Voorlopig even de laatste keer verhaaltjes over Haagse keepers van vroeger. Want zoals al eerder gemeld: er zaten zoveel bijzondere exemplaren tussen die veel indruk op mij hebben gemaakt, maar ik kan ze niet allemáál laten langskomen.
Ik sla er dus duizenden over, excuses daarom aan Henny Pas, Bertus van Galen, Dick van der Meer, Jan Vink, Edwin Hermans, John van Zweden, Ton Luijben, René van Antwerpen, Wybe Akse, Fred Gouwentak, Nico de Groot, Joop en Dolf Niezen, Frank Petersen, Mike Soyer, Hans Habraken, Rob Vurens, Hans Remmerswaal, Hans van Assendelft, Ton Bakhuis, Ron Stoop, Peet Pieterse, Martin van Domburg, Ben de Jager, Gerard Swinkels, Peter Grőtzinger, Jan Heskes, Jan Brand en vele, vele anderen. Maar ik wil er toch nog een paar uitlichten.
In de jaren ’70 en ‘80 ging ik vaak voor de Haagsche Courant naar de hogere KNVB-klassen om daar de verrichtingen van de Haagse clubs te verslaan. LENS was er daar eentje van. Jammer trouwens dat die mooie schilderachtige naam Lenig en Snel veranderde in het kille LENS, maar dat is een persoonlijke mening. De club aan de Hengelolaan had altijd goede keepers. Zoals Cees van der Beek, een echte gentleman. Altijd keurig gekleed en uiterst beschaafd in zijn optreden. Ook nooit schelden op verdedigers, al hadden die hun man nog zo laten lopen, met een tegendoelpunt tot gevolg. Gewoon de bal uit het net halen, naar de middenstip gooien en “Kom op mannen, nu wij weer” roepen. Bijzondere man.
Bij de foto’s: LENS, of liever: Lenig en Snel, had in de jaren ’70 fenomenale doelmannen, zoals Cees van der Beek, Cary van Rheenen en Dick van der Mark. Op de andere foto Cary van Rheenen op een kroegentoernooi in 1980, waarop hij namens The Sands het doel verdedigde. Met onder anderen Arie van der Lee, Dick Jol, Wim Staargaard, Ronald Telle, Bert Blans en Mark Wotte.
Bij datzelfde LENS regende het in die jaren goede keepers. Op de teamfoto uit seizoen ’76-’77 zien we er drie. Staand vanaf links: Wim Keetman, Harry van der Wilk, Bert Blans, Donald Schőnherr, Ton de Kok, Ruud Fortman, verzorger Aad de Hooge, grensrechter Gerard van Reenen, doelman Cary van Rheenen, doelman Dick van der Mark en zittend vanaf links: trainer Martin van Vianen (de derde doelman op deze foto), Ton ’s-Gravendijk, Harry Brandenburg, Trimo Resodihardjo, Ronald Telle, Nol Jansen en Jan Englebert.
Met Cary van Rheenen heb ik altijd iets speciaals gehad. Hij kon goed keepen, bij heel veel clubs, want hij was zeer gewild, maar was ook altijd bijzonder gekleed. Hij was een doelman die in de meest flitsende outfits tussen de palen stond. Helemaal in het bruin met een diagonale witte streep op het shirt bijvoorbeeld. Nooit eerder of later bij een andere doelman gezien. En Cary – vernoemd naar acteur Cary Grant, en dus geen Carry – was/is natuurlijk ook 50% van de Gebroeders De Gier. Die andere helft? Nico van Rheenen, z’n broer en ook een gerenommeerde Haagse goalie bij onder meer GDS.
Peter Meefout was ook een doelman die elk seizoen weer talloze verzoeken kreeg of hij van club wilde veranderen. Dat deed hij niet altijd, alleen als hij zeker wist dat er weleens een kampioenschapje in zou kunnen zitten. En dat gebeurde dus regelmatig, zoals bij De Valkeniers van de beginnende maar veelbelovende trainer Aad de Mos, maar zeker de ijzersterke formatie van BTC, waar Jan van den Bosch alle zaken regelde en Toon Brakus de succesvolle trainer/coach was. En Peter Meefout? Die schopte het ook maatschappelijk behoorlijk ver. De laatste jaren was hij actief als directeur van het Venduehuis der Notarissen te ’s-Gravenhage, veilingexperts met passie voor kunst en antiek. Nu geniet hij van zijn welverdiende pensioen.
Bij de foto: Het vermaarde BTC van trainer Toon Brakus, met onder meer René Vreeswijk, Jan Linkerhof, Dick van der Wulp en doelman Peter Meefout.
Piet Vroegop zullen velen niet kennen als keeper. Dat was hij ook eigenlijk niet. Hij deed van alles, grensrechter zijn bijvoorbeeld, maar keepen dus ook. Waar? Bij wie hem nodig had. In de zaal bij Alter Boys – Piet was loodgieter bij Bergen Henegouwen Schippers en Alter was een sanitairgroothandel – en op het veld als hij daar zin in had. Zijn specialisme? Bij een strafschop nooit in het midden van zijn doel staan. Maar altijd dicht bij een paal. De strafschopnemer werd er onzeker van. Zal ik hem in de lege hoek schieten? Of toch maar in de andere, want die gekke keeper zal wel snel naar de open hoek gaan? Negen van de tien keer bleef Piet staan en werd de strafschop hem recht in de handen geschoten door de totaal ontredderde nemer.
Bij de foto: Bedrijfselftal van Bergen Henegouwen Schippers eind jaren ’70 met onder meer Ben van Eijk, Wout Pronk, Hans Lamens en doelman Piet Vroegop.
Tot slot, maar dan ook echt tot slot. Arie den Dulk. Waarom? Omdat hij de meest ‘aanwezige’ doelman uit de Haagse voetbalhistorie was. Buiten het veld de aardigste man van Nederland. Maar binnen de lijnen een gevaar voor elke aanvaller. Als je middenvoor was en het waagde om bij een hoekschop in het doelgebied te springen, kon je maar beter alvast je polissen klaar leggen. Arie moest en zou die voorzet weg boksen. En als dat niet lukte: je hoofd. Aanvallers waren dus gewaarschuwd. Werden bang, dolven ook meestal het onderspit. Maar konden het na afloop altijd goed met Arie vinden. Want na het laatste fluitsignaal veranderde Mr. Hyde weer terug in Dr. Jekyll en bleek Arie de aardigste en gezelligste man van Nederland. (Wordt vervolgd)
Bij de foto: ADS rond 1970 met legendes als Jan van Geen en George Breitner en doelman Arie den Dulk.
Chris Willemsen is schrijver van onder meer het standaardwerk Blikkie Terug, Haagse voetbalcultuur van toen, zie de Webshop van Uitgeverij NSC (www.nscboeken.nl).
© Haaglanden Voetbal
