Een paar weken geleden had hij een evaluatiegesprek met Rob Snijders en Mario Rijsdijk van de technische commissie en met Willem Renes en Rob van Dijk, de beide voorzitters van Heerjansdam. Toen vertelde hij – trainer Richard Elzinga – dat het lichamelijk steeds meer voor problemen ging zorgen om als trainer te functioneren en dat ze er bij de club ernstig rekening mee moesten houden dat hij zou gaan stoppen. Elzinga was eerder in deze regio ook succesvol trainer bij FC ’s-Gravenzande.
Tekst: Jan Schoonen | Foto’s: Uit periode bij FC ‘s-Gravenzande
Een week later hakte Richard Elzinga voor zichzelf de knoop door. Na dit seizoen zal hij geen trainer meer zijn. Niet van Heerjansdam en ook niet van een andere club. Dat heeft hij de mensen van de club ook verteld en een paar dagen later zijn de spelers ook ingelicht door hem. “Eerder dit jaar is reuma geconstateerd bij mij en fysiek gaat het niet meer. Mijn lichaam kan het gewoon niet meer aan”, liet Elzinga weten.
In een gesprek legt Richard Elzinga uit waarom hij dit besluit genomen heeft, hoe hij daarmee omgaat en wat hij gaat doen als hij straks geen trainer meer is.
Enige tijd geleden liet je ons al weten dat er reuma bij je vastgesteld was en dat het er misschien aan zat te komen dat je straks geen trainer mee zou zijn. Wanneer heb je de knoop doorgehakt om te stoppen als trainer?
“Wat bijna niemand weet is dat ik vorig seizoen de laatste drie wedstrijden van SC Feyenoord al niet meer als trainer functioneerde. Ik was niet op de club, niet bij trainingen en ook niet bij wedstrijden. Ik trok het fysiek niet meer, maar de diagnose van reuma was toen nog niet vastgesteld. Maar ik voelde mij fysiek heel rot en was ook doodmoe. In overleg met de mensen van SC Feyenoord is toen besloten dat ik er fysiek niet meer bij zou zijn die drie laatste wedstrijden en de trainingen. Ik bereidde de trainingen en ook de wedstrijdbespreking wel voor, maar John den Dunnen deed de trainingen en de wedstrijden. Alleen de allerlaatste wedstrijd, thuis tegen Poortugaal zat ik op de bank.”
Heb je dit allemaal verteld toen je bij Heerjansdam als trainer aangesteld werd?
“Jazeker. Bij Heerjansdam heb ik ze altijd op de hoogte gehouden hoe het fysiek met me ging. Ook toen uit lichamelijk onderzoek bleek dat ik reuma had. Ik ging medicijnen gebruiken en na een tijdje zouden die verlichting moeten brengen. Het gaat nu wel beter met me, met ups en downs, maar de combinatie werk en trainer zijn en thuis is teveel van het goede. Het gaat gewoon niet meer. Ik trek het niet en dat gaat ook niet beter worden. Daarom heb ik een paar weken geleden de club op de hoogte gebracht, zodat zij ook weten waar ze aan toe zijn.”
Over de club hebben we het zo dadelijk, maar hoe ga jij hier zelf mee om? Je zit al heel je leven in de voetballerij en door lichamelijk ongemak ben je daar niet meer toe in staat. Dat moet emotioneel heel moeilijk zijn.
“Dat is het ook en ik heb er echt wel een paar nachten slecht van geslapen. Maar dit moet geen zielig verhaal worden, want ik ben niet zielig. Ik ben alleen fysiek niet meer in staat om naast vier dagen werk in de week ook nog eens volledig als trainer te fungeren. Als trainer ben je 24 uur per dag, 7 dagen per week bezig. Niet alleen fysiek, maar ook geestelijk. Altijd ben je continu bezig met de eerstkomende wedstrijd die op het programma staat en met de zaken op langere termijn. Ik merkte dat dit steeds moelijker voor me werd. Ik heb weliswaar geen training en geen wedstrijd gemist bij Heerjansdam, maar zo kon het echt niet langer. Ik trek dat gewoon niet meer. Ik hoop het seizoen nog af te maken bij Heerjansdam. Als het gaat, gaat het. Maar als het niet gaat, stop ik er eerder mee. Zo is het en niet anders.”
Hoe reageerden de mensen bij Heerjansdam toen je dit vertelde?
“Ze wisten dat ik lichamelijk niet honderd procent was, ze wisten dat reuma bij me was geconstateerd, maar dat het zo erg zou zijn, dat hadden ze toch niet vermoed. Het was heel moeilijk om hen dit te vertellen, want ik vind het heel jammer dat het op deze manier bij Heerjansdam moet eindigen. Want ik had het enorm naar mijn zin bij deze club en wilde hier nog dolgraag twee jaar verder gaan. De intentie om met elkaar door te gaan was er van beide kanten. Maar het gaat gewoon niet meer. Omdat ik ze bij Heerjansdam op de hoogte heb gebracht van mijn besluit om te gaan stoppen, hebben ze nu alle tijd en vrijheid om naar een andere trainer te gaan zoeken.”
En jij, wat ga jij doen?
“Ik zal echt niet in een zwart gat vallen. Ik heb genoeg vrienden waar ik leuke dingen mee kan doen. Ik vind padellen leuk en dat zal ik blijven doen, wellicht op een lager level dan nu. En ik zal echt nog wel bij wedstrijden in de regio zijn als toeschouwer. Of ik nog iets in de voetballerij zal gaan doen, daar heb ik nog niet over nagedacht. Misschien wel, maar dan niet meer als trainer. Die tijd is voorbij. Het gekke is dat toen ik na mijn actieve loopbaan als speler trainer werd, ik tegen mijn vrouw zei dat ik dat zou gaan doen totdat ik 55 jaar oud zou zijn. Ik ben 55 jaar oud nu, maar om nu al te stoppen om deze reden, dat had ik toen natuurlijk niet vermoed. Ik was nog graag twee seizoenen verder gegaan bij Heerjansdam en pas dan zou ik stoppen. Dat zou het een mooie afsluiting zijn geweest, die me gebracht heeft bij mooie clubs. Maar het loopt dus niet zo. ‘t Is niet anders.”
