De eerste wedstrijd ooit tussen Verburch en HVC’10 kreeg een dramatische uitslag, tenminste voor de Hoekenaren. Het elftal liet zich in dezelfde luren leggen als vorige week tweedeklasser CWO. In dat opzicht hadden de gasten helemaal niets geleerd van die wedstrijd. Mitchell Bouwhuis, gedesillusioneerd na afloop: ,,We hebben het donderdagavond (krachtterm **!) nog zo over gehad. En we trappen met open ogen in de val Vince van der Knaap.”
Tekst: Cees van der Pol | Foto’s: Ron Heinen
Eigenlijk was Van der Knaap de enige die het verschil maakte. Verburch een leuke, jonge en fanatieke ploeg is voetballend gewoon de mindere van HVC’10 en CWO, maar als je dat beseft en talent inwisselt voor vechtlust, kun je een heleboel wedstrijden winnen.
De wedstrijd begon na het afgestoken vuurwerk van beide zijden nerveus en Verburch enigszins afwachtend. Maar ineens viel het vuurwerk ook binnen de lijnen te bespeuren, al was er de hulp van Kay van den Bos voor nodig om topspits Vince van der Knaap in stelling te brengen. Na knullig balverlies liep de bijna Westlandse topscorer alleen door naar invallerdoelman Dinand Staal en gaf de jonge keeper geen kans: 1-0. Een ijzeren voetbalwet luidt dat je nooit tegen een mindere tegenstander achter moet komen. Verburch had wat het wilde, een positie waaruit de ploeg lekker kon counteren. Vier minuten later leek de strijd al min of meer beslist. Weer was het Vince van der Knaap die alle vrijheid kreeg van centrumverdediger Van Ooijen die hij simpel omspeelde en daarna ook Staal weer passeerde: 2-0.
Los van dat alles kun je bewondering hebben voor de spelers die in de hitte op kunstgras het beste beentje voorzetten. Daar kwam later dan ook vaak kramp in voor. In de toegestane drinkpauze wees een furieuze Piet Boon zijn ploeg op de gemaakte fouten, maar die hadden er blijkbaar niets van opgestoken. In de eerste de beste aanval werd het drie tegen twee, maar werd het voor de Hoekse ploeg nog net geen afgang. Die derde treffer kwam er trouwens toch. Daarvóór had de Hoekse ploeg eigenlijk niets klaar gemaakt. Eén van de weinige kansen was een kopbal van Michael van den Bos na een scherpe vrije trap van Glenn Boon (die weliswaar geblesseerd toch wilde spelen). Maar de Hoekse aanvoerder kopte de bal naast het doel van de jonge keeper Dylan Kuiper. Het overige gevaar moest komen van Kirill Slutskyy, die overigens toch ook aardig in bedwang werd gehouden door Terence van der Berg. De rest van de voorhoede (Reurink, Kram) liet het helemaal afweten en ook Badr ben Mohammed liet zich steeds aftroeven.
De thuisclub speelde meer en meer op de counter en HVC’10 liep steeds in het mes. Na weer slecht ingrijpen van de Hoekse defensie, mocht Vince van der Knaap vlak voor rust nog een keer Staal aftroeven en een hattrick aantekenen: 3-0. Hij was in het afgelopen seizoen bijna de Westlandse topscorer geworden. Overigens kon de Hoekse doelman aan geen enkele treffer iets doen. Inpakken en wegwezen. De geschiedenis van tweedeklasser CWO vorige week werd Copy Paste nagebootst. Ook de 3-1 van vorige week werd herhaald, want vlak voor rust kende scheidsrechter Louis Duarte HVC’10 een ‘zware’ penalty toe, toen Mitchell Bouwhuis ten val werd gebracht door Dylan Kuiper. De hardwerkende middenvelder voltrek zelf het vonnis: 3-1. Zoiets net voor rust kan altijd een keerpunt betekenen.
Iedereen verwachtte wissels aan Hoekse kant en dat gebeurde ook. Rico Sterrenberg viel in voor Dave Kram, maar veel rendement leverde dat ook in de tweede helft niet op. Toch had hij na vijf minuten na een snelle rush bijna gescoord toen Kuiper een bal door zijn handen liet glippen, maar daarna de bal weggeruimd zag worden. Vince van der Knaap liet zich daarna nog één keer zien. Hij brak weer alleen door en werd door Glenn Boon ‘vakkundig’ neergelegd. Boon kreeg het eerste geel van de wedstrijd van Duarte, die het kalm aan deed. Maar alles bleef deze middag ook binnen de sportieve perken.
