OVERWERK
Kom ik thuis van een uitdagende pot voetbal, heeft mijn Doortje een nieuwe bril op haar klassieke neusje en geniet ik onder het genot van een slaatje met een Keteltje, dat na enige onthouding weer rustigaan de keel doorloopt. Mijn dag is goed, mede omdat Gert-Jan mij aansprak met “Wim” (want zo heet ik nu eenmaal en dit was afgesproken/toegezegd). 2-2 was voor mij goed genoeg geweest, maar vriend Arie moest een verjaarscadeau krijgen en dus zond ik een gebedje omhoog, dat ook nog eens gehonoreerd werd en HVV in het stof deed bijten. Napratend met Evert was 2-2 ook voor hem wel goed geweest, maar met een neutraal trio, van heinde en verre bijeengeroepen, net als de rapporteur die eieren in de buurt heeft waarvan hij met OV was vertrokken en ook weer terug moest. Jean en ik en meerdere bekenden namen er eentje “op de goede afloop” en de pupil van de week was alweer zo’n beschaafd en beleefd opgevoed manneke dat door Frans werd gehonoreerd met een prachtige bal en toespraak. Dineke heeft last van te veel licht na de oog-ingrepen, waar ik sta te duizelen bij te snel opstaan. Zo hebben wij oudere jongeren allemaal wat……
Ik moest in een snel tempo van huis vertrekken, nadat een welwillende en deskundige buurman mij had bijgestaan bij een Outlook-probleem, dat wij beiden niet snapten, maar bij vertrek wel weer werkte zoals ik het graag zag en gewend was. Moeilijk hoor, om je telkenmale aan te passen en nieuwe toepassingen te gebruiken. Ga met je tijd mee, waar Melanie mij in het heden terugbracht na een welverdiende kus; eindelijk! Ik heb gelijk een knipkaart gekocht. Eindelijk weer eens een bezoekend bestuur ook in de ontvangstruimte voor vip’s, maar dan moet het ontvangende comité zich ook in communicatie met deze heren bezighouden. Dat kan echt beter, hoewel ik dat tegenwoordig wel vaak zie en niet goedkeur. Alex nodigde mij uit voor een nazit bij HVV als André terug is van zijn wereldreis, mede omdat hij dan ook mijn voorkeur qua drankje kan delen.
Na de alsnog gegeven beslissende penalty ten faveure van FS sprong de thuisjeugd spontaan over de afrastering. Mag niet, maar was wel leuk. Echt een clubgevoel denk ik dan maar. Als u dit leest is Arie inmiddels 79 en dus ook van harte welkom bij de club van oudere jongeren. Hij en ik hebben veel gemeenschappelijk en zo’n potje in Voorburg is erg handig om bij te praten, te herkennen, te beamen en de lopende zaken van “onze VvG” door te nemen. Dat wij nog steeds welkom zijn in Voorburg is ons een groot genoegen en geeft telkenmale een “thuisgevoel”, al wil ik daar geen misbruik van maken. Vriend Hans als vliegende reporter met koptelefoon op het geoefende hoofd is naast mij gezeten een heerlijke gespreks-sparringpartner. Oh ja, FS won uiteindelijk met 3-2 en was blij, toch Bas??!!
Woede en haat zijn zaadjes die oorlogen veroorzaken. Vergiffenis is een kiem voor vrede. Het is een ultieme vorm van zelfgenezing!
Wim van den Berg
