Het typische karakter van dorpsclub Stompwijk’92. Stompwijk, in 1285 voor het eerst in oorkonden als Stomwijc aangeduid. Thuishaven van Stompwijk’92. Een onmivereniging bestaande uit een voetbalafdeling (gekenmerkt door de kleur rood), een handbalafdeling (groen) en binnensport (blauw). Alle drie keurig verwerkt in het clublogo.
Tekst: Carel Goseling
De voetbalafdeling, in mei 1947 gestart als Stompwijkse Boys (alhoewel er daarvoor ook een vereniging RKSNE schijnt te zijn geweest), vormt de hoofdmoot. Sinds medio 2012 acterend in de derde klasse van het zondagvoetbal. Een stabiele middenmoter, terend op spelers uit het eigen dorp, die er vaak al vanaf de F-jes spelen. Degelijk zonder op te vallen. Misschien wel een beetje ‘saai’.
Kunstlicht
Een doordeweekse avond. Op het kunstgras hoofdveld van Stompwijk’92 lopen, onder kunstlicht, een stuk of twintig mannen met ballen rond. ,,We gaan nu een andere oefening doen”, klinkt het uit een onbekende hoek. Binnen, in de kantine, een man of vijf. Door de glazen wand is de sporthal in te zien, waar handbalvrouwen afwerken op de goal.
Ted van Berkel (56), sinds dit seizoen hoofdtrainer bij Stompwijk’92, uitkomend in de derde klasse B van het zondagvoetbal, is er niet. Nek-hernia. Zijn assistent is door zijn rug gegaan. De training doet de oefenmeester van het tweede. Dat wordt in het weekeinde, als het tweede ook speelt, dus een probleem. ,,Er is ook nog een leider die het prima kan doen’’, meent Van Berkel.
Het leven bij een ‘kleine’ amateurclub. Pardon: een omnivereniging met 650 leden waarvan 350 van de afdeling voetbal. En dat in een gemeenschap met zo’n 2300 inwoners. Hele gezinnen, families, zijn lid van de vereniging. Papa en zoon voetballen, dochter handbalt, mama doet badminton, volleybal of aerobics. Het ledental is al jaren stabiel.
Stokje
Zijn hele voetballeven speelde Van Berkel in de ‘as’: laatste man, voorstopper, midden mid, spits. VTL (Verenigde Touwfabrieken Leiden, later via via opgegaan in GHC), Lugdunum, Wilhelmus, UVS, vv Noordwijk waren zijn thuishavens. Als trainer verbleef hij bij SJZ (jeugd), DoCoS, ARC en Alphia, voordat Stompwijk’92 hem eind 2013 belde of hij medio 2014 het stokje van Ron de Roode wilde overnemen.
,,Ze speelden redelijk goed. En dat familiaire sprak me wel aan. Dat trekt me. Ik zat met Alphia in de regio Rotterdam/Gouda en wilde terug naar de Leidse regio. Ja, en toen besliste de KNVB dat we uit de 3e klasse A gingen. Dat was wel een domper’’, vertelt de oefenmeester.
Stompwijk’92 draait niet echt, zakte weg na een goede start. Uit negen duels werden elf punten gehaald. Een positie onderin de middenmoot. Heeft dat er wellicht mee te maken dat de Stompwijkers uitkomen tegen ‘onbekenden’, waardoor het fanatisme wellicht wat minder is dan in voorgaande seizoenen toen tegen jarenlange rivalen werd gestreden?
Van Berkel: ,,Ik zit zo niet in elkaar, maar het is wel zo, dat je misschien wat fanatieker bent als je, met alle respect, tegen een ‘dorpsgenoot’ speelt. Maar nee, ik bestrijd dat de resultaten daardoor minder zijn. Ik heb 37 man in de selectie, exclusief keepers. Laatst telde ik 15 afwezigen door ziekte, blessures en andere oorzaken. Dat heeft invloed.’’
,,We hebben wel gesprekken gevoerd over de beleving in het kader van een evaluatie van de eerste periode. Maar dat was niet de hoofdmoot. Natuurlijk had ik liever elke week met hetzelfde team gespeeld. Die gasten kennen de bewegingen, de looplijnen.’’
,,Ik heb toen ik kwam niet bewust nieuw bloed in het team gebracht. Wel is het zo, dat een vijftal spelers dat vorig seizoen in het eerste stond, er niet meer bij is. Ik ben ook geen trainer die perse de oude garde er in wil hebben. De gasten die erin staan doen het goed en die blijven dan ook staan.’’
