Het was zondag een drukte van jewelste op het complex van TAC’90 aan de Roemer Visscherstraat. Het was een dag die in het teken stond van een legendarische voetballer uit Suriname: Wiene Schal, die in oktober tachtig jaar wordt. Veel aanwezigen op het complex wilden maar wat graag op de foto met Wiene Schal, die af en toe even kon bijkomen in de drukke bestuurskamer van TAC’90.
Tekst: Ton Beije Foto’s: Aad van der Knaap
Wiene Schal was – in zijn goede jaren – de Johan Cruijff van Suriname. TAC’90 wil hem huldigen voor zijn inzet voor de fantastische periode van het Surinaamse voetbal, dat in de jaren 70-80 domineerde in het Caraïbisch gebied. Er was een tweetal wedstrijden georganiseerd. In het eerste duel troffen de veteranen (45+)-teams van TAC’90 en Real Sranang uit Amsterdam (de oudste Surinaamse vereniging in ons land) elkaar. Het was een ongelijke strijd die door de bezoekers met 0-9 werd gewonnen. ,,Maar eigenlijk hebben we vandaag geen verliezers”, wist voorzitter Kharagjitsing te melden. ,,Het gaat om het samenzijn, het elkaar weer ontmoeten en dat is zeker geslaagd.” (Foto’s van TAC’90 45+ tegen Real Sranang 45+ hieronder).
In de tweede wedstrijd stonden tegenover elkaar een team van oud-Takdier Boys-spelers (TAC’90 is een fusie van Takdier Boys en Amar Deep) en oud Natio Suriname. Een wedstrijd met leuk voetbal en twee teams die aan het elkaar gewaagd waren. Het werd uiteindelijk nipt 4-3 in het voordeel van Takdier Boys. Vooraf diverse plichtplegingen. Het voorstellen van de teams, het gezongen Surinaamse volkslied, de minuut stilte vooraf én de aftrap door legende Wiene Schal, die van dichtbij werd gadegeslagen door voorzitter Kharagjitsing en Rajendre Khargi, ambassadeur van Suriname in Nederland (Samen op de foto boven het artikel). En dat hij het event bij TAC’90 niet even vluchtig bezocht, moge blijken uit het feit, dat hij de gehele dag aanwezig bleef. Ook bestuursleden van Real Sranang gaven uiteraard acte de presence. (Foto’s oud-Takdier Boys-Oud Natio Suriname hieronder).
Ook hij kende de uitstekende reputatie van speciale gast Wiene Schal. Wie was Wiene Schal? Schal begon zijn carrière op het Sportcentrum Plein van 12 mei in Paramaribo bij de jeugdopleiding van de voetbalvereniging SV Tuna. Hij stapte over naar de voetbalvereniging SV Transvaal, waar hij opklom bij de jeugd, vervolgens in het reserveteam voetbalde en in 1966 debuteerde in het eerste. Transvaal behaalde met hem de landstitel, de regionale Caribische titel en de halve finales van de CONCAF Champions Cup 1970. In 1973 werd Transvaal ongeslagen winnaar van de Hoofdklasse en won de club eveneens het Caribisch kampioenschap en de CONCAF Champions Cup 1973, nadat Deportivo Saprissa uit Costa Rica zich terug had getrokken uit het toernooi. Schal eindigde het seizoen als topscorer van de Hoofdklasse met twintig doelpunten, een prestatie die hij in 1968 ook al had bereikt, toen samen met zijn teamgenoot Roy Vanenburg met elk veertien doelpunten.
Hij was vijftien jaar aanvoerder van SV Transvaal en hielp de club aan de landstitels van 1968, 1969, 1970, 1973 en 1974 en won twee keer de CONCACAF Champions’ Cup, de tweede keer in 1981 toen Transvaal Atletico Marte uit El Salvador met 2-1 versloeg in de finale. Met Transvaal speelde hij zijn laatste internationale wedstrijd op 7 oktober 1979 tegen Santa Cruz FC uit Brazilië. De wedstrijd werd verloren met 1-5.
Debuut
Schal maakte zijn internationale debuut voor het Surinaams elftal op 10 juni 1966 tijdens het Coupe Duvalier-toernooi tegen Trinidad en Tobago. De wedstrijd werd met 3-2 verloren in het Sylvio Catorstadion in Port-au-Prince, Haïti. Hij scoorde zijn eerste doelpunt tegen Haïti drie dagen later in een 4-1 overwinning. Suriname eindigde in het toernooi uiteindelijk als tweede. Hij speelde een integrale rol in kwalificatierondes van de WK van 1970, 1974 en 1978. In 1978 hielp hij Suriname aan de winst van het Caribische CFU-kampioenschap dat in Trinidad en Tobago werd georganiseerd.
Wiene Schal werd tweemaal uitgeroepen tot Voetballer van het Jaar, in 1968 en 1972, speelde tegen grootheden als Pelé en Johan Cruijff. Hij gaf in 1977 een belangrijke impuls aan het opstarten van georganiseerd vrouwenvoetbal. Meer dan tien jaar was hij trainer bij Oema Soso, de meest succesvolle voetbalclub voor vrouwen. Ook was hij van 1979 tot 1981 trainer van het mannenelftal van Transvaal. Oud-verslaggever van Haaglanden Voetbal, Marlon Kamperveen, heeft keurig mappen bijgehouden van de Surinaamse verenigingen en toonde trots veel foto’s en krantenknipsels met Wiene Schal in de hoofdrol. Ook voormalig perschef van Ajax, David Endt, was van de partij en voerde later op de middag nog kort het woord. Hij was in het verleden met zijn ouders in Suriname en zijn oom Gerard was voorzitter van Transvaal. Hij mocht toen een tijdje meetrainen met Transvaal en dus meetrainen met Wiene Schal.
Na afloop van de wedstrijden was er voor de teams en genodigden uiteraard eten. Want waar TAC’90 bekend staat om haar frivole voetbal, is dat zeker om de uitstekende keuken. De broodjes hete kip hadden al de gehele dag gretig aftrek, maar ook diverse andere heerlijke Surinaamse gerechten. De club kan trots zijn op de organisatie en een ieder keek dan ook terug op een enorme geslaagde dag.
