In juni 2023 knikkerde Verburch in de halve finale van de nacompetitie HVC’10 naar de derde klasse. Dat was een uiterst pijnlijke en onverwachte nederlaag, omdat de Westlandse topscorer Vince van der Knaap van de thuisclub binnen een kwartier drie doelpunten produceerde, waarna HVC’10 wel terugkwam in de wedstrijd, maar nooit meer gelijk maakte.
Tekst: Cees van der Pol | Foto’s: Ron Heinen
De niet verwachte teleurstelling droop destijds van de gezichten van de spelers, vooral bij topscorer van dat seizoen Mitchell Bouwhuis. Hoewel er door regionale amateurclubs erg aan hem getrokken werd, besloot hij op het allerlaatste moment (echt vijf minuten voor twaalf) toch bij HVC’10 te blijven. Na de promotie van vorig seizoen was de Hoekse club er nu ernstig op gebrand om revanche op de Poeldijkers te nemen. Bij de spelers was het op de training het onderwerp van gesprek. Wraak is soms sterker dan voldoening.
Revanche
Anderhalf jaar later kwam de ultieme revanche. Mitchell Bouwhuis na afloop: “Toen ik hier in de gang na de warming-up naar de kleedkamer liep, kreeg ik een flashback. We moesten hier wat mij betreft alles geven om die nederlaag van toen goed te maken.” Het gold onder meer voor de speler zelf, die in de eerste vijf wedstrijden in 2D nog geen doelpunt had gescoord. In de zeventiende minuut was het eindelijk zover. De uiterst rappe Dave Kram, goed gelanceerde door spelverdeler Jorno Reurink, zette van rechts scherp voor en Bouwhuis tikte de bal achter de kansloze doelman Tony Zuyderwijk: 0-1. Het was de beloning voor het eerste kwartier van de Hoekse ploeg: die begon veel agressiever aan de wedstrijd dan de thuisclub, dwong direct een paar corners af, die gevaarlijke scrimmages voor het doel van Verburch opleverden. Daarna kwam er wel meer evenwicht in de spelverhouding.
De sleutel van de partij lag deze keer in handen van de gebroeders Van den Bos. Vince van der Knaap (ook nu in deze competitie al weer goed voor zes doelpunten) werd volledig aan banden gelegd door in eerste instantie de sterk geconcentreerd spelende Kay van den Bos. Als het even dreigde mis te gaan hield zijn oudere broer Michael het hoofd koel. Die laatste was waarschijnlijk de beste speler in Poeldijk. Het pittige spel van de Hoekenaren leverde wel twee gele kaarten op die terecht door de weer prima leidende scheidsrechter Dirk Meijvogel (Katwijk) werden uitgedeeld. Het waren ook de enige twee kaarten in het hele duel dat overigens sportief verliep. Eén van de weinige kansen die Verburch kreeg, was een schot van dichtbij van Dylan Boere dat over het doel van Kenny Lipman vloog. In die fase van de wedstrijd viel er eigenlijk niet al teveel te beleven. John de Ronde na afloop: “Eigenlijk had het met rust 0-2 of 0-3 moeten staan. We waren volgens mij tactisch en technisch de meerdere.” Inderdaad, Verburch speelde feitelijk erg slordig en vrij slap.
Wissel
Er zijn niet veel trainers die in de rust ingrijpen bij een verkregen voorsprong en een veldoverwicht, maar De Ronde hield Ethem Arslan (voor de rust met geel bestraft) in de kleedkamer. Hij verving hem voor middenvelder Wessel Vijverberg. Het had best even verkeerd kunnen uitpakken, want al in de eerste minuut na rust kreeg Vince van der Knaap die ene kans die altijd in een wedstrijd komt, maar zijn schot ging voorlangs. Toch vond doelman Kenny Lipman dat het in het eerste kwartier flink aanpoten was, omdat Verburch meer druk zette dan voor de rust. Trainer John Zuijderwijk van Verburch zag dat ook, maar overdreef na afloop toch een beetje door te constateren dat hij ‘alleen Verburch had zien spelen in de tweede helft.’ Pupil van de week Blezz Pronk (9) zag het weer anders. Die vond dat HVC’10 verdiend gewonnen had. Lipman hield voor de tweede keer deze competitie een clean sheet, maar “eigenlijk hoefde ik niet veel op te treden.” Voorzetten uit de lucht plukken is nu eenmaal het sterke punt van de doelman.
Ook het spel van wisselen werd door beide trainers weer volop gespeeld. Bij Verburch kwamen kort na elkaar vier spelers in het team, maar geen van allen droeg iets bij aan het omdraaien van het initiatief. Bij de wissels zat ook Dylan Boere, waarna zijn moeder besloot alvast naar huis te keren.
De Ronde bracht een nieuwe centrale verdediger voor Luke Kernan. De na een paar seizoenen lager gespeeld hebbende en teruggekeerde Wesley van der Est bracht nog meer rust en ervaring op het veld.
Natuurlijk kun je elke week in diverse competities zien dat een ploeg die vanuit de gesloten verdediging speelt, heel gevaarlijk kan zijn in de counter. HVC’10 heeft dan dit seizoen het wapen Kram die steeds op rechts zijn tegenstander Shane Bruinen klopte, daarbij vaak aangespeeld door Jorno Reurink die op het middenveld vrij spel kreeg. Twee keer kon Krams voorzet nog door de verdediging onderschept worden, maar in de 78e minuut kwam hij weer los van zijn tegenstander en de strakke voorzet werd daarna wel binnengelopen door invaller Wessel Vijverberg: 0-2. Het waren dus eigenlijk twee identieke Hoekse doelpunten. Aangezien de invallers Hees Riley en Tim Uitvlugt de bakens niet konden verzetten, haalde de Hoekse ploeg vrij gemakkelijk het eindsignaal van Meijvogel.
Eén Hoekse invaller was Mees van Dijk, die vlak voor tijd een vrije trap van Van der Est met het hoofd verlengde, maar keeper Tony Zuyderwijk (die toch ook niet vaak hoefde op te treden) pakte de bal relatief eenvoudig. Vrijwel iedereen zou zich moeten kunnen neerleggen bij de overwinning (en dus de revanche) van HVC’10. De ploeg speelde geroutineerder en slimmer dan de vrij jonge Poeldijkse ploeg. De stemming in de Hoekse kleedkamer was buitengewoon luidruchtig, aangezwengeld door wat flesjes bier en blikjes Bacardi.
