Een heerlijke nazomerse dag was het decor van de regioderby tussen Quick en Westlandia. De afgelopen edities tussen beide teams leverden nooit saaie wedstrijden op en ook deze middag was het geen uitzondering. Net onder de 1000 man konden uiteindelijk genieten van het weer, maar vooral van een boeiende wedstrijd, met genoeg spanning en sensatie. Alles waar de neutrale kijker van kan genieten dus.
Tekst & foto’s: Marcel de Kler
De wedstrijd begon echter weinig sprankelend. Beide teams kennen elkaar goed en het was dus vooral aftasten. Voor de liefhebbers ontspon zich zo een waar schaakspel om de overhand te kunnen krijgen. Na een kwartier spelen was de eerste serieuze kans te noteren, toen Quick een vrije trap op twintig meter van het doel kreeg. Westlandia-doelman Edgar Leerdam wist de inzet van Raymond Baten op fraaie wijze uit de winkelhaak te halen, waardoor de brilstand op het bord bleef staan.
Beide teams waren lang aan elkaar gewaagd, maar Quick kreeg langzamerhand een licht overwicht. Met name de combinaties tussen Tony Bergsma en de opkomende Bright Ampong zorgden voor gevaarlijke situaties. Na een dik half uur spelen werd de wedstrijd opengebroken door Quick om vanaf dat moment echt te gaan boeien. Bright Ampong werd weggestuurd en kreeg de bal wat gelukkig mee in de kluts met twee verdedigers. Alleen richting doelman Leerdam faalde hij niet en schoot de bal hard tegen de touwen voor de 1-0.
Van slag
Lang konden de Haantjes hier niet van genieten. Een dikke minuut later was de Quick-defensie niet scherp en liet het Mike Brouwer over de flank ontsnappen en hij legde de bal terug op de geheel vrijstaande Angelo Groen, die zo eenvoudig de gelijkmaker kon aantekenen na 33 minuten spelen. Quick leek volledig van slag, want alle degelijkheid achterin leek spontaan weg. Enkele minuten later werd dit geïllustreerd door een diepe bal van Westlandia, die eenvoudig onderschept kon worden. Kai van Hese kopte de bal terug op zijn doelman, maar Van der Toorn was net uit zijn doel gekomen om de bal zelf te pakken. Deze miscommunicatie werd Quick fataal en Jeroen Spruijt schoot de bal dankbaar in het lege doel: 1-2.
Vlak voor de rust wilde een Quick-verdediger een lange bal achter laten lopen, maar deed dit niet handig genoeg, met een hoekschop tot gevolg. De bal werd hard binnengekopt door de geheel vrijstaande Jeroen Spruijt, die van zijn verdediger was weggelopen en dus stond het al 1-3 bij het nuttigen van de thee. Gezien het spelbeeld was het geen juiste afspiegeling, maar het feit was dat Westlandia uiterst scherp met de aangeboden kansen was omgegaan. Een stuk beter dan de Haantjes.
Passie
In de tweede helft liet Quick vanaf het begin zien zich niet neer te leggen bij een nederlaag. Vol passie werd de aanval gezocht en de Westlanders werden onder druk gezet. Dit leidde al snel tot een enorme kans voor Virgil Tjin-Asjoe, die alleen voor doelman Leerdam werd vrijgespeeld. Hij schoot hard en de Westlandia-doelman kon de bal nog net van richting veranderen, waarna deze via de binnenkant van de paal weer in het veld terugkwam en de gasten ontsnapten.
Quick speelde vol lef op de aanval, waardoor er ruimte voor de gasten ontstond, die men voornamelijk met lange ballen wilde benutten. Na 56 minuten spelen werd de bal door een Quick-verdediger te kort teruggespeeld, waarna Remon van Bochoven alleen op doelman Van der Toorn af mocht gaan. Die laatste werd net buiten het strafschopgebied de winnaar, omdat hij zijn voet nog net tegen de bal kon krijgen.
