AAP, NOOT MIES , TROTS….
Die zondag zeven juli. Die onterechte penalty, die suffe tweede goal, waren we er toch weer ingetuind. Kwaad was ik, kwaad op Jan Jongbloed, kwaad op vooral mijn schoonvader die over was gekomen uit Schotland en dure malt whisky langs de douane op Zestienhoven had meegesmokkeld. Van het daar extra verdiende geld had hij wel een mooie Philips grootbeeld met kleur (!!) aangeschaft. Zo’n apparaat waar Nederland trots op kon zijn, net als de KLM en DAF. Na twintig jaar waren alleen maar de drukknoppen versleten, maar een student geeft daar niet om. Je had alleen van Gend & Loos nodig om hem in Leiden te krijgen. Een nederlaag in kleur doet wel extra pijn aan je ogen.
Gaandeweg die wedstrijd ging mijn schoonpapa Duitse sympathie vertonen (Gut oder trotzdem, er war in der Arbeitseinsatz gewesen) maar mijn zwager en ik waren vijf minuten voor tijd van plan hem in de nabij gelegen singel te droppen. Mijn vrouw die zwaar in verwachting was, verhinderde dat. Ik heb geen Oranjespeler na afloop horen vertellen dat hij zo ‘trotz’ was. Bernhard later op Paleis Soesdijk wel. Ik had jarenlang de pest in en een Duits PTSS tot 1988 Van Basten me ervan verloste.
Knullig
45 jaar na dato, zondag 7 juli. Weer met de familie voor de buis, nu zo’n nieuwe Qled Samsung. Weer zo’n goedkope penalty, weer zo knullig verdedigen, waren we er toch weer ingetuind.
Vrouwenvoetbal is nog lang niet geëmancipeerd. Hadden we met elkaar nationaal afgesproken dat we ‘trots’ zouden zijn? Daarvoor dient zeker zo’n troostrondje op het veld. Ga lekker meteen douchen, meiden, scheld elkaar de huid vol.
Wie er ook voor de camera’s verscheen, vertelde dat ze trots mochten zijn op wat ze bereikt hadden. Van Veenendaal voorop, Groenen, Miedema, Van den Donk en ook Sarina. Ook Pierre van Hooijdonk stotterde vrolijk mee. Toen ik maandagochtend Mijn Sportwereld opensloeg, lieten de reclametekstschrijvers zien dat ze vrouwenvoetbal in Nederland niet serieus nemen. Ik telde zes paginagrote advertenties van AH, LIDL, KPN, ING, KNVB, SLEEP-IN. Allemaal dezelfde tekst: “We zijn trots op onze Leeuwinnen.” We zijn immers zo’n klein landje. Het aantal inwoners heeft toch niets te maken met kwaliteit? In India hebben ze er een paar miljard en in China voetballen ze ook belabberd. De IJslandse mannen voetballen al jaren op het W- en EK.
Trots, het woord komt m’n strot uit, bijna een anagram. Echte maar geheel verkeerde trots vertoonde die Megan Rapinoe pas toen Van Veenendaal naast haar kwam staan. Wie is dat mokkeltje nou weer, heeft ze vast gedacht. Logisch dat Trump haar niet wil ontvangen.
Slappe hap
Is “trots” het eerste woord dat ze tegenwoordig na Aap, Noot, Mies, leren in Groep 3? Ik weet dat er geen echte man meer voor de klas staat, en dat elke ouder zijn kind een valk, prins of prinsesje vindt. Die feminiene aanpak gaat ons de kop kosten. We zijn tegenwoordig al trots op het voor vaderdag in elkaar geflanste cadeautje, trots op de zeven voor topografie terwijl je voor twaalf provinciehoofdsteden in je hoofd proppen een tien moet halen. ‘De Groeten van Max’ laat wekelijks mensen zien die denken dat ze in Bulgarije Spaanse tapas in Torremolinos eten. Slappe hap, zo word je nooit wereldkampioen. Ik ben nu bijna zeventig en ik zal het dus niet meemaken.
‘Lekkerste’
Natuurlijk hebben de media vooraf de verwachtingen veel te hoog opgepompt. We hadden namelijk de beste voorhoede van de wereld. Ik heb het niet gezien en vond dat ze in Spanje, Engeland en Amerika een veel betere hadden. En waarom mag je tegenwoordig niet meer zeggen dat de Zweedse aanval de knapste voorhoede had met Sabrina Jacobson, Blasthenius en Rölfo en dat de Braziliaanse keepster heel mooie ogen had. Als je na afloop toch bekers aan het uitdelen bent, geef er dan ook één aan de ‘lekkerste’ spits.
Met teveel trots, kom je er niet. Nooit niet. Wanneer Kiki Bertens op Wimbledon onnodig van een onbekende Tsjechische verliest, mag ze van haar coach Raemon Sluiter echt niet zeggen dat ze trots is, omdat ze toch de derde ronde heeft gehaald. (“Een vier was het vandaag, een 3,5 mag ook.”- kijk daar word je hard en beter van).
Soepel
Zondagavond 19.30 liep ik om mijn heup soepel te houden nog een rondje van vijf kilometer door De Hoek. Geen toeterende auto’s, geen in woede verscheurde slingers, in huiskamers zag ik vrouwen een voorgebakken pizza presenteren. Echt Hollands eten koken is niet meer iets waarop je als moderne vrouw trots kan zijn.
Gelukkig komt er geen tocht door de grachten. Echte verliezers willen niet toegejuicht worden. Hoewel, organiseer je zoiets in Friesland, dan hadden ze waarschijnlijk toch wel het bruggetje van Bartlehiem kunnen volkrijgen. Als er daar één gek zwemt, …..
En ook dan zijn we met zijn allen weer nationaal trots.
Oppasopa
Aanstaande zaterdag zwemt mijn kleinzoon Mats af voor zijn diploma. Na 394 lessen mag hij eindelijk laten zien dat hij het hoofd boven water kan houden en de potloodsprong onder de knie heeft. Voor dat laatste werd je vroeger opgepakt. Ik zal na afloop natuurlijk zeggen dat opa heel ’ trots’ op hem is. Eerlijker gezegd, ben ik trots op mezelf, omdat ik de helft van al die lessen als oppasopa tussen meestal mopperende moeders heb vertoefd die steevast vonden dat Kayleigh of Evano eindelijk een badje hoger moesten. Ik heb borstcrawl geleerd in de Vlaardingse Wilhelminahaven. Dat is iets om trots op te zijn.
Over zwemmen gesproken, twintig jaar na dato bleek dat een nachtelijke zwem -en afterparty het swingende sambateam van Michels de kop had gekost. Alleen Cruyff was al telefonerend met Danny vroeg naar bed gegaan in die nacht. In de zomer van 2039 komt de Viva of de Libelle met een verslag van onderzoekjournaliste en ex-voetbalster Suze van Kleef. Daarin wordt onthuld dat in de nacht vóór de finale tegen de VS de meeste Oranje Leeuwinnen in de hotelsauna hebben gezeten met de Zweedse speelsters. Alleen voor Sari was geen plaats, die had omdat ze toch niet kon slapen Sudoku’s opgelost en op You Tube filmpjes van Jan van Beveren bekeken.
Kijk op zo’n vrouw kun je trots zijn.
Polly
© Haaglanden Voetbal
