Het werd een leuke en sportieve ontmoeting tussen de twee suptoppers in 2D. Brielle thuis op kunstgras tegen HVC’10. Een lekker zonnetje, maar een koude straffe wind over het veld. Geen hobbelig natuurgras, maar wel een wat verouderd kunstgras. De Hoekse spelers blij dat ze weer een keer op kunstgras mochten spelen. De Hoekse ploeg speelt trouwens uit toch vaak beter dan thuis.
Tekst: Cees van der Pol
Na de teleurstellende resultaten van de laatste vijf wedstrijden in maart, wat trouwens gold voor beide teams, kwam HVC’10 het eerste kwartier aardig uit de startblokken. In de opstelling speelde deze keer Jasper van Veen als een moderne wingback en hij deed dat voortreffelijk. Steeds trok hij snel ten aanval en hij dook vaak naast Ethem Arslan in het strafschopgebied op. Aan de andere kant bereikte Jorno Reurink (foto) zoals zo vaak met slimme passjes veelvuldig Dave Kram, maar de voortzetting bij de laatste laat te wensen over. Bovendien kreeg hij in de twintigste minuut terecht geel, omdat hij een tegenspeler bij een uitbraak vastpakte. Ja, en zeven keer betekent weer een wedstrijd schorsing.
Kernan geblesseerd
HVC’10 verloor in de dertiende minuut wel middenvelder Luke Kernan, die aan de knie geblesseerd raakte bij een tackle. Badr ben Mohammed maakte daardoor weer na enkele weken zijn rentree en hij deed dat verdienstelijk: hij is een heel ander type speler dan Kernan. HVC’10 leek de wedstrijd wat energieker aan te pakken dan de thuisclub. De Hoekenaren hadden voor rust ook nog de felle wind in de rug. Aan de kant van Brielle was de wispelturige (wat ongepolijste) spits Wouter de Ronde verreweg de gevaarlijkste man: Kenny Lipman redde fraai na een knap schot van De Ronde in de kruising. Ook HVC’10 kreeg haar doelrijpe kansen: Jasper van Veen schoot na weer zo’n gevaarlijke opkomende rush bijna een treffer binnen, als niet Niels Groeneveldt hem van de lijn tot corner had gewerkt.
Eigen doelpunt Brielle
In de 33e minuut kreeg HVC’10 zijn tweede vrije trap vlak buiten het zestienmeter- gebied. De eerste van Boy de Soomer (weer goed en rustig spelend) ging hoog over, maar de trap van Badr ben Mohammed trof wel doel, zij het dat de bal van richting werd veranderd door een verdediger van Brielle, waardoor doelman Nigel Keehnen kansloos werd:0-1. HVC’10 kreeg daardoor al het derde eigen doelpunt in deze competitie mee. Dat was niet geheel onverdiend, maar beide teams kregen voor rust nog kansen: voor HVC’10 Bouwhuis, voor Brielle weer Wouter de Rode. In beide gevallen bleven Lipman en Keehnen de situatie de baas.
Prima partij
Dat gold voor rust zeker ook voor de scheids. Scheidsrechter Felix, bekend als vlotte kaartentrekker, floot voor de rust een prima partij. Hij bleef op korte afstand van de bal, gaf vaak en goed voordeel en ook op de gele kaart voor Kram was een goede beslissing. De sfeer in het veld was ook prima. Maar hoe anders zou het na rust worden.
Wind tegen HVC’10
Na rust moest HVC’10 tegen de wind beuken, dat ging heel wat moeilijker dan voor de rust. Brielle probeerde door te drukken met de knappe, rappe spelverdeler Anthony Piqué, daarentegen kregen de blauw-zwarten toch ook doelrijpe mogelijkheden voor (weer) Jasper van Veen en Michael van den Bos die na een corner op de knuisten van Keehnen kopte. Een paar minuten later stond het overigens gelijk: 1-1. Een voorzet van Kevin van La Parra werd door Reilly Bakboord “in gevolleyd.” Een prachtige goal: de ene partij vond het dik verdiend, de andere vond dat ze op dat moment meer afstand hadden moeten nemen.
Weg kwijt
Waar het aan lag, kon niemand in Den Briel verklaren. Ineens kwam er een heel andere sfeer op het veld en die werd veroorzaakt door scheidsrechter Felix, die wel een zeer ongelukkige tweede helft floot. Hij wilde blijkbaar zijn gemiddelde per wedstrijd halen en ineens werden er kaarten als sushibestellingen bij All You Can Eat uitgedeeld. De meeste waren voor praten en/of opmerkingen tegen de leidsman. Voor Brielles spelmaker Piqué betekende twee keer geel binnen tien seconden een directe afgang. Hij had nogal ‘denigrerend’ over de uitgedeelde eerste kaart gereageerd, vond de scheids die achter hem aanholde met de rode kaart, waardoor hij zich mocht omkleden. Ook Jorno Reurink kreeg een gele kaart, maar die kon hem wel hebben, want het is zijn eerste dit seizoen.
