In de tweede jaargang, op de donderdag om de veertien dagen, laat Haaglanden Voetbal-redacteur Carel Goseling zijn licht schijnen over voetbalzaken. Dat kunnen onderwerpen zijn uit zowel het betaalde- als amateurvoetbal.
Respect
Ik ga even over de grens. Naar Duitsland. Borussia Dortmund – FSV Mainz 05. Meer dan 81.000 toeschouwers. Op de tribunes gebeurt wat. Een 80-jarige fan van de thuisclub overlijdt aan een hartaanval. Een andere wordt met spoed naar een ziekenhuis afgevoerd.
Via sociale media verspreidt het bericht zich razendsnel in het stadion. En plots wordt het stil. De fans van Borussia en Mainz zingen niet meer. Hun geroep stopt. Het klappen evenzeer. Kort voor het einde heffen ze samen een lied aan. ‘You never walk alone’.
De spelers op het veld weten van niets. Begrijpen er ook niks van. Pas na het laatste fluitsignaal krijgen ze een verklaring voor het gedrag van de toeschouwers. En als beide teams naar hun fans op de tribunes toelopen klinkt het lied opnieuw. ‘You never walk alone’.
Vergeten is de wedstrijd. De rivaliteit. De strijd om de punten. Voetbal is ineens niet belangrijk meer. Het gevoel overheerst. Het eerbetoon aan een gestorven fan, en een supporter die vecht voor zijn leven in een ziekenhuis. ‘Gänzehaut’ zeggen ze in Duitsland. Kippenvel bij ons. Een ongekende vorm van respect tonen.
Respect is vaak, te vaak, ver te zoeken in het voetbal. Niet alleen ten opzichte van elkaar als spelers, maar ook richting de toeschouwers. Neem Tottenham Hotspur. Dat trad in de Europa League tegen het eerder genoemde Borussia aan met een veredeld soort B-elftal. En verloor kansloos met 3-0.
In Engeland doen ze dat wel vaker, aantreden met de mindere goden. Bijvoorbeeld in de FA- of League Cup. Veelal onder het mom van ‘rotatie’, het drukke programma of de stand in de Premier League. Dat mensen 50 euro of meer aftikken om een wedstrijd van hun helden te zien, schijnt niemand te deren.
Nog een voorbeeld. Bayern München is oppermachtig in Duitsland. De opponenten wanen zich al bij voorbaat kansloos. Dus wat doe je dan als speler die door nog een gele kaart te pakken, geschorst wordt? Die kaart pak je in het duel voordat je ploeg tegen Bayern moet spelen. Je lokt de gele prent gewoon uit. Of maakt een zodanige overtreding dat de scheidsrechter je wel geel moet geven.
Leuk voor je ploeggenoten dat je jezelf zo belangrijk voor het team vindt dat je de kansloze missie tegen Bayern wel kunt laten schieten. Dat de medespelers het dan nog zwaarder krijgen, schijnt niemand te interesseren. Toeschouwers? Fans? Supporters? Nooit van gehoord! Ach, betalen die dan mede om mij te zien spelen? Nooit bij stilgestaan.
Dat één en ander leidt tot competitievervalsing moge duidelijk zijn. Dat scheidsrechters en tuchtcommissies er bitter weinig tegen kunnen doen – toon maar aan dat een gele kaart bewust werd geprovoceerd – idem. Nog even en het kampioenschap kan schriftelijk worden afgedaan.
In ons land is het nog niet zo ver. Maar ook hier is het respect veelal ver te zoeken. Oerwoudgeluiden, matten in ‘clubs’ na een wedstrijd, zijn maar een paar uitingen. En wat te denken van de weer toenemende agressie in het amateurvoetbal? Elk weekeinde is het weer raak. En horen en lezen ze alleen nog maar de excessen die al dan niet toevallig naar buiten komen. Er gebeurt veel meer, maar dat wordt weggemoffeld en verzwegen.
De werking van het 0-tolerantiebeleid van de KNVB lijkt weg te zijn. Misschien ook wel geen wonder als spelers na een slaande beweging automatisch zeven duels schorsing krijgen. Om daarna in hoger beroep vrijwel allemaal kwijtgescholden te worden. En wat te denken van clubs die door de bond voor weken ‘stilgezet’ worden? Zonder enig besluit. Hoezo competitievervalsing?
Teams en spelers die zich misdragen kunnen vrijwel steeds na enige tijd weer gaan acteren. Ongeacht wat er gebeurd is. Spelerspassen veranderen daar niets aan. De mogelijkheden tot manipulatie blijven legio. Respect? Dat is een vreemd woord geworden. Tenminste als het over een ander gaat. ‘Naar mij toe dient iedereen respect te tonen. En gebeurt dat naar mijn inzicht niet, dan neem ik maatregelen’. Respect en respect: kennelijk twee heel verschillende dingen.
© Haaglanden Voetbal
