‘Uit de oude doos’, een nieuwe rubriek waarin wij terugkijken op een fraai voetbalmoment uit het verleden, of de loopbaan van een oud-voetballer, trainer, bestuurder of scheidsrechter.
Deel 1:
In deze aflevering een verhaal, dat de website van vv Naaldwijk bracht over voetballer René Lievaart, die ooit van de toen zaterdag derdeklasser vv Naaldwijk de overstap maakte naar de profs van ADO, toen FC Den Haag.
Het is zondag 21 maart 1999, het Oosterparkstadion in Groningen. Frisjes, een graad of zes. Voor het eerst staat René Lievaart in de basis bij ADO Den Haag. Precies een week eerder maakte hij zijn eerste groen-gele minuten in de Toto-Divisie, zoals de eerste divisie toen heette. Negentig minuten later gaat spits uit Naaldwijk als ‘the man of the match’ het veld af. FC Groningen-ADO Den Haag eindigt in 3-3, maar alle Haagse goals hebben een Westlands accent. Op z’n 26ste lijkt er alsnog een profcarrière weggelegd voor de freesiakweker die een jaar eerder nog z’n doelpuntjes meepakt bij vv Naaldwijk, derde klasse amateurs. Anderhalf jaar later levert René zelf z’n contract in. En toch: ‘Ik kijk er met plezier op terug.’
Wielerpeloton
Bijna een kwart eeuw later is René (48) één van de betere renners in het Westlands wielerpeloton en heeft hij de naam de snelste kassensloper van het Westland te zijn. In de nieuwe kas die bijna af is komen geen freesia’s meer te staan maar lelies (‘dat is een wat minder bewerkelijke teelt’). Met Maurits van Dalen en Michiel van den Berg is hij één van de spelers die vanuit vv Naaldwijk doorstroomden naar het betaald voetbal. Maar wel degene met het mooiste verhaal. ,,René Pas, onze toenmalige trainer bij Naaldwijk, zei elke week: ‘Jij kunt makkelijk mee in de Toto-Divisie’. Hij legde contact met trainer Mark Wotte van ADO Den Haag: ‘Wij hebben hier een spits die beter is dan wat er bij jullie rondloopt’. Ik dacht, wat lul jij nou, ik speel derde klas amateurvoetbal. Het gekke is dat we dat jaar helemaal geen geweldig seizoen draaiden met Naaldwijk. Ik kon een keer meedoen het met tweede van ADO Den Haag en mocht komen.”
Tien jaar achterlopen
René Lievaart gaat er 4500 gulden bruto per maand verdienen. ,,Het jaar erna kwam er 500 gulden bij en in het derde jaar werd het 6000. Ze zagen blijkbaar potentie in mij.” Een stap is het wel. René: ,,Het was of ik voor het eerst weer moest leren voetballen. Het ging allemaal zoveel sneller. Heel pittige trainingen waren het, het was een enorm verschil. Je hoorde ook termen die je niet kende. Laten vallen, of indraaien. Dat moest ik allemaal nog leren. Je liep vijf, zes, misschien wel tien jaar achter. Ik had het voordeel dat ik fysiek sterk was. Ik kon goed koppen, ik was redelijk snel. Ideaal voor een spits.”
‘Mannetjes met vreselijke humor’
Conditioneel pakt hij het snel op. En de overgang van het Westland naar Den Haag? ,,Ik had niks met ADO. Was er jaren eerder ooit een keer geweest. Buiten het voetbal was het natuurlijk wel wennen. Het zijn mannetjes met vreselijke humor. Ze denken dat je een Westlandse boer bent, dat iedereen hier nog op klompen loopt. Maar ik kon het toch wel goed met iedereen vinden. Je wordt uitgetest, je krijgt een paar schoppen op de training, Maar die accepteer je en je deelt zelf ook uit. En als je scoort krijg je vanzelf respect.”