Laconiek
Op de stelling dat het slechter gaat dan voorgaande seizoenen reageert de trainer laconiek. ,,Ik vraag mij dat af.’’ Omgerekend vanaf de stand nu zou Stompwijk dit seizoen op 30 tot 33 punten uit kunnen komen. Van Berkel: ,,We halen er meer: 45 makkelijk. Ja en dan draaien we in de top mee. Dat klopt. We zijn steeds de betere ploeg, ook in duels dat we geen punten pakken. Het dubbeltje moet toch eens een keer de andere kant op gaan vallen.’’
Een doelstelling voor dit seizoen heeft de trainer (nog) niet. ,,Die bepalen we in de winterstop. Ik wil hoe dan ook een periodetitel pakken.’’ Van Berkel heeft een contract voor een jaar, zonder optie. ,,Ik teken altijd voor een jaar. Maar ik wil best voor vijf jaar bijtekenen. Ik heb het heel goed naar mijn zin bij Stompwijk. En met mijn werk in Boskoop en woonplaats Hillegom is het ook helemaal geen probleem langs de club te rijden. Het ligt op de route.’’
Stompwijk’92 – het jaartal slaat op het moment dat de omnivereniging werd gevormd – komt voor het derde seizoen uit in de derde klasse zondagvoetbal. Fred Wolters is de TC. Hij onderkent het gevaar van het zondagvoetbal in de regio. De vierde klasse dreigt te verdwijnen. ,,Dus mogen we ook niet degraderen. We moeten de laatste 3, 4 onder ons houden’’, klinkt het. Een overstap naar het zaterdagvoetbal zit er niet in. ,,Dan werken onze spelers.’’
Maar is een club als Stompwijk’92 nog wel levensvatbaar met een zo kleine achterban? Wolters: ,,Op zaterdag zitten we ‘vol’. Op zondag kunnen er nog een tweetal teams bij. We kunnen ons bedruipen. Bij de jeugd komt veertig procent van buiten Stompwijk, vooral uit de westerse randwijken van Zoetermeer. Bij de senioren is tachtig procent Stompwijker. Wij dragen uit dat iedereen voor een schappelijk bedrag moet kunnen sporten. Onze contributie ligt lager dan elders.’’
‘Ons kent ons’
Stompwijk’92 is een vereniging van ‘ons kent ons’. Dat is tegelijk de kracht van de club, meent Wolters. Opvallend genoeg worden conflicten van buiten de club, door betrokkenen niet meegenomen naar de vereniging. Iedereen kan daar met elkaar door één deur. Wensen zijn er eigenlijk niet veel. Wolters: ,,We zijn tevreden over het niveau waarop we nu spelen. Als we ooit de tweede klasse zouden halen, is dat leuk, maar niet meer dan dat. Wij halen, buiten de trainer, niemand. En we betalen ook niemand. Iedereen die aankomt is van harte welkom. In de selectie zitten een paar man uit Zoetermeer en Zoeterwoude, maar dat is het dan ook. Spelers blijven. Bij de laatste overschrijvingsperiode hadden wij één mutatie.’’
Schuurfeesten
Probleem is volgens Wolters wel het feit dat het eerste nu uitkomt in de derde klasse B. ,,We spelen nu tegen clubs die we niet kennen. In 3A kenden we iedereen van haver tot gort. Op schuurfeesten kwamen we elkaar ook allemaal tegen. Dat werkt door in de wedstrijden. Niemand wil voor elkaar onder doen. En het heeft effect op de publieke belangstelling. Laatst waren er tegen Ommoord twee betalende toeschouwers. Vorig seizoen speelden we regelmatig voor 700 man. Als die allemaal voor tien euro in de kantine ‘snoepen’, weet je het wel.’’
Minder inkomsten dus. En wat is daar aan te doen? Het complex is, los van de kantine en de bestuurskamer, van de gemeente. Het kunstgrashoofdveld moet vervangen worden. De hal is volgeboekt. Nieuwe sponsoren zijn er in het Stompwijkse niet te vinden. Alle bedrijven zitten al bij de vereniging. Dus moet het komen van activiteiten in de kantine en het faciliteren van vrienden- en mixteams. Of, zoals Wolters het formuleert, ,,We moeten de gemeenschap levend houden.’’
Werkdag
De lichten langs het hoofdveld zijn uit. De acteurs zijn allemaal verdwenen. De kantine is donker. De parkeerplaats verlaten. Het is even over half tien ’s avonds. In de omringende straten is geen beweging te zien. Stompwijk is thuis. En zit, waarschijnlijk, voor de tv. Het dorp maakt zich op voor een nieuwe werkdag. Pas na gedane arbeid, op zondagmiddag, is de vereniging weer even het middelpunt. Het ‘uitje’ voor degenen die in dit deel van de gemeente Leidschendam-Voorburg wonen.
© Haaglanden Voetbal
