NOSTALGIE
De competitie op een oortje na een gelopen koers (leuk voor André), met tegenvallers (o.a. voor Forum Sport, sorry Jean) en meevallers (o.a. voor VUC, leuk Emmy). Inmiddels ben ik overgrootvader van Matteo (25.02.25 met een moeilijke start), die zich gezond ontwikkelt en een stevig lachebekkie is. Vrij uniek om dat mee te mogen maken. En dat voor een scheidsrechter die 18 jaar jong was toen hij 64 jaar geleden in de HVB bij de jeugd begon.
Uniek was ook het verenigingsleven dat de laatste jaren nogal tanend lijkt, maar ook te maken heeft met verminderde animo van echte verenigingsmensen, vrijwilligers, barpersoneel, schoonmaakploeg, activiteitencommissie, een goed bestuur en draagkracht vanuit de club (toen nog heel erg groot).
Ik heb het nadrukkelijk over de Haagse Scheidsrechters Vereniging, MIJN vereniging, waar ik mijn ziel en zaligheid in heb gestoken en thans constateer dat er nog een paar goedwillende en eigenlijk ook veelbelovende jongere leden de zaak draaiend proberen te houden in – het moet gezegd – moeilijke tijden.
Wat konden wij zoal “regelen” op jaarbasis? Welaan, een greep in willekeurige volgorde, maar met een schat aan herinneringen, ook op papier en met foto’s en verslagen onderbouwd (bij mij). Heeft u nog een uurtje? Daar komen ze! We hadden de jaarlijkse dodenherdenking van de Joodse voetbalvereniging De Ooievaars. We hadden een Nieuwjaarsreceptie, waar de kantine bij uitpuilde van de bezoekers. Veelal mocht ik in rijmvorm het voorafgaande jaar memoreren en handen schudden van alle aanwezigen (vaak meer dan hondred) van wie ik de namen en die van hun familie uit het hoofd kende.
Uiteraard een ALV, een eigen clubblad (het Journaal) met redactiecommissie en (dames)vouwploeg, een barploeg (negentig dames en heren) waar je “U” tegen zei, net als de onderhoudscommissie en de trainersgroep, soms met vier per avond en tweemaal per week. We vierden carnaval “thuis” en “uit” (Breda), we bezochten districts- en landelijke COVS-vergaderingen en hadden flinke invloed op het landelijk beleid. We verwierven een eigen accommodatie aan de IJzerwerf, werden gesubsidieerd en gefinancierd en waren na één jaar schuldenvrij. En dan praat ik over ECHT geld.
We legden fijne contacten met zusterverenigingen en gingen kaarten ofwel voetballen of huurden een dubbeldekker om naar Gent te rijden, waarmee ik nog immer goede contacten heb met hun (net als ik) erevoorzitter. Eén van onze leden ging niet meer mee terug naar Den Haag, want hij had een leuke partner ontmoet en is een jaar in Gent gebleven. Contacten ook met de Gemeente Den Haag, met name met wijlen erelid Piet Vink, wethouder van o.a. Sport en we organiseerden regionale en nationale (jeugd-)spelregelwedstrijden waar we Lid van Verdienste Ir. Ad van Emmenes niet bij mogen vergeten. Een HEER! We kenden ook landelijke kampioenen spelregels zoals wijlen Eric van der Klaauw.
We namen deel aan de wedstrijden om het Zilveren Biljart met o.a. de Haagse Pers, VUC, VCS en HBS en werden genomineerd voor de Haagse Sportprijs. We reden samen met Arend Spaans op 16.09.1991naar Nuth (L) om daar ons lid Willem Lamers te huldigen op het terrein van vv Minor. Hij was negentig jaar en floot nog steeds! Hij was in 1951 lid van de HSV geworden.
Jubileumcommissies organiseerden de mijlpaalfeesten van de HSV in diverse grote locaties, zoals o.a. het Kurhaus, Congresgebouw, Palledium, het gebouw van AEGON op het Aegonplein (Mariahoeve). Ontspanningscommissies regelden de bingo-, joker-, klaverjas en medewerkers-avonden. Die vonden soms ook plaats buiten de deur, waarvan eenmaal zelfs met een ”eigen tram” naar het Omniversum en eenmaal terug met een heerlijke sateh-verwennerij.
Nooit te vergeten de stakingsactie in 1982, met TV-camera’s in de kantine en mensen die zelfs op de verwarmingsradiatoren zaten, wat niet alleen de landelijke, maar ook de internationale (o.a. Rusland) pers haalde.
We hebben scheidsrechtersdagen georganiseerd, evenals conditietesten, voerden overleg met zusterverenigingen en leverden bestuurders op districts- en landelijk niveau. We waren naar de voetbalverenigingen toe ambassadeurs en kenden – mede daardoor – veel donateurverenigingen. We waren immer een spaarzame organisatie en hebben nog steeds een respectabel eigen vermogen.
Met de toenmalige HVB aan de IJzerwerf hadden wij een voortreffelijke samenwerking, waarbij “ons-kent-ons” belangrijk was. Via een loopbrug waren we letterlijk en figuurlijk met elkaar verbonden op basis van persoonlijke erg goede contacten. Inwoning bij derden kenden wij van vroeger en een recent verleden. Meestal ging dat goed, soms wat minder.
De toekomst moet ons bestaansrecht gaan bewijzen, waarbij ik het huidige bestuur en de leden die verantwoordelijkheid willen nemen veel wijsheid en succes toewens! Ik had moeite met deze terugblik en mijn hart bloedt! Dit was slechts een greep uit het verleden. Gelukkig heb ik vrijwel alles nog opgeslagen dan wel in ordners bewaard voor het nageslacht. Voor de liefhebbers (t.z.t.)!
Wim van den Berg
Erevoorzitter HSV