Van der Knaap naar de bank
De spits was óp en trainer John Zuijderwijk (een kind van Poeldijk) wilde zijn hartentroef sparen voor de finale van de nacompetitie. (,,Een hamstringetje is zo opgelopen”). Het betekende ook een einde aan de aspiraties van de Poeldijkers. Het moest meer en meer terug, omdat HVC’10 eindelijk het middel had gevonden om de thuisclub pijn te doen. De meeste spelers van de thuisclub liepen op hun tandvlees, hadden wel of niet kramp, maar lagen in ieder geval op de grond. Wie zou dat in de positie trouwens niet doen? HVC’10 had het volledig aan zichzelf te wijten.
Toch kwam de tweedeklasser nog dichtbij. Boon wisselde Ben Mohammed en Len van Ooijen respectievelijk voor Bram Leerdam en Dylan Bogaards. Het kwam net als vorige week CWO op 3-2, toen Slutskyy onnavolgbaar door de defensie glipte en Mitchell Bouwhuis een fraaie kans bood die hij keihard in knalde: 3-2. Met nog een half uur voor de boeg was alles mogelijk. Michael en Kay van den Bos gingen naar voren en de Hoekse defensie ging één op één spelen, maar zonder angel Van der Knaap was Verburch op spaarzame uitvallen aangewezen. HVC’10 had de gelijkmaker twee keer op de schoen. Eerst kopte de volledig vrijgespeelde Kay van den Bos een voorzet van Kirill Slutskyy naast en een paar minuten later probeerde de Hoekse aanvaller het zelf van vijftig meter, toen hij Kuiper te ver voor zijn doel zag staan. Het werd een half metertje te hoog. Waarschijnlijk was dit het laatste wapenfeit van de talentrijke spits voor de Hoekse ploeg. Hij zal zeker niet in de derde klas willen spelen, maar het bekendmaken van de naam van de club waarheen hij vertrekt, is niet mijn job.
De manier waarop Stef Geertseman (Verburch) naar de kant liep om zich te laten vervangen, was veelzeggend. Hij deed er een minuut over, tijd die amper door Duarte werd bijgetrokken. De vreugde na het eindsignaal van de arbiter bij de oranjehemden was enorm. De teleurstelling in De Hoek niet minder.
John Zuijderwijk
Trainer John Zuijderwijk, zijn hele voetballeven al kind van de club, was lyrisch: ,,Net als vorige week ging het vandaag weer net zo. Waarom had HVC’10 daar geen lering uitgetrokken? Het is leuk als je straks naar het wedstrijdformulier kijkt, zie je hoe jong deze ploeg is. Dat we twee gerenommeerde tweedeklassers kunnen verslaan, moet een teken zijn dat we het in de tweede klas kunnen fiksen. Maar goed, we zijn er nog niet, er volgt er nog één. Daarom heb ik Vince gewisseld, die hebben we volgende week hard nodig. Maar we gaan nu maar voor één doel: uit die derde klas en derby’s spelen tegen sc Monster en Westlandia.” En de uitsmijter: ,,Die Van der Knaap blijft gewoon bij ons, hoor. Ook een jongen van de club.” Daarnaast wees hij naar de verdiensten van zijn beide assistenten. ,,We hebben het met zijn allen gedaan.”
Maar wie weet is de volgende finalehobbel (het Uithoornse Legmeervogels) een onneembare te hoge horde en dan zien beide clubs elkaar gewoon in de derde klas. Alles kan immers. Kan Verburch drie keer hetzelfde trucje voortoveren?
Afscheid in tranen
Niemand in de regio heeft de Hoekse trainer Piet Boon dit afscheid toegewenst. Vorig jaar op de drempel van de eerste klas en nu door de zijdeur naar de derde. Dat was even moeilijk te verteren. Maar Freek de Jong zong ooit: ,,Er leven, er is leven na de …” Zijn neef Henk, assistent-trainer, reageerde ook verslagen: ,,Donderdagavond hebben we al die dingen doorgenomen. Hoe is het dan mogelijk dat je je zo te kijk laat zetten. Zo’n scherpe spits zo maar zijn gang laten gaan. Dan kun je het eigenlijk niet meer rechtzetten, al kwamen we nog heel dichtbij.”
Hoekse toekomst
De Hoekse toekomst is nu best onzeker. Naast het vertrek van Slutskyy zullen misschien nog meer spelers overwegen elders hun geluk te beproeven. Enkele spelers hebben immers al overschrijving aangevraagd: Tom Plooij en Marlon van Minnen (sv Loosduinen), Khalid el Menkouzi (DHC) en Tom van der Spek (CWO). Over vijf dagen sluit de overschrijvingstermijn, vijf spannende dagen.
