Ook belangrijk bij de Haagse Sport Nieuwsdienst van Wim Schild was het bijhouden van de standen. Dat leek eenvoudig maar was het niet. Het moest kloppen, anders kwam het de krant niet in. Voor een gelijkspel 1 punt en voor een overwinning 2, dat was duidelijk.
Als je de stand van een klasse klaar had, moest je optellen of het aantal gespeelde wedstrijden in totaal hetzelfde was als het aantal behaalde punten. Dus als de 12 clubs in 4C elk 17 wedstrijden hadden gespeeld, totaal dus 204, dan moest het totaal van behaalde punten ook 204 zijn. Zat er ergens 1 puntje verschil, dan controleerde je jezelf een slag in de rondte om uit te vinden wáár. Tegenwoordig met 3 punten voor een zege kan dat niet meer, maar destijds dus wel.
Bij de foto: Wim Schild uiterst rechts met een aantal bestuurlijke HVB- en KNVB-coryfeeën, zoals Henk ter Hoeven, Theo Essers, Nico de Doelder, Cor Westerduin en Coen Simmers.
Konden we niet achter sommige uitslagen komen omdat niemand bij de betreffende clubs ze wist – RKSVM 9-DHBRK 3 of DWO 7-Tamuvona 3, ik noem maar wat – dan vroegen we collega Rinus Smits wat hij dacht dat het geworden was. Rinus keek even diep peinzend naar de witte systeemplafondtegels en zei dan met een serieus gezicht: “Dat weet ik, die zijn allebei 0-0 gebleven”, waarna we dat in de uitslagenlijsten opnamen, want nood brak ook toen al wet. Reageerden de betreffende clubs de week erna een beetje bozig op die foutieve uitslagen die ze in krant hadden gezien, dan zeiden we dat dat hun eigen schuld was en zij ervoor moesten zorgen dat de juiste uitslagen ons bereikten. Dat had effect, die clubs leverden voortaan elke week feilloos de uitslagen aan van al hun lagere elftallen.
Verslagje
Wanneer je voor het eerste elftal belde, vroeg je naar meer informatie dan alleen de uitslag, want je moest er een verslagje van schrijven. Daarvan heb ik er naar schatting 25.000 gemaakt in de kwart eeuw dat ik het heb gedaan. Met heel veel plezier en voldoening overigens. Je belde en vroeg naar iemand van het bestuur, en als je die niet kreeg iemand die de wedstrijd had gezien. Je vroeg naar de uitslag, het scoreverloop, de ruststand, de doelpuntenmakers, voorzetgevers en meer bijzonderheden, zoals de naam van de scheidsrechter, eventuele uitblinkers, keepers, aanvoerders en of er nog spelers uit het veld waren gestuurd. Daar maakte je dan een verslagje van voor de rubrieken in de diverse kranten.
Bij de Foto: Wim Schild thuis met zijn vrouw, na zijn afscheid van de Haagse voetbaljournalistiek in september 1987.
Ongeveer zo (en dit zuig ik nu even uit een duim naar keuze): In 3B deelden Scheveningen en HVV in een aantrekkelijk duel de punten: 2-2. Halverwege leidden de Houtrustbewoners met 1-0 door een juweel van een afstandsschot van Sjaak de Bruin. Na de thee soleerde Karel Oosterbaan de formatie van trainer Jan Eversdijk naar een veilig lijkende 2-0 voorsprong. Maar HVV rechtte de rug en een kwartier voor tijd kopte Frank Bijloos uit een corner van Peter Entrop de 2-1 achter doelman Jan Brand. In de slotfase werd de doorgebroken Dick Peschar ongelukkig ten val gebracht door André Roeleveld, waarna de foutloos leidende scheidsrechter Blankenstein resoluut naar de stip wees. De uitblinkende aanvoerder Lex van der Gun maakte geen fout: 2-2.
Envelopjes
Na afloop van de zondagsessies bij de Haagse Sportnieuws Dienst, rond de klok van 8 ’s avonds, deelde Schild gesloten envelopjes uit. Niemand mocht van de ander weten wat-ie verdiende. Het was een leuk extraatje en hij had de belasting er al over betaald. Zei hij. Overigens had mevrouw Schild altijd speciaal voor mij een paar extreem dik belegde sandwiches aan haar man meegegeven. Ze vond mij een aardige jongen, en daar had ze natuurlijk volkomen gelijk in. (Wordt vervolgd)
Chris Willemsen is schrijver van onder meer het standaardwerk Blikkie Terug, Haagse voetbalcultuur van toen, zie de Webshop van Uitgeverij NSC (www.nscboeken.nl).
© Haaglanden Voetbal
