Ruim zes maanden geleden ging bij Haico Herbert (foto) , zoals hij het zelf omschrijft, ‘het licht uit’. Zittend op de bank als assistent-trainer van Wippolder, kreeg hij in de uitwedstrijd tegen Forum Sport een hersenbloeding.
Tekst: Ton Beije
Het was grote schrik in de dug-out en langs de lijn. De ambulance werd met spoed opgeroepen. Herbert: ,,Ik was aan de rechterkant van mijn lichaam volledig verlamd. Elf dagen lag ik in het ziekenhuis en toen begon mijn revalidatietraject.”
Het was hard werken voor de gedreven trainer aan zijn herstel. ,,Het begin was lastig aangezien ik niet zelfstandig naar de wc en douche kon en werd ik geholpen bij dergelijke zaken. Ik ben redelijk eigenwijs dus besloot ik al snel het zelf te doen. Niet direct verstandig, maar met wat kunst- en vliegwerk lukte het mij. De verpleging begreep mij heel goed en kneep regelmatig een oogje dicht als ik weer alles zelfstandig had gedaan.”
Positief
,,Langzaam kreeg ik weer wat gevoel terug en men was positief over de vooruitgang”, gaat Herbert verder. ,,Zelf was ik minder tevreden en keek dan ook niet naar de zaken die ik al behaald had, maar vooral naar de zaken die ik nog beter moest doen en eigenlijk doe ik dit nog steeds.”
,,Mijn grootste ‘vriend’ tot dan, mijn rolstoel, moest van mijzelf zo snel mogelijk de deur uit. Na vijf weken ging hij weg, alhoewel ik hem in het begin nog regelmatig nodig had. De eerste dag was ik na een ochtend rechtop staan, zo blij dat ik mijn rolstoel nog had.”
Huiswaarts
Het ging de goede kant op. Herbert: ,,Na drie maanden revalidatie mocht ik naar huis. Ik was en ben nog zeker niet de oude, maar het begin was er. Na een week thuis zijn ging het licht helaas weer een soort van uit. Na een overvolle zaterdag stopte mijn spraak ermee. Ik leek wel dronken zonder dat ik wat had gedronken. Gelukkig waren de gevolgen niet dezelfde als die van mijn hersenbloeding, maar het was wel een soort wake-up call, dat je alles (heel langzaam) moet opbouwen.”
Revalