Hij start meteen met een relativerende opmerking: ‘voetbal is niet belangrijk, hetgeen er omheen gebeurt is belangrijk’. ,,Maar je moet wel van de momenten genieten.’’ Frans Danen (49), trainer van zaterdag eersteklasser FC ’s-Gravenzande, geniet nog elke dag. Hij vindt het naar eigen zeggen ‘leuk’ om op het veld te staan, zijn spelers te raken en te slijpen aan zijn team en de speelwijze. ,,Zo lang ik er plezier in heb en de drive, ga ik door.’’
Tekst: Carel Goseling
Geboren ‘op Scheveningen’ startte Haagse Frans Danen bij WVS, de club van zijn vader, als keeper. Pa stond ook tussen de palen van de in 2002 opgeheven vereniging, dus zoonlief deed dat ook. ,,Maar ik kreeg weinig te doen. Ik wilde voetballen.’’ Zijn kans kwam toen de linksback aangaf wel als doelman te willen gaan fungeren. ,,Maar ik wilde daar niet gaan spelen’’, verklaart Frans nu.
Een buurjongen nam hem mee naar JAC. Daar werd Frans linksbuiten, ook al was hij stijf rechts. Het was voor hem het signaal ook zijn linkerbeen eens te gaan ontwikkelen. Kort daarop meldde zich zijn oud-ploeggenoot bij WVS, Marco van Delden. Bij RVC in Rijswijk werd een open dag gehouden. Of Frans geen zin had mee te gaan. Op advies van Aad de Mos – de Ajax-trainer was aandachtig toeschouwer – lijfde RVC Frans in. Hij werd spits.
FC Den Haag
Het was Lex Schoenmaker die Danen in Rijswijk oppikte en hem naar ADO bracht. Na twee jaar in de A te hebben geacteerd liet trainer Rob Baan Danen in het seizoen 1985-1986 deputeren in FC Den Haag 1. De spits werd een nummer 10. Tweebenig, technisch vaardig maar, als het op verdedigen aankwam, een beetje lui. Acht seizoenen en 226 wedstrijden verder moest Danen uit het Zuiderpark vertrekken. Dat gebeurde op last van trainer Nol de Ruiter.
Danen: ,,Ik was ineens onderdeel van de Bende van Zes. Tot mijn eigen ongeloof. Iedereen begint er nog steeds over. Dat is leuk maar het geeft je meteen een stempel ‘een moeilijk mannetje’. Waarom is nooit gezegd. Dat blijft gissen. FC Den Haag had het toen financieel moeilijk. We moesten gewoon weg. Er waren contacten met AZ, Sparta en Eindhoven. Met die laatste vereniging was ik er snel uit. Ik verdiende boven modaal maar ben er nooit rijk van geworden.’’
Het gezin Danen verhuisde naar Son en Breugel. ,,Een dorp. Een heel andere mentaliteit dan in de stad. Ik had het er wel naar mijn zin. Lekker rustig. Mijn vrouw wilde zo snel mogelijk terug naar Den Haag. Martin Jol, toen trainer bij Scheveningen, vroeg me. Zij regelden een woning, want die had ik niet meer. Ik heb er twee jaar gezeten. Eén keer kampioen van Nederland geworden.’’
Het was Mark Wotte die Frans Danen overhaalde naar ADO te komen als speler voor het amateurteam en jeugdtrainer. De overstap kwam er pas toen ADO ook een baan regelde voor Danen bij een drukkerij in Bleiswijk. ,,Ik zag dat trainen helemaal niet zitten. Martin Jol zei dat het wel iets voor mij was. Uiteindelijk ben ik de cursus gaan doen. Het eerste jaar bij ADO was ik speler en trainer. Dat ging niet goed, want ik trainde ook mee en wilde steeds de beste zijn.’’
Leerzaam
Toen bij de amateurs van ADO de betalingen werden gestaakt en er geadverteerd werd voor spelers, vertrok Danen. Na een halfjarig intermezzo bij ONA in Gouda (,,erg leerzaam’’, aldus Danen), volgde ADO A1. Toen de club besliste dat Bob Kootwijk dat team onder zijn hoede moest krijgen vertrok Danen naar Quick. ,,Dat was iets heel anders. Haar jeugd speelde op een goed niveau maar ze waren gedegradeerd naar de derde klasse. De potentie was er echter wel om er iets van te kunnen maken. Die ambitie had ik wel.’’
