ADO Den Haag is momenteel terug te vinden in de onderste regionen van de ranglijst. Bovenaan de topscorerslijst prijkt echter wel de naam van een ADO Den Haag-speler. Michiel Kramer heeft er inmiddels negen in liggen. Zijn naam wordt al bij diverse andere clubs genoemd. Haaglanden Voetbal praat met hem, over de speler Kramer, zijn doel en het laatste duel tegen Willem II.
Tekst: Rob Blankenstein
Foto’s: Sander de Hollander
Michiel, het was tegen Willem II een prachtdoelpunt, beschrijf hem nog eens!
,,Ik kreeg de bal aangespeeld tussen een aantal verdedigers en ik besloot om de bal op te wippen en kwam daardoor enigszins vrij en schoot hem in de hoek achter Lamprou en het was denk ik wel een aardige goal.”
Er is naar aanleiding van jouw interview een aantal weken geleden in VI onder meer een beeld van jou ontstaan van een eigenzinnige speler, die geen trainingsbeest is, maar het op z’n eigen manier invult. Klopt dat beeld een beetje?
,,Een beetje, maar het beeld klopt niet helemaal, want ik doe er wel alles aan. Alleen ik geloof niet in de manier waarop de voetbalsport qua training en mentale weerstand kweken beleefd wordt. En dat is een ander verhaal dan dat ik geen trainingsbeest zou zijn. Dat betekent niet, dat ik rustig train, maar op het moment dat je als groep getraind hebt en je krijgt te horen dat je er niet het maximale uithaalt, dan betekent dat toch niet dat je slecht hebt getraind of wel?”
Jij beleeft op dit moment eigenlijk jouw echte doorbraak. Je bent nu 25 is het dan toeval of kun je spreken van een rustige opbouw van je carrière?
,,Nadat ik bij NAC debuteerde heb ik ervoor gekozen om naar Volendam te gaan, puur om daar weer de stap naar boven te kunnen maken. Dat kwam eigenlijk wat later dan normaal door allerlei omstandigheden. Door Hans de Koning heb ik wel alles gespeeld, wat in het begin dus niet het geval was. Toen heb ik ook laten zien wat ik kon en daar heb ik de transfer naar ADO Den Haag ook aan te danken. Ik weet heel goed wat ik kan, maar ik ben niet verbaasd dat het nu zo goed gaat.”
Je hebt nu meer dan de helft van het aantal doelpunten gemaakt bij ADO Den Haag, dus zijn ze wel erg afhankelijk van jou!
,,Het is niet zo, dat ik het allemaal alleen doe, want als ik het alleen zou doen, dan had ik de rest ook niet nodig. Maar ik heb mijn ploeggenoten keihard nodig en andersom hebben ze mij nodig en dat het met mij nu zo goed gaat, is natuurlijk lekker voor het team. En wat nu na Willem II nog veel lekkerder is, is dat we drie punten hebben gepakt.”
Je bent een grote spits en daar zijn er momenteel meer van zoals een Weghorst, Te Vrede, Luuk de Jong. Allemaal grote sterke spelers en ook goede kaatsers. Is dat dan toeval, hoe zie jij dat?
,,Dat zou ik echt niet weten. Ik denk dat je uiteindelijk als spits wordt beoordeeld op je doelpunten en of je dan groot of klein bent, is niet interessant, want men kijkt uiteindelijk toch naar de doelpunten die je maakt. Daar word je ook als spits op afgerekend en als je dan ook nog een keer goed mee voetbalt, dan is dat mooi meegenomen.”
Maar die topscorerslijst, knip je die niet of zo?
,,Nee, dat doet mijn familie wel. Mijn ouders houden een plakboek bij, dus dat komt wel goed.”
Hoe ging het met je enkel in het duel tegen Willem II?
,,Ik heb amper getraind vorige week en dat was gewoon vervelend. Ik moet zeggen, dat aan het einde van de eerste helft de enkel pijnlijker begon te worden. Na de rust werd het alleen maar erger, maar ik heb de wedstrijd gelukkig uitgespeeld en ik heb nu een weekje rust.”
Je had als doel om de dubbele cijfers te halen voor wat betreft het aantal gescoorde doelpunten. Het lijk alleen veel sneller te gaan dan dat jezelf had gedacht.
,,Dat lijkt me logisch, maar je moet als spits sowieso altijd een doel hebben en ik wil gewoon de dubbele cijfers halen en dat heb ik nu nog niet (negen doelpunten -red.).”
Dat jullie uiteindelijk wonnen van Willem II kwam door een strafschop, maar na 2-0 leek het wel weer in te storten. Heb je daar een verklaring voor?
,,We verliezen de grip op de wedstrijd en op de één of andere manier gebeurt dat en al na vijf minuten na de rust scoren zij. Dan zie je bij ons dat de ene helft denkt naar voren gaan en de andere wil meer naar achteren, waardoor het lastiger wordt om te voetballen. Dan krijg je ook nog de 2-2 om je oren en dan denk je bij jezelf ‘het zal toch niet’. Maar gelukkig verzilvert Roland (Alberg – red.) die penalty en win je de wedstrijd nog.”
Missen jullie dan iemand die opstaat en de leiding neemt?
,,Nee niet zozeer. Ik denk alleen, dat wij het te gemakkelijk weggeven en dan krijgt het vertrouwen een klein deukje. Misschien dat je dan wat minder gaat spelen en minder na gaat denken en dat je op zo’n moment wat geforceerd gaat voetballen en dat is natuurlijk niet de bedoeling.”
In zo’n discussie valt dat ook wel eens de naam van Danny Holla, omdat dat zo’n jongen was, die op zulke momenten wel de boel bij elkaar hield. Hoe zie jij dat?
,,Ik had altijd een hekel aan hem, omdat hij steeds aan het gillen en schreeuwen was, maar misschien heb je dat wel nodig. Nu hij weg is, denk ik dat het misschien toch wel nuttig was zo’n type speler. Alleen, er moeten ook andere jongens zijn, die dat op zich kunnen nemen.”
© Haaglanden Voetbal