Drie goals
Dat respect verdient hij in anderhalf uur. Na een paar speelminuten in het Zuiderpark een week eerder krijgt hij op 21 maart zijn eerste basisplaats. Op z’n 26ste lijkt hij ineens in de lente van een mooie carrière te zijn beland. Drie goals. René: ,,Na die wedstrijd kon ik niet meer stuk. Rob Meppelink, die trainer André Hoekstra opvolgde, zette mij gelijk in het nieuwe seizoen in de basis. De eerste zes, zeven weken liep het als een trein. We stonden hoog. Dat seizoen werd ik ook topscorer van ADO.” Lachend: ,,Met zeven goals. Maar niemand had er meer.”
Jasper van Dijk
Hij werkte in die jaren nog ‘gewoon’ in het bedrijf van zijn vader en zijn broer. ,,Elke ochtend van zeven uur tot kwart voor twaalf. Daarna eten en met Jasper van Dijk naar het Zuiderpark. Hij woonde hier honderd meter vandaan en speelde ook bij ADO Den Haag. Trainen van half drie tot vier uur. Half vijf was ik weer thuis, en dat vier keer in de week. Ook op zaterdag trainden we. In het begin had ik er toch wel moeite mee om de tuin achter me te laten. Maar mijn vader en mijn broer stonden er honderd procent achter.”
Na Meppelink kwam Stanley Brard, ex-Feyenoorder. Het is het begin van het einde van zijn carrière, na nog maar anderhalf jaar. ,,Brard vond mij niks. Hij koos altijd voor Eric Tammer in de spits. Die lag meer op de massagetafel dan dat hij speelde. Hij bakte er niks van. Ik deed alleen maar bij het tweede mee. Als we met 3-0 achterstonden mocht ik invallen.”
Transfersom: 50.000 gulden
Bij MVV-uit zet de voetballende freesiakweker er definitief een streep onder. ,,We verloren kansloos. Ik zat op de bank met Jasper, die een aanvallende middenvelder was. Toen Brard de spits eruit haalde zette hij Jasper erin. Toen was ik er klaar mee.” Er is nog oppervlakkige interesse voor René van andere clubs. Transfersom: 50.000 gulden. Maar hij keert terug naar De Hoge Bomen. ,,We draaiden onder Roy Wasmus nog heel leuk mee en werden kampioen. Ik heb er in acht of negen wedstrijden toch nog tien gemaakt. Ik was topfit.”
Quick Boys
Het jaar erna maakt hij een uitstapje, naar Katwijk. ,,Het leek me leuk om een seizoen mee te draaien met een hoofdklasseclub. Ik had veel contacten met hoofdklassers, ik koos Quick Boys. Een mooie club, dezelfde bloedgroep als het Westland. Altijd drie-, vierduizend man langs de lijn, bij derby’s vijf- of zesduizend. Alles was er perfect geregeld, beter dan bij ADO. Maar fysiek was het zwaar. Ik werkte overdag en trainde drie keer per week ’s avonds.”
Barcelona
Op zijn 37ste stopt hij. Móet hij stoppen, door een voetblessure. Hij wordt wielrenner bij Tuin & Terras/Quartel, een vriendenteam met een hoog vv Naaldwijk-gehakte. (,,Een mooie sport, maar voetballers hebben meer humor.”) Hoe kijkt René terug op een carrière die heel anders had kunnen lopen? ,,Met plezier”, is het toch wel verrassende antwoord. ,,Ook omdat ik denk dat ik er alles uit heb gehaald. Ik heb tegen HPSV gespeeld op een knollentuin, maar ook in het Zuiderpark tegen Barcelona. Eigenlijk had ik op mijn vijftiende of zestiende al die stap naar ADO Den Haag moeten maken. Dat zei Rob Meppelink ook altijd. Toen we in ’94 met vv Naaldwijk kampioen werden in de derde klasse heb ik nog een telefoontje gehad van Excelsior Maassluis. Achteraf had ik het misschien moeten doen. Marinus Dijkhuizen heeft hetzelfde pad gekozen. Van De Sport via Excelsior Maassluis naar een profcarrière. Maar hoeveel spelers van de derde klas amateurvoetbal hebben in één keer de stap naar het betaald voetbal gemaakt? Ik denk dat die op de vingers van één hand te tellen zijn. En ik heb toch nog een hoop wedstrijden gespeeld, iets van 48 of 49. Het is gewoon zo gelopen.”
Bron: vv Naaldwijk / redactie: Haaglanden Voetbal