Eigenwijs
Na drie jaar en een promotie naar de tweede klasse vertrok Danen richting ’s-Gravenzande. ,,Bij Quick waren veel besturen die allemaal hun eigen ding deden. Als ik een jeugdspeler nodig had moest de jeugdcommissie toestemming geven. En die zeiden dan gewoon ‘nee’. Ik was eigenwijs en ging weg.’’ ’s-Gravenzandse SV kende een hoog ADO-gehalte, en dat hielp.
De contacten met Quick bleven echter. In december 2006 belde Quick Danen voor advies over een nieuwe structuur. De hokjesgeest werd verlaten. ,,En we willen dat jij de kar gaat trekken’’, luidde de slotregel. In ’s-Gravenzande had nog niemand Danen gevraagd of hij aan een tweede seizoen wilde beginnen. Thuis werd juichend gereageerd op het aanbod van Quick. ‘Op gevoel’ besloot gevoelsmens Danen om naar De Haantjes terug te keren. Tot grote verbazing en woede van de Westlanders.
Bij Quick bleef Danen uiteindelijk acht seizoenen waarin hij in eerste instantie verder ging met waarmee hij was begonnen: het inpassen van eigen jeugd. In zijn laatste seizoen bleek de groep niet meer de groep te zijn. De nacompetitie liep op een teleurstelling uit. Danen had echter al besloten weg te gaan en koos voor FC ’s-Gravenzande. Van de hoofdklasse zondag naar de eerste klasse zaterdag. ,,Ik voel me daar niet te groot voor. Er gingen zeven spelers weg. Veel ervaring. Roel Stoffels kwam. Hij kan een team dragen maar is wel de enige. Wij missen dragende spelers. Direct bij de start van het seizoen werd gezegd dat wij titelkandidaat waren. Op grond waarvan? We zijn heel sterk begonnen. Hebben ook wat geluk gehad. Er zat een stijgende lijn in totdat we moesten spelen tegen ploegen uit het linker rijtje. Toen kwam de klad er in, was het vertrouwen weg en werden we stuurloos.’’De laatste weken pakt de FC echter weer punten. ,,Het bikkelen, wat we eerder misten, is er nu. De teamspirit ook. De duels aangaan. We tappen nu uit een ander vaatje.’’
Counter
Het niveau van de eerste klasse valt hem tegen, zegt Danen. Zwaluwen’30 en ARC bestempelt hij als goede ploegen, sv Nootdorp ,,speelt heel knap naar haar mogelijkheden.’’ Argon noemt Danen ,,niet bijzonder. Die spelen 5-3-2, wachten af.’’ Zelf kiest de coach voor 4-3-3. ,,Verzorgd voetbal, goed positiespel, kansen creëren. Ik ga niet op de counter spelen. Dan stop ik ermee. Dat is niet leuk. Het is ook niet mijn stijl. Ik doe als trainer niets wat ik vroeger als speler ook niet leuk vond. En alles zoveel mogelijk met de bal. Je moet plezier hebben in het spelletje, ook als speler. Het is de manier waarop je wilt winnen. Dan kun je ook veel extra’s brengen.’’
Techniek
Willen de spelers van vandaag de dag dat ook wel? ,,De tijd is anders. Het straatvoetbal is weg. Daar schaafde de aan je techniek. Nu moeten ze hesjes aan omdat ze anders hun ploeggenoten niet kunnen vinden. Wij hadden geen computers. Vroeger was het anders. Maar ik wil geen oude zeur worden. Het is aan mij als trainer hoe ver ik erin mee ga.’’
,,Wij hebben bij FC ’s-Gravenzande heel duidelijke afspraken. Was je geblesseerd dan moet je eerst een volle week mee getraind hebben met de groep voordat je weer in aanmerking komt voor de selectie. Ik denk dat het maken van afspraken en duidelijkheid ertoe leidt, dat één en ander sneller wordt geaccepteerd. Ik wil eerlijk zijn. Dat is wel eens vervelend, maar uiteindelijk betaalt het zich uit.’’