Wissels HVC’10 uit voorzorg
Toch wisselde John de Ronde zowel Reurink als Kram uit voorzorg voor Yuri Dijkman en Martijn Stolze. Dat verzwakte wel de Hoekse voorhoede, waar nu alleen nog Arslan en Bouwhuis over bleven. Arslan kreeg trouwens een geweldige kans in de blessuretijd, maar opnieuw was Nigel Keehnen op zijn plaats. De weer van ramadan herstelde speler baalde zichtbaar na afloop. Na afloop benadrukte Arslan dat zijn ploeg wel heel dringend een nieuwe spits nodig heeft. ”Zo één die een voorzet er ineens in knalt.”
Comedy Capers
Nadat een doelpunt van de thuisclub door Felix werd afgekeurd (volgens HVC’10 wegens het hinderen van de keeper volgens Brielle was er niets aan de hand) werd het laatste kwartier complete chaos. Het leverde vooral Brielle een reeks kaarten op. Koen Botterhuis, de rechtsachter van de thuisclub, moest er na afloop hartelijk om lachen, omdat hij tegen de scheids een opmerking had gemaakt ‘dat die speler van HVC’10 een blessure (kramp) voorwendde’. Hij wilde in dit verslag gemeld hebben dat het waarschijnlijk de 120e gele kaart van scheidsrechter Felix was. “Leuk voor mijn plakboek, vond hij het, het was dit seizoen pas zijn tweede.” Maar de scheids had de smaak te pakken. Omdat er nog drie kaarten daarna vielen, werd het totaal opgevijzeld naar 123 kaarten in één seizoen.
Chaos na hoofdblessure
De chaos werd in blessuretijd nog groter, toen de twee minuten ervoor ingevallen Binq Gaspers voor Jasper van Veen (die dus wel kramp had) bij een ongelukkige botsing met een tegenspeler buiten westen raakte op het veld en er enige paniek bij HVC’10 ontstond. Gelukkig kwam Gaspers na enkele minuten bij, maar werd natuurlijk tegen zichzelf beschermd. Omdat De Ronde drie keer zijn wisselmoment had gebruikt, mocht hij toch niet wisselen. Bij hoofdblessures zou dat reglementair toegestaan zijn. Buiten westen zijn is blijkbaar geen hoofdblessure, al zullen neurologen daar heel anders over denken.
Lange pauze
In de lange pauze kreeg aan Brielse kant keeperstrainer Marvin van Wieren weer een kaart, ook weer na opmerkingen tegen de scheids. Niemand op het veld en de toeschouwers op de tribune wisten nog hoe lang er nagespeeld zou worden. Het lukte de doorgebroken invaller Yuri Dijkman niet om de winnende treffer achter de Brielse doelman te maken. Hij claimde een penalty, wat ook niet mocht: ook hij kreeg dus geel. De laatste die beloond werd, was de assistent-scheidsrechter van Brielle die na afloop aan de scheids vertelde dat hij ‘slecht gefloten had’. Kortom, chaos troef in Brielle. Er werd na afloop volop gemopperd, maar ook veel nagelachen onder de spelers. Van beide clubs stonden ze vriendschappelijk bij elkaar, sommigen een peuk te roken. HVC’10 had een 10-kaartenwedstrijd van deze scheids al eerder meegemaakt in de uitwedstrijd tegen CION.
Het zwaarst werd thuisclub Brielle getroffen, want de afwezigheid van spelmaker Piqué na 75 minuten zorgde ervoor dat de thuisclub in het laatste kwartier niet het betere aanvalswerk in de tweede helft kon afmaken. Dat was dan weer een geluk voor HVC’10.
Veel puntenverlies
Maar beide clubs schoten feitelijk niets op met het gelijke spel. In de maand maart verspeelde zowel HVC’10 als Brielle in vijf wedstrijden twaalf verliespunten. Maar op Verburch na speelde iedereen op deze twintigste speeldag in deze klasse gelijk. Hierdoor komen in de laatste vijf wedstrijden nog heel wat ploegen in aanmerking voor de nacompetitie. De beide koplopers van een paar weken terug zakten nu respectievelijk naar de zesde en achtste plaats. Brielle kan ook nog even wat benepen naar de goede prestaties van Verburch en HBSS kijken. Dat is dan weer een andere nacompetitie. HVC’10 hoeft daar niet zo bang voor te zijn.
(Foto: Mischa Keemink/WaterwaegSport.nl)
