In alweer een uitduel speelde HVC’10 een behoorlijk goede wedstrijd tegen de koploper op dat moment, vv. Hellevoetsluis.
Tekst: Cees van der Pol
Het was het eerste kwartier een vrijwel gelijk opgaande wedstrijd, waarbij de thuisclub misschien meer balbezit had, maar HVC’10 beter combineerde. Dean Bos, de spits van de withemden, kreeg in de 5e en 31e minuut twee aardige kansen. De eerste kans verprutste hij en de tweede na een toegekende vrije trap werd een fraaie kopbal die Kenny Lipman (foto) overigens prima redde.
Lipman man van de wedstrijd
Vriend en vijand was het erover eens dat de lange Hoekse doelman de man van de wedstrijd was. Zelf deed hij er laconiek over: “De reddingen waren vanmiddag niet al te lastig.” Hellevoetsluis had lange tijd niet in de gaten dat Lipman ‘lekkere’ voorzetten gemakkelijk uit de lucht plukt. Dat deed hij maar liefst veertien keer. HVC’10 toonde vanaf het begin bewonderenswaardige inzet en de vergelijking in de rust die een staflid van de thuisclub maakte met het Hongaarse verzet van de avond ervóór, was niet op zijn plaats. Inderdaad verdedigde de Hoekse club bekwaam, maar had geen overtredingen nodig om de aanvallers van de thuisclub aan banden te leggen. Bij schotpogingen van de spitsen raakten die eerder de reclameborden achter en naast het doel dan het heiligdom van Lipman.
Onverwacht
In de 35e minuut kreeg de blauwzwarte formatie een onverwachte voorsprong. Een traditioneel verre ingooi van Jorn Groothuizen werd met het hoofd verlengd door de meegekomen Michael van den Bos en het laatste aangeraakt door verdediger Thomas Melching. Daarbij zag de grabbelende doelman Deshney Hoornweg er niet sterk uit. Hij keerde de bal, toen hij al achter hem lag: 0-1. Die vergelijking met Hongarije van vrijdagavond ging wat de onverwachte voorsprong dus wel op. In de laatste vijf minuten voor rust zette de thuisclub meer druk, maar met de hoge voorzetten wist Lipman dus wel raad.
Favoriete kant
In de rust waren de supporters van de thuisclub ervan overtuigd dat zij, omdat ze naar de ‘favoriete zijde gingen spelen’ met gemak over de zeekanters zouden heenlopen. Inderdaad ging de thuisclub meer naar voren spelen (John de Ronde: “Zij hadden de bal en wij de kansen.”) In de 53e minuut kwam een snelle counter van HVC’10 namelijk via Jorno Reurink bij Mitchell Bouwhuis terecht, een kans die de spits meestal gemakkelijk verzilvert. Maar hij richtte precies in de armen van de doelman van de thuisclub. Een minuut later was de stand 1-1.
Gelijkmaker
Op het middenveld verloor Ethem Arslan de bal en er lag in de Hoekse verdediging ineens een te groot gat open, waar linksbuiten Nick Kopal indook. Hij bediende zijn spits Dean Bos op maat en die kon van ongeveer tien meter eindelijk Lipman passeren. Maar het had twee minuten daarna gewoon weer 1-2 voor HVC’10 kunnen zijn. De mooiste aanval van de wedstrijd, opgezet via Dave Kram en een overstapje van Jorno Reurink bracht weer Mitchell Bouwhuis in een vrije positie. Deze keer schoot de aanvaller voortreffelijk in en de bal zou in de bovenhoek beland zijn, ware het niet dat keeper Hoornweg dé redding van de middag verrichtte. Misschien zou het een overwinning iets te veel van het goede geweest zijn, als het schot wel doel getroffen had, maar zo kan voetbal nu eenmaal zijn.
Brede selectie
In tegenstelling tot andere seizoenen beschikt HVC’10 dit jaar over een bredere selectie. Dat is nodig ook, want de inzet van HVC’10 kostte kracht: de broers Kay en Michael van den Bos voorop. De Ronde wisselde de min of meer geblesseerde Kram in voor Bram Leerdam en Ethem Arslam voor Vijverberg. En weer minuten later Reurink voor Wagemakers en Van Ooijen werd vervangen door Jasper van Veen. Met die strijders moest het einde gehaald worden. Een gelijkspel was in die fase een beoogd en mooi resultaat voor HVC’10. Bovendien leek de eerste actie van Jari Wagemakers nog succes op te leveren, maar de ingevallen spits kon het werk (zichzelf vrijspelen) niet afmaken.
Geen vuist
Omdat de scherpte ook bij de thuisclub was verdwenen, ging ook trainer Mark van Os wisselen. Hij liet echter zijn rechterverdediger Nathanael Kazadi staan en dat was ook logisch, omdat die in de tweede helft heel vaak mee ten aanval trok. Maar ook zijn voorzetten kwamen meestal in handen van Kenny Lipman of kwamen niet verder dan een corner.
Penalty: ja of nee
Vlak voor tijd of zelfs in de blessuretijd deed Kazadi nog een poging om via een strafschop de winst binnen te halen. Heel Hellevoetsluis veerde op,(“Het ging toch nog gebeuren”), maar de laconiek leidende arbiter Bas Oosterlaken liet doorspelen. John de Ronde op de bank ver weg van het voorval dacht ook aan een strafschop, maar speler Badr ben Mohammed dichtbij de val, zei dat die speler zich erg gemakkelijk liet vallen. Na afloop wilde ook Bas Oosterlaken nog wel kwijt dat hij de overtreding ‘veel te licht vond’. Zulke situaties worden vooral bekeken door de eigen gekleurde bril.
De scheidsrechter uit Oudewater leidde de wedstrijd overigens vakkundig: hij gaf terecht twee Hoekse gele kaarten aan Dave Kram en Badr ben Mohammed, die aan de noodrem trok, toen Hellevoetsluis doorspeelde toen Reurink geblesseerd leek.
Conclusie
HVC’10 speelde buitenshuis een prima wedstrijd tegen koploper Hellevoetsluis die best zal meedraaien in de (sub)top. De Hoekse kermisattractie zoals bij Binnenmaas hoef je niet bij elke wedstrijd tevoorschijn te halen.
Er stonden heel wat toeschouwers langs de kant. Menigeen vond het een aantrekkelijk en sportieve wedstrijd, maar de aanhangers van Hellevoetsluis mopperden het meeste op het resultaat. Dat viel lelijk tegen.