Het had bij HVC’10-Binnenmaas allemaal heel anders kunnen lopen, als Stijn Remmers na 34 seconden de voorzet van rechts achter thuiskeeper Kenny Lipman had binnengekopt. Waar hij niet koos voor diagonaal inkoppen, verlengde hij de bal naast het Hoekse doel.
Tekst: Cees van der Pol
De eerste tien minuten was Binnenmaas de heersende ploeg op het slechte, hobbelige Hoekse grasveld. In de winter is kunstgras wel lekker. HVC’10 had in de afgelopen eerste competitiehelft veel meer punten en dus overwinningen gehaald dan thuis. De ploeg uit Maasdam oogde vanaf het begin scherper en HVC’10 kreeg in die fase feitelijk geen grip op het spel.
Ingooitreffer
Maar precies na tien minuten had de thuisclub succes met weer de zogenaamde ingooitreffer. Jorn Groothuizen gooit sowieso het verst, de bal werd doorgekopt door Badr ben Mohammed en vanaf de rand van het strafschopgebied knalde Ethem Arslam al weer zijn vierde doelpunt achter doelman Thijs Botterhuis. De truc lukte nu al voor de derde keer. Op dat moment was dat tegen de verhouding in. De treffer gaf HVC’10 wel meteen meer moed, de ploeg ging vaker naar voren spelen, maar verdedigend en op het middenveld was de passing niet erg in orde. Het resulteerde in een veelvoud aan corners voor Binnenmaas, maar die werden geen van alle goed afgerond, al is het natuurlijk prettig dat een lange doelman corners uit de lucht kan plukken.
Kansen
Waar Binnenmaas nog steeds meer balbezit had, kreeg de thuisclub toch voor rust nog twee grote kansen. Jorno Reurink (foto) treuzelde te lang bij een uitval waarbij de prima leidende Bas Oosterlaken (Oudewater) de assistent-scheids van Binnenmaas weg wapperde. Dat had gewoon 2-0 moeten betekenen, maar een minuut later schoot ook Mitchell Bouwhuis na een snelle aanval over rechts de bal net naast. Doelrijpe kansen kon Binnenmaas daar eigenlijk niet tegenover zetten.
Oosterlaken gaf in de laatste tien minuten twee terechte gele kaarten, verdeeld over de beide ploegen. Badr ben Mohammed voor de thuisclub en Youri van Ruiven na een overtreding op de snelle Ethem Arslam, die weer lekker op dreef was en voor het grootste gevaar van de thuisclub zorgde. Het zou overigens niet gek geweest zijn als de theestand gelijk zou zijn.
Katachtig
Het was trouwens een wedstrijd van twee kampioenen uit de derde klas van vorig seizoen, die beide tot nu toe goed presteren. Beide teams spelen in de top van klas 2D, hopen op een leuk resultaat, misschien wel een nacompetitieplaats. De eerste kans na rust was voor de thuisclub, toen Arslam en Bouwhuis Jorn Groothuizen een vrije schietkans schonken. Het schot in de kruising werd door Botterhuis katachtig tot corner getikt. Aan de andere kant redde Wesley van Est na geklungel achterin de bal van de lijn. Het laatste wapenfeit van HVC’10 was in de 55e minuut toen Mitchel Bouwhuis een vrije trap op de rand van de zestien via de buitenkantpaal net naast knalde.
Drukken
Daarna was het eigenlijk alleen Binnenmaas dat aan de bal was. Vanaf de kant leek het erop dat HVC’10 zich vrijwillig liet terugzakken om met counters toe te slaan (een geliefd spelletje van de Hoekenaren), maar zonder de geschorste sneltrein Dave Kram heeft dat eigenlijk niet veel zin. Dan wordt het voor de spitsen lopen zonder bal en dat is uiterst vermoeiend. Nee, het was Binnenmaas dat de druk opvoerde, waardoor HVC’10 wel terug moest kruipen. Wat de ‘overkanters’ ook probeerden: verre ingooien van rechterspits Divano Hoks of corners van dezelfde speler, de vrije kans werd eigenlijk niet gevonden. Aanvoerder Maurice de Boer kon het ook niet bewerkstelligen, al leverde hij voldoende aanvoer op het middenveld.
Over-mijn-lijk-mentaliteit
Trainer Sander Fakkel meende na afloop. “HVC’10 speelt met de over-mijn-lijk-mentaliteit. Die kale (Kay van den Bos – red.) gooit alles in het spel om te winnen. Ik hou daar wel van, maar dan zou hij beter bij mij moeten spelen.” Van den Bos hield inderdaad moedig stand en ook de basisplaats teruggekregen. Jasper van Veen (ex-MSV’71) ( “Ik was wel verrot, hoor.”) hield zich kranig en nam eigenlijk weinig risico. Maar de middenvelders hadden grote moeite om in die fase de tegenaanvallen te onderbreken. Wanneer ze dan wel een keer de bal hadden veroverd, werd die al snel verloren, ook al omdat ze die slecht kwijt konden.
Heerlijke voorzetten
Trainer Sander Fakkel had de wedstrijd van HVC’10 tegen sv Den Hoorn gezien, maar zijn spelers wisten net niet dat een voorzet van de flanken die te dicht bij het Hoekse doel afgeleverd wordt, altijd een prooi is voor de uitstekende doelman van de thuisclub. Hij bleef bij ‘die heerlijke voorzetten’ heer en meester; maar hij heeft nu eenmaal zijn lengte mee.
Aan de andere kant had Thijs Botterhuis gewoon al naar de douche kunnen gaan, want hij werd in de laatste twintig minuten niet een keer meer lastig gevallen. John de Ronde moest daarentegen al zijn wisselmogelijkheden gebruiken. Leerdam, Van Ooijen, Sterrenberg, Dijkman en Vijverberg kwamen allen in het veld voor moegestreden spelers met krampverschijnselen. De invallers konden nog ruim meespelen, want Oosterlaken telde zeven minuten bij voor de vele wissels en de pogingen van Lipman om kalm aan te doen.
Oosterlaken niet tevreden
De leidende scheids zorgde tien minuten voor tijd voor een aandachts-momentje. Hij riep de aanvoerders bij elkaar, omdat hij “het gemekker op het veld” zat was. Langs de lijn was daar niet zo veel van te merken, maar HVC’10 moest zijn manschappen toch even laten weten dat het geduld van de scheids op was. Zo kan het ook en zo bleef het ook bij slechts twee gele kaarten in een verder sportieve partij. HVC’10 haalde amechtig het einde.
De beide trainers (die elkaar goed kennen) filosofeerden samen over de gevolgde tactieken en over het spel hoe ze elkaar met tegenzetten konden pareren. Dan moet het eigenlijk een soort schaakspel geweest zijn. Binnenmaas had stiekem nog wel op remise gehoopt, maar die beloning van het aanvallende voetbal kregen ze toch niet te pakken. De Ronde vond het voor de toeschouwers geen mooie wedstrijd, maar tactisch gezien was het een voorbeeld voor trainers van veranderingen binnen de speeltijd.” Ik moest steeds een nieuw schema brengen. Dat kan dus ook.”
Spanning
De Hoekse en Maasdammer toeschouwers zaten toch met behoorlijk veel spanning of Lipman c.s. de drie punten thuis kon houden. Dat lukte uiteindelijk na 97 minuten wel. Het werd pas de tweede thuisoverwinning en Lipmans vierde clean sheet. Sander Fakkel hield het vuurtje voor zijn team brandende: “We hebben een goede ploeg en we gaan, denk ik, nog ver komen “ Dat is heel goed mogelijk.
