Een bijzonder moment bij VUC. De vereniging eerde op de algemene ledenvergadering Henk Verbiest, die liefst tachtig jaar lid is. Hij kreeg een ingelijst VUC-shirt met zijn naam erop.
Zijn geheugen laat hem op deze leeftijd vaak in de steek, maar clubgenoot Bertus de Harder is Henk Verbiest (90) niet vergeten. Hij is één van de weinigen die de legendarische vleugelaanvaller, bijgenaamd de ‘Goddelijke Kale’, nog live heeft zien spelen. “Een geweldige voetballer, één van de beste die Nederland ooit heeft gehad.”
Zelf kon Verbiest niet bijster goed voetballen, zegt de jubilaris, die altijd als rechtsbuiten speelde. “Ik weet niet meer of VUC destijds twaalf of dertien seniorelftallen had, maar als het er twaalf waren, speelde ik in het twaalfde, bij dertien in het dertiende.” Zoon Eric, zelf ook al zijn hele leven lid van VUC: “Hij heeft zelfs in het veertiende gevoetbald.” Hij speelde nog een seizoen in hetzelfde elftal met zijn vader, die op zijn 49e stopte met voetballen.
Behulpzaam
Henk Verbiest was VUC op een ander terrein dan op het voetbalveld zeer behulpzaam. Hij was onder meer leider van diverse jeugdteams, maar vooral verdienstelijk voor de lotto- en totocommissie, waarvoor hij zich liefst dertig jaar inzette en ook lange tijd als voorzitter fungeerde. De lotto en toto waren destijds een belangrijke inkomstenbron voor de club. Verbiest verwerkte op de drukke vrijdagavonden niet alleen de formulieren, maar haalde ze doordeweeks ook bij de deelnemers thuis op en bracht ze weg naar de KNVB. Voor zijn vele vrijwilligerswerk werd Verbiest eerder al benoemd tot lid van verdienste.
En nu is hij dus tachtig jaar lid, een mijlpaal die nog niet eerder iemand bij de aloude Haagse vereniging bereikte. Een bijzonder moment aan Het Kleine Loo. Verbiest kreeg op de algemene ledenvergadering een ingelijst VUC-shirt met zijn naam erop. Hij was er verguld mee. “Vroeger kon je pas op je tiende lid worden”, vertelde hij. Met andere woorden: met de huidige aannameregels was hij nóg langer lid dan 80 jaar lid geweest.
Tweede ‘thuis’
Verbiest heeft nooit de behoefte gehad om naar een andere vereniging te gaan. VUC was als een tweede ‘thuis’. Zoon Eric: “Met het gezin waren we hele weekenden op VUC. Ik voetbalde op zaterdag, mijn vader op zondag en mijn moeder en zus Marianne verrichtte hand- en spandiensten voor de club. Ze verkochten kaartjes aan het hek en mijn moeder kookte voor de selectie. We gingen ook vaak met het eerste elftal met de bus mee naar uitwedstrijden.” Eric was vorig jaar jubilaris vanwege zijn 50-jarige lidmaatschap.
‘Wondertent’
Henk Verbiest groeide op in Bezuidenhout en was het logisch dat hij lid van VUC werd. Eric: “Met het gezin woonden we in de Merkusstraat en in ons portiek woonden op alle verdiepingen aan de rechterkant VUC-leden. Plus wij aan de linkerkant.” VUC speelde tot 1968 aan de Schenkkade. Daar deed een houten strandtent dienst als kantine, die tot ‘Wondertent’ werd omgedoopt omdat de spelers van het Nederlands elftal daar hun besprekingen hadden en in die periode goed presteerden. Zij hadden jarenlang wekelijks training bij VUC, omdat de club als eerst op het vasteland de beschikking had over kunstlicht. Henk Verbiest was vaak bij de vele avondwedstrijden aan de Schenkkade.
Toeschouwer
Tot vergevorderde leeftijd ging Verbiest naar het eerste elftal van VUC kijken en zat dan onder anderen met de befaamde oud-trainer John van der Lubbe op de tribune. Totdat hij vanwege de ziekte van zijn vrouw Trees thuis in Voorschoten niet meer weg kon. Nu volgt hij zijn geliefde club via de krant. Maar hij heeft het voornemen om dit seizoen in ieder geval één wedstrijd van VUC 1 te bezoeken.
Henk Verbiest zegt een trotse jubilaris te zijn. “Ze hebben me verteld dat ik niet alleen het langst lid van VUC ben, maar ook het oudste lid. Dat is toch mooi?”