3e klasse D: HVC’10 in één keer terug naar tweede klasse

Het jonge trainersduo John de Ronde en Jeroen Verkade heeft in één seizoen het verloren terrein van HVC’10 goedgemaakt. Na de winterstop werd het tactisch concept aangepast en werd de ene zege na de andere geboekt. Soms was er sprake van een beetje geluk in de slotfase, soms waren de overwinningen duidelijk. De enige dissonant van 2024 was vorige week, toen op 4 mei Rhoon met een sterk verdedigende tactiek de Hoekse club de baas was.

Tekst: Cees van der Pol        |     Foto’s: Ron Heinen

Voor elke voetballer is kampioen worden in eigen huis leuker dan in een verre uitwedstrijd. Niet dat er vorige week de pet naar werd gegooid, maar HVC’10 was zichzelf niet. Voor het realiseren van het kampioenschap was het noodzakelijk dat Victoria’04 punten zou pakken van Rhoon. Daar twijfelde eigenlijk niemand aan, want de Vlaardingers lieten in hun laatste wedstrijd tegen HVC’10 een heel goede indruk achter.

HVC’10 kon in de sterkste opstelling spelen, want centrale verdediger Glenn Boon was niet meer beschikbaar vanwege zijn opgelopen kruisbandblessure. De rest was fit. Al in de eerste minuten maakte de thuisclub kennis met het grensrechter-syndroom, dat in de competitie al meer dan tien afgekeurde doelpunten had betekend. Scheidsrechter Vally Karagantcheff beloonde in het eerste kwartier de Vlaardingse vlagsignalen, maar kreeg later door dat ze niet allemaal terecht waren. Soms val je in je eigen val.

Gert-Jan van Veen

De na dit seizoen afzwaaiende spelverdeler Gert Jan van Veen probeerde na een verspeelde Hoekse bal het met een schot vanaf de middellijn. Het is dat Kenny Lipman niet de kleinste keeper in 3D is, zodat hij met een uiterste krachtsinspanning de bal van vijftig meter over de lat kon tikken. De daaropvolgende corners waren van Vlaardingse kant bovendien erg gevaarlijk. De kleine keeper Natoe Da Graca Dosd Santos aan de andere kant bleef een aantal keren met enig geluk de situatie meester onder meer bij een vrije trap van Thomas van der Bogt, die hij goed verwerkte. Twee keer werd de bal van de lijn gehaald.

Maar de thuisclub etaleerde in de eerste helft zeker geen supervorm. Alle aanvallende gevaren moesten komen van spelverdeler Jorno Reurink, die zelf twee keer dicht bij de Vlaardingse keeper kwam, maar ook merkte dat zijn medespelers niet alles begrepen wat hij bedoelde. Gekoppeld aan het slordige balverlies kwamen er toch niet zo veel doelrijpe kansen meer. De mooiste kans was voor Gert Jan van Veen, die de bal die Kenny Lipman uit zijn handen liet glippen naast het doel schoot. Een andere mogelijkheid voor DVO’32 was een corner voor rust die direct op de lat draaide.

Groepsapp

Hoe lekker zijn social media soms. HVC’10 hoorde in de rust dat Victoria ’04 ruim afstand had genomen van Rhoon en dan zou een gelijkspel van HVC’10 voldoende zijn om kampioen te worden. Het team putte moed uit die niet eens onverwachte stand in de Broekpolder en binnen twee minuten was het raak. Rechterspits Dave Kram, die Kyan Swaneveld op snelheid aftroefde, legde bal neer voor gelegenheidpits Badr ben Mohammed, die met een wonderbaarlijk hakje doelman Natoe Da Graca Dos Santos volkomen verraste: 1-0.

Nu gooide de thuisclub de schroom van zich af. Vijf minuten later kwam Jorno Reurink vrijgespeeld voor de doelman, die de bal van zijn schoenen pakte, maar hij deed dat een paar meter buiten zijn strafschopgebied. Ja, dan zijn de regels rood en naar de douche. Karagantcheff werd aan het twijfelen gebracht door de verzamelde meute van DVO’ers, die beweerden dat Reurink buitenspel zou hebben gestaan. Maar de scheids had zijn lesje intussen wel geleerd. De door Mitchell Bouwhuis genomen vrije trap leverde verder geen doelpunt op. Maar de komst van invaller-doelman Berend Meijer was het breekpunt in de partij. Pascal Moller moest het veld ruimen voor de doelman. Reurink zelf had er flink de pest over in: ,,,Ik had vandaag graag willen scoren. Pakt hij me de bal af.”

