EEN MENS
Een columnist is uiteraard een gewoon mens. Dat geldt voor alle columnisten, ook degenen die zich met sport bezig houden. Op enig moment zijn er gebeurtenissen in hun leven die heftige emoties oproepen, waardoor zelfs sport verpulvert tot onbelangrijk gedoe in de marge. De emoties kunnen ontstaan buitenshuis of binnenshuis. Buiten is het de wereld die zich op allerlei manieren van een echt boze kant laat zien. Binnen zijn het andere emoties die veroorzaakt worden door de keiharde wetten van het leven. Die zijn in staat alles in je bestaan op z’n kop te zetten.
Maar het leven gaat door en wacht niet op verdriet.
Zo’n moment is het voor mij. Over het muurtje, dat je om je verdriet heen wilt bouwen, gluren toch
de wimpers van het sportnieuws die om aandacht vragen.
TRAININGSKAMPEN
Ze zijn weer achter de rug, de trainingskampen, de tussendoor-vakanties voor de amateurselecties met een meereizende aanhang van zeer gevarieerde samenstelling. Voor sommigen is het een excuus om een paar dagen aan het huishoudelijk toezicht te ontsnappen. Er zal hier en daar wel een balletje getrapt zijn en een enkele trainer zal daarbij getracht hebben om zijn kudde bij de voetballes te houden. Maar iedereen die denkt dat de activiteiten op de Zuid-Europese kusten van enig invloed zullen zijn op de resultaten in de Nederlandse competities, is rijp voor een vaste plek in de Efteling.
Het is een leuk fenomeen, maar we moeten er wel voor waken dat het geen “must” gaat worden waaraan iedere club moet deelnemen. Verenigingsgeld kan vaak een betere bestemming hebben.
MATCHFIXING
ADO Den Haag vond tijdens haar trainingskamp in Spanje gelukkig een tegenstander om het bezoek aan het warmere Zuiden nog een serieus gezicht te geven. Het werd Skenderbeu Korce, een nationale kampioen uit Albanië, waarvan de bekendheid hier in Nederland niet verder reikt dan de marge van de krant. Twee doelpunten in het befaamde Haagse kwartiertje bracht de FC in een dubieus daglicht, omdat de curven in het gokcircuit plotseling spontaan begonnen te vibreren. Het bestuur van de club is door de Argusogen in Zeist op rapport geroepen om een toelichting te geven op een scoringsdrift, die men in de Nederlandse competitie van de Hagenaars niet gewend is. Ik geloof onmiddellijk in de onschuld van Fraser en zijn jongens. Ook in de naaste omgeving van de club zie ik geen kandidaten voor de titel “kampioenfraudeur der lage landen”. De Chinezen, die momenteel als mogelijk gouden eieren schijtende lijsters rond de FC cirkelen, kunnen we er ook moeilijk van verdenken dat ze hier willen scoren op het vlak waarop zij internationale faam verworven hebben, namelijk het gokken. Wie zou dan de underdog uit de Nederlandse competitie gebruikt hebben als dobbelsteen in een spelletje “Je hoeft geen fijne neus te hebben om te kunnen gokken.”?
Voor Heerenveen hadden ze kennelijk een scheidsrechter gevonden waarvan de bril was afgepakt, maar bij wie het gehoorapparaat nog prima werkte bij het gerinkel van de gouden muntjes. Laten we nu op de valreep nog geconfronteerd worden met een oud gevalletje van Willem II. Ene meneer Kargbo uit Sierra Leone had wat vaardigheden in het vinden van de duistere kanalen die een goksyndicaat had gegraven. Het lijkt me sterk dat het Willem II uit het seizoen 2009-2010 in staat geacht kon worden om een “match” te kunnen “fixen” alleen door de inbreng van Kargbo. Er zullen nog wel andere collega’s bij betrokken zijn geweest. Er ligt dus nog een heerlijke kluif voor de KNVB en de media.
DE FIFA-STOELENDANS
Ergens in dit splinternieuwe jaar zal de aandacht opgeëist worden door de dans om het pluche van de voorzittersstoel van de FIFA. Thans zit daarop een bejaarde meneer die al vanaf 1975 tientallen vierkante meters bekleding van vooraanstaande stoelen in de FIFA-kantoren heeft versleten. Rondom zijn functioneren fladderen de geruchten en feiten die wat moeite met het daglicht hebben. Meermalen is in de herfst gehoopt, dat ook die Blatter zouden vallen, maar er bestaat kennelijk een soort lijm waarmee het element mens en het element pluche tot in het absurde aan elkaar gebonden blijven.
Er liggen echter kapers op de kust die ook wel eens voorop in de voetbalprocessie willen lopen. Nadat de Fransman Jerôme Champagne zich in de strijd had geworpen, stelde de broer van de koning van Jordanië, prins Ali Bin Al-Hussein, zich ook kandidaat. Met de prins komt er een jonge (39 jaar) zwaargewicht in de ring, die al in de nodige politieke en diplomatieke missies heeft gescoord. Bovendien is hij één van de vicevoorzitters van de FIFA. Jerôme moet het minder palmares stellen. Met 56 jaar heeft hij wel een gerijpte leeftijd, maar dat is bij verkiezingen zelden een doorslaggevend argument. Wel heeft hij in de buurt van Blatter geopereerd en moet dan ook van het goed en het minder goed in de FIFA weten. Gezien de “statements” die de beiden uitdragen, is er een intentie om de FIFA te “zuiveren”.
Zo is de geïnteresseerde lezer gewend aan dit trio of de Franse oud-international David Ginola kruipt uit zijn hol en begint ook aan de stoelpoten van de voorzitter te knagen. Het wordt steeds leuker. Op 29 mei 2015 moet blijken of Blatter elders in de wereld voldoende heeft “ingekocht” om nog een paar jaar langer op zijn zetel te mogen kleven.
Dries Weber
© Haaglanden Voetbal
