen kwam Rob de Lange met een optie:
Kom als eerste keeper maar met mij mee, dat was helemaal top en zo ging jij naar DHC
1e klasse met DHC, je had het naar je zin en veel gewonnen o.a. 2x Delfts bokaal. Maar promotie naar de hoofdklasse is toch het hoogtepunt in dit verhaal.
Je keepte geweldig, alles ging goed in je leven, toen bedacht je plotseling, ik wordt skileraar voor even.
ff in het kort; na een hartklap mijnerzijds en pijn en verdriet, zei je op de laatste wedstrijd, oké mam ik ga toch maar niet.
Iedereen behalve de trainer was blij, die dacht jammer joh jouw carrière is voorbij
Je ging nog harder trainen en als dank zette hij je tot iedereens verbazing op de bank.
(zal mijn mening maar voor mij houden, we houden het netjes).
En na een zinloos seizoen heeft die trainer je laten gaan. Er kwam nog wel een andere club maar die stond je niet aan.
En ik, ik dacht alleen maar aan hoe rot je je voelde, en toen jij zei, ik stop, wist ik gelijk wat je bedoelde.
Toen na twee jaar op een dag ging de telefoon. Hee ma, ik ga weer trainen, zei je doodgewoon.
Echt waar, ik viel gewoon van mijn graat, hoe is het mogelijk dat-ie naar een TOP klasse gaat
H.B.S., gesteund door je vriend Gianni Kamperveen en je lieve verloofde Mariëlle Vos begon je voor het seizoen al te trainen als een os.
Bloed, zweet en de conditie van een EI, hoorde ik je zeggen, verdomme ik moet en zal er bij
Zo kwam je bij de trainer, meneer Wetzel in de gratie. Wat een voorrecht om voor hem te spelen, wat een prestatie.
(en schat ff opgelet, mamma ………hi hi).
Eén helft tegen ADO deed je goed, en kreeg er nog drie wedstrijden bij. Eindelijk spelen met je vrienden maakte alleen jou heel blij.
En vandaag is jouw laatste wedstrijd als keeper van het doel. Ik begrijp het heel goed, maar ik heb toch een verdrietig gevoel.
Maar nu stop je om de goede reden, en daarom is denk ik iedereen tevreden.
En bedank ik jou voor alle wedstrijden die je mij hebt gegund, en je weet het je moet stoppen op HET HOOGSTE PUNT
EN IK ZIE MIJ NU AL ZITTEN MET KLEINKIND EN BEN OUD, DAN ZEG IK, JOUW PAPPA ? DIE WAS DE BESTE DAT WAS EEN KEEPER VAN GOUD!
Je allergrootste FAN.
Mam
© Haaglanden Voetbal