Groothuizen vergroot

De thuisclub greep zijn kansen. Een paar minuten na zijn invalbeurt moest Meijer al de bal uit zijn doel halen. Michael van den Bos (na een ingreep van John de Ronde op het middenveld geposteerd, waardoor HVC’10 beter ging voetballen) speelde de aanvallende middenvelder Jorn Groothuizen aan en die maakte op slimme wijze de doelman tot vissersman: 2-0. Sinds hij na de kerst op het middenveld staat, maakt Groothuizen beslissende doelpunten.
De beer was nu los. Rico Sterrenberg kwam in de plaats voor Dave Kram en twee minuten na zijn invalbeurt leverde dat weer een vrije trap op, die Thomas van der Bogt in de kruising plaatste, maar Berend Meijer toonde zich naast visser ook erg een hoogspringer.

Met elf tegen tien was de wedstrijd vanzelfsprekend gespeeld. Natuurlijk werd menig Hoekse aanval weer onderbroken vanwege vermeend buitrenspel, maar in de 72e minuut was een fraaie combinatie tussen Thomas van der Bogt en Jorno Reurink de basis voor een miraculeus doelpunt van de Hoekse topscorer Mitchell Bouwhuis. Het was zijn vijftiende seizoenstreffer: 3-0.

Disney Parijs

Bouwhuis beleefde met zijn vriendin Fabiënne een vreemde dag. De schoon-opa en schoon-oma van de spits vierden hun zestig jarige bruiloft met kinderen en kleinkinderen in Disney Parijs. De datum was zorgvuldig gekozen, maar de nederlaag tegen Rhoon gooide roet in de parkpret. Fabiënne was van mening dat ze haar vriend de kans op het kampioenschap niet mocht onthouden. Ze zei als voetbalfan zelf dat hij moest spelen. ,,Kampioen worden doe je niet zo vaak”. Ze vertelde het zelf aan haar grootouders. Die keken eerst een beetje op hun neus, maar begrepen het uiteindelijk wel. ’s Morgens om half zeven reden ze weg van het Kinderparadijs en arriveerden om elf uur in De Hoek. Nog even een uurtje pitten en het rituele Bouwhuis-ontbijt van een broodje met verse jus’ d’orange klaarmaken. Ja, zo is het gemakkelijk de liefde in stand houden. Extra leuk, dat hij op deze dag een doelpunt scoorde. Het was ook nog de verjaardag van Fabiënnes vader.

Langs de lijn en op de trainersbank werden de social media meer in de gaten gehouden dan het spel op de Hoekse grasmat. Steeds kwam weer een doelpunt van Rhoon in Vlaardingen door. Het werd daarom nog een zenuwslopend kwartier. Niet vanwege de stand in De Hoek, maar of Victoria‘04 na de gelijkmaker (3-3) zou stand houden. De 4-0 van Rico Sterrenberg (een doffe dreun in de verre hoek) was erg mooi, maar de aandacht van De Ronde en co lag in de Broekpolder.

Penalty scheids

Scheids Karagantcheff wilde nog even een vermelding extra in dit verslag. In de slotminuut legde hij de bal op de stip vanwege een vermeende handsbal. (,,maar niemand wist tegen wiens hand de bal was gekomen”). Het was eigenlijk natuurlijk bedoeld van de Haagse arbiter om Kenny Lipman in het Hoekse doel nog een keer zijn talenten te laten tonen. De door Ruud Durinck genomen strafschop werd door de doelman uit zijn doel geranseld, de rebound belandde op de lat. In het Waterwegsport Magazine had onlangs de keeper onthuld dat hij ‘nog nooit kampioen was geworden’ en dat hij er alles voor over had om dat te worden. Een mooier besluit van de partij kon er dus niet komen. Omroepster Hilde Bouwhuis had net meegedeeld dat de 3-3 in Vlaardingen stand had gehouden en toen besloot Karagantcheff de blessuretijd maar te skippen..

De verdiende kampioenschaal en de daarbij behorende medailles voor staf en spelers werden uitgereikt door de KNVB-vertegenwoordiger Walter Hunsche. Daarna kon het feestgedruis beginnen. Natuurlijk op deze dag veel leuker dan op de vierde mei. Na één jaar keert HVC’10 terug naar de klasse waarin de club thuishoort. Maar daarvoor is in de toekomst nog een centrumspits en een centrale verdediger vereist. Dat lijkt op een dag als deze van later zorg.

 

 

Lees verder