Column van Wim van den Berg

VOETBAL, STUDIE EN MUZIEK

The Everly Brothers, maar ook Buddy Holly, waren leidend in de muziek die we hoorden in 1962 in de kantine van de COAK (Centrale Opleidingsschool voor Administratief Kader) in Middelburg, maar ook in de militaire tehuizen zoals het KMT, PMT en Humanistisch, waar je heerlijke yoghurtjes (soort vlaflip) kon verkrijgen tegen overhandiging van een kwartje.

Of we (mijn maat en ik) gingen lopend naar de Langeviele, waar Tante Mina (zus van mijn Oma) woonde boven de winkel van Jamin en we welkom waren om een kopje koffie “met” te nuttigen, gezelschap waren en ook konden studeren.

Op enig moment was dat zelfs een must, want ik moest koste wat kost examenvrij blijven; dan kreeg je vijf dagen prestatieverlof en die had ik hard nodig, omdat ik daarna enige tijd uit de roulatie zou verdwijnen in een verblijf aan de Vecht.

Ik schrijf dit, terwijl ik een aantal gouden oude muziekstukken voorbij hoor gaan via Spotify, een moderne uitgave van de toenmalige transistorradio, samen met mama bij V&D aangeschaft om dan toch tenminste naar Radio Luxemburg te kunnen luisteren via de bijgeleverde oortelefoon en batterijen.

Aangezien je niet elke week met verlof kon of mocht droeg dit bij aan een goede voorbereiding voor één of meer te leiden wedstrijden in de HVB, waar ik in 1961 was begonnen als jong en ambitieus scheidsrechter, te starten bij VELO 11 aan de Harry Hoekstraat in Wateringen op 3 mei tegen Blauw Zwart 11 in de 4e klasse AJ van de Jeugd om 14.30 uur. Het werd 0 -11 en mijn eerste pakje stond mij best wel goed strak.

Eenmaal beloond met het prestatieverlof dat ik in de Van Musschenbroekstraat (thuis) kon doorbrengen, was de transistor onder de dekens een weldaad, waar je prima bij in slaap kon vallen (en weer nieuwe batterijen moest kopen van die ene gulden soldij per dag). Maar het bleek een verboden apparaat in mijn volgende tijdelijke onderkomen en ik moest noodgedwongen wel twee weken afschrijven voor mogelijke topwedstrijden in de HVB. Jammer. Wel leerzaam en later flink ingehaald qua genieten van arbitreren en muziek en nog steeds.

Als ik een column schrijf, dan draait er voortdurend mij bekorende muziek en – geloof het of niet – het inspireert mij in mijn pogingen teksten te wrochten die ook voor andere mensen leuke, herkenbare herinneringen oproepen. Veelal – hoor ik soms terug – degenen die ook nog steeds genieten kunnen van The Everly Brothers, Emmylou Harris, Dolly Parton, Nikos Ignatiadis en Corina Vamvakari. Maar ook Pussycat, BZN en moderner R.E.M. of Nick en Simon.

Toentertijd als oplader voor aanstaande wedstrijden en tegenwoordig heerlijke relaxmomenten om te concentreren of gewoon weg te zakken; zo ook nu weer na een middagje Voorburg met de heer Peter als arbiter, mevrouw S. als gastvrouw met een heldere blik, de heren Q en S als uitdagers om wel te komen en mede-gastheren A en J (tevens mede-scribent net als de heer De L. van VELO) die immer een thuisgevoel op mij overbrengen.

Het leven moet vooruit geleefd worden en achteruit begrepen!

Wim van den Berg

Lees verder