Het tactische trekt hem het meest in het trainerschap. Zijn trainingen door de week zijn gericht op de tegenstander van zaterdag. Komt die veel over links dan wordt er getraind op het rechts vastzetten. De wedstrijdbespreking zelf duurt bij Frans hoogstens tien minuten. Daarin worden alleen nog de zwakheden van de opponent aangestipt. ,,Het moet geen praatclub worden’’, aldus Danen, die wel toegeeft dat communicatie tegenwoordig een belangrijk element is in het voetbal. ,,In mijn tijd werd je er naast gezet zonder enige uitleg. Nu zijn spelers het nooit met je eens.’’
Jungle
Je bestempelde het voetbal ooit als jungle. ,,Ja, dan doel ik op spelersverschuivingen. Niemand blijft meer lang bij een vereniging. Ze worden van alle kanten benaderd. Zijn vatbaar voor geld. Trainers hetzelfde. Daar is een overschot aan. Als je drie keer op rij verliest staan er ineens twintig langs de lijn. Ik kijk nooit ergens anders. Alleen bij mijn zoon op zondagmorgen als hij met zijn team bij Quick speelt.’’
Terug naar zijn eigen loopbaan bij FC Den Haag/ADO: 226 wedstrijden, 42 goals. Hij speelde met alle grote namen, onder toptrainers. ,,Ik ga af en toe nog kijken. Het is moeilijk: is Wang de juiste man? Als hij het niet doet, is er niks. Wie betaalt bepaalt is het gezegde. De kwaliteit is er wel. Ik heb nog wel contact met bijvoorbeeld Lex Schoenmaker, Ruud Mansveld, de spelers van Oud ADO. Maar het is niet meer zoals vroeger.’’
Wil je zelf geen trainer in het betaalde voetbal zijn? ,,De ambitie is er. Als ik het gevoel heb een kans te hebben dan ‘ja’. Maar je moet reëel zijn: ik ben bijna 50. Zou nog mijn diploma coach betaald voetbal moeten halen (Danen heeft nu UEFA A, TC 1 – red.). Is er doorgroei mogelijk? Het gaat ook om mijn gevoel.’’
Het gevoel is Danens belangrijkste graadmeter. ,,Bij mooie praatjes vraag ik me altijd af ‘wat komt ervan terecht?’ Ik onthou alles. Wat dat betreft ben ik een rare pias. Ik ben er niet van gediend als mensen iets uit hun duim zuigen. Ik ben eerlijk. Anderen zeggen hard. Maar dan krijg ik het etiket dat ik een moeilijk persoon zou zijn.’’
Co Adriaanse
Over moeilijke personen gesproken: van trainer Co Adriaanse beweert Danen het meest geleerd te hebben. ,,Hij was geniaal met het kerstboomsysteem. Zijn trainingen er omheen waren vernieuwend, verfrissend. Elke trainer heeft iets specifieks, maar bij Co ben ik over heel veel dingen gaan nadenken.’’
Over zichzelf zegt Danen: ,,Ik was als speler makkelijk. Als ik niet hoefde te lopen deed ik dat niet. Ik had meer van mezelf moeten vragen. Ik was te snel tevreden met mezelf. Als het Zuiderpark mijn naam scandeerde of klapte voor me vond ik het goed. Ik heb iets niet goed gedaan. Het geluk niet afgedwongen. Een kans gemist door eigen toedoen. Ik kon naar Ajax, zij het op amateurbasis. Toen ik bij Eindhoven speelde wilde PSV me. Je moet ook geluk hebben.’’
Luchtig
Hij kende ‘mooie momenten’. Een bekerfinale tegen Ajax, Europees voetbal tegen Ujpest Dozsa, wedstrijden in Jong Oranje en het Nederlands B-elftal. Nu zegt Danen dat hij te nuchter is geweest. Dat hij het allemaal te luchtig opnam. ,,Toen was alles gewoon. Maar het zijn unieke dingen. Het is allemaal hartstikke leuk om meegemaakt te hebben. Ik had het voor geen goud willen missen’’, klinkt het.
Komend seizoen is hij opnieuw trainer bij de FC ’s-Gravenzande. ,,Op termijn moet FC ’s-Gravenzande in de hoofdklasse spelen. Gewoon qua accommodatie en omvang van de club. De jeugdopleiding moet wel op een hoger plan komen. Maar we hebben 4 tot 5 jaar nodig om dat te realiseren.’’ Zo te horen zit Frans Danen er dan nog, bij de FC. Of, in zijn eigen woorden: ,,Ik vind het nog veel te leuk.’’
© Haaglanden Voetbal
