Daags voor de eerste training als voorbereiding op het nieuwe voetbalseizoen kreeg hoofdtrainer Pim van der Hoorn (foto) van het bestuur van sv Honselersdijk te horen, dat hij bedankt werd voor bewezen diensten. De spelersgroep zou na de degradatie te weinig vertrouwen hebben in het nieuwe seizoen.
Tekst: Ton Beije
Die mededeling op de maandagavond voor de eerste training de volgende dag, kwam ook bij Pim van der Hoorn als een donderslag bij heldere hemel binnen.
,,Dat was zeker een verrassing. We zouden voorafgaand aan het seizoen, ook mede op mijn verzoek, met een afvaardiging van de spelersgroep het seizoen evalueren. Toen dit werd omgezet naar een individueel gesprek wist ik genoeg. Daarvoor had ik het niet aan zien komen, mede omdat alle signalen die ik daarvoor kreeg positief waren. Ik had er juist zin in om er samen met de staf (inclusief aanwinst Erwin Bouwman als assistent) een mooi seizoen van te gaan maken.”
Dat moment, slechts één dag voor de start, wekt ook de nodige verbazing.
Van der Hoorn: ,,De TC en de club wilden verder. Uiteraard had ik dingen anders en wellicht beter kunnen doen, maar er waren ook veel factoren van invloed waar ik als trainer niks aan kon doen. In de weken na de degradatie zijn er andere krachten een rol gaan spelen en hierbij is een situatie ontstaan, waaruit de TC en de club de conclusie hebben getrokken dat er onvoldoende draagvlak was om een goede start van het seizoen te kunnen maken. Inmiddels was ik al op vakantie en hebben ze gewacht met de mededeling tot ik terug was. Dat verklaart dus waarom het op zo’n “vreemd” moment gecommuniceerd is, meer een samenloop van omstandigheden dus.”
Het bestuur en de TC hebben aangegeven, dat de spelersgroep een beslissende factor zou hebben gespeeld. Heb jij dat gevoel het afgelopen seizoen ook gehad?
Van der Hoorn: ,,De afgelopen week heb ik veel contact gehad met mensen binnen de club. Stafleden, bestuursleden, sponsoren en een aantal spelers. Hieruit blijkt wel dat het zeker niet om de hele groep/selectie gaat en dat het verhaal een beetje zijn eigen leven is gaan leiden. Hierbij is niet door iedereen even netjes gehandeld. Ik werk altijd op basis van vertrouwen en wederzijds respect en dat zal ik ook altijd blijven doen. Het blijkt dat niet iedereen in de club (ook van buiten de spelersgroep) er hetzelfde in zit als ik.”
Vorig seizoen was tegenvallend voor sv Honselersdijk. De degradatie werd een feit en dat is nooit leuk. Maar je promoveert met z’n allen en degradeert ook met z’n allen. Ook een spelersgroep moet in de spiegel kijken.
Van der Hoorn: ,,Dat is ook één van de eerste dingen die Tom van Veen (aanvoerder) zei in ons gesprek van afgelopen week. Vakanties, afwezigheid vanwege werk en behoorlijk veel pech qua langdurige en ongelukkig opgelopen (bot)blessures, hebben ook een belangrijke rol gespeeld in het verval in de tweede competitiehelft. Het gesprek met Tom was een fijn gesprek, omdat het mij ook wat meer duidelijkheid gaf en het voor mij een aantal nuances in het verhaal heeft aangebracht. Soms spelen er krachten waar je als trainer niet tegen kan vechten, zeker omdat je het pas hoort, als het te laat is en het besluit al is genomen. Het is niet anders.”
Aan de andere kant geldt ook voor een trainer, starten met een nieuw seizoen met een groep waar niet de echte beleving inzit, wordt ook een lange weg.
Van der Hoorn: ,,Dat is zeker zo, maar degenen die de nacompetitie hebben gezien, hebben een elftal gezien dat knokte voor iedere meter. In de finale misten we drie verdedigers, hadden we een middenveld dat niet meer top fit was en ook in de aanval was het krap. De tweede helft was de pijp gewoon leeg, helaas. De intensiteit en de beleving in de nacompetitiewedstrijden waren voor mij persoonlijk dan ook een bevestiging, dat er nog voldoende voedingsbodem was om door te gaan en met elkaar te leren van de tweede seizoenshelft.”
Wat ook vreemd was. Jij tekende als één van de eerste trainers al heel vroeg in het seizoen bij bij sv Honselersdijk.
Van der Hoorn: ,,Ja, de samenwerking voelde direct vanaf het begin heel goed. We hebben tot en met april regelmatig evaluatiegesprekken gehad met de TC en de spelersraad. Dit waren constructieve gesprekken en de uitkomsten waren positief en waarin we zaken benoemden die in onze ogen beter konden. Eind februari stonden we qua verliespunten dan ook nog bovenaan en we misten op een haar na de eerste periode in deze knotsgekke competitie. In de weken na het seizoen is blijkbaar het sentiment van de degradatie een grotere rol gaan spelen en is er het gevoel bij een deel van de spelersgroep en een aantal mensen buiten de spelersgroep ontstaan dat afscheid nemen van de trainer de beste optie was.”
En nu, wat ga je doen? Uitkijken naar een andere club of een jaartje alles van de zijlijn bekijken, of wellicht weer ergens bij de jeugd aan de gang?
Van der Hoorn: ,,Ik weet het eigenlijk nog niet. Het voetbal helemaal loslaten voelt nog heel vreemd. Ik ben inmiddels 22 jaar trainer van senioren, waarvan 17 jaar als hoofdtrainer bij verschillende mooie clubs in de regio en heb daar veel mooie dingen mee mogen maken. Ik heb promoties, periodetitels, trainingskampen, persoonlijke groei van spelers en prachtige groepsprocessen mogen meemaken en natuurlijk waren er ook teleurstellingen te verwerken. Dit heb ik mogen doen met heel veel fijne mensen om mij heen en hieruit zijn mooie vriendschappen ontstaan. Ik laat het eerst even bezinken en dan zie ik wel wat er op m’n pad komt. Ik sluit op voorhand eigenlijk niks uit.”
Van der Hoorn tenslotte: ,,Ik wil wel iedereen van binnen en buiten de club bedanken die de afgelopen week hun steun hebben betuigd. Dat was overweldigend, bijna een dagtaak om alles te beantwoorden.”