Dreigend
Ondanks dat Quick het spel leek te domineren, waren de uitvallen van de gasten vaak dreigend. De Quick-defensie was weliswaar goed om de aanvallen te onderscheppen, het bleek ook erg goed in het weggeven van kansen, waardoor het een vroeg Sinterklaasfeest leek voor Westlandia. Quick speelde de bal meermalen te kort terug op de eigen doelman, of vergat de bal af en toe eens onorthodox weg te schieten. Men had echter geluk dat Westlandia nog niet voorbereid bleek op alle cadeautjes en weigerde de wedstrijd te beslissen.
De opgebouwde druk van Quick, inclusief aanvallende wissels, zorgden voor een onhandige overtreding van Westlandiaan Jordy de Wit op Sjoerd van der Kolk, op het moment dat hij binnen de beruchte lijnen op doel wilde schieten. Scheidsrechter Te Hennepe kon weinig anders doen dan de bal op de stip leggen. Kai van Hese schoot de bal onberispelijk binnen en bracht Quick zo de aansluitingstreffer met nog twintig minuten te spelen.
Kort hierop had de gelijkmaker tegen de touwen moeten zitten. De ingevallen Youssef el Baouchi stond met zijn rug naar het doel bij een doorgekopte voorzet en draaide zich knap open. Een vlammend schot ontbrak van dichtbij, want de bal die El Baouchi helemaal verkeerd raakte kon zo eenvoudig voor de lijn worden weggehaald.
Vleugels
Het leek alles of niets te worden voor Quick, want alles werd op de aanval gegooid in het laatste kwartier. Hierbij vergat de ploeg van Paul van der Zwaan niet om de vleugels te gebruiken en ging het niet blind alles hoog voor de pot gooien. De voorzetten waren echter niet zuiver genoeg om een medespeler te vinden en ook doelman Leerdam keepte een puike wedstrijd, waardoor de Haantjes hard werkten, maar het beruchte gaatje niet wisten te vinden.
Aan de andere kant kreeg Westlandia dus nog meer ruimte en kon het, door wederom een schutterende Quick-defensie, gevaarlijk worden. Eerst werd een schot van Jevon Blijd gekeerd door Sander van der Toorn en even later werd een niet te missen kans toch gemist door Hamza el Yddri, want Van der Toorns tenen bleken net lang genoeg om de bal te keren. Tien minuten voor tijd schreeuwden alle Quickers om een nieuwe strafschop, toen Sjoerd van der Kolk een verre inworp verlengde en deze tegen de arm van Patrick Batist kwam. De scheidsrechter had het niet waargenomen in de kluwen spelers en kon derhalve ook geen strafschop toekennen. De bal viel van de arm recht omlaag en Van der Kolk schoot deze rebound net naast het doel. Even later was de weer goed doorgekomen Bright Ampong erin geslaagd de achterlijn te vinden. Hij koos voor een lage en harde voorzet, waar terugleggen op de vrijstaande Gino Mulder een betere optie was geweest. Nu ging de kans verloren.
Druk
De druk in de slotfase werd erg groot, maar het resulteerde in weinig echte kansen voor Quick, waardoor het niet meer tot scoren kwam. Aangezien ook Westlandia de kansen niet meer wist af te maken, eindigde de wedstrijd in een 2-3 overwinning voor de Westlanders. Spannend en meeslepend was de tweede helft dus zeker en zo gingen de Westlanders zichtbaar opgelucht met de volle buit terug, waar Quick vooral baalde. De neutrale kijker zal zich voornamelijk vermaakt hebben met een enorm open tweede helft, met bijbehorende strijd, passievolle aanvallen en kansen.
Quick trainer Paul van der Zwaan sprak na afloop van een zure nederlaag, omdat de wedstrijd voor de rust onnodig kantelde van 1-0 naar 1-3 door persoonlijke fouten achterin. Ook vond hij het jammer dat de aansluitingstreffer zo laat viel en dat het harde werken niet beloond werd met een gelijkspel. Dat Westlandia vrijwel alleen door defensieve blunders gevaarlijk was geworden, maakte het extra zuur. Westlandia-trainer Edwin Grünholz had het zwaar gehad na de 2-3, waarin hij zichtbaar zenuwachtig oogde langs de lijn. Toch vond hij de overwinning van zijn ploeg terecht, omdat zij nu eenmaal de beste kansen hadden gekregen, met name na de rust.
© Haaglanden Voetbal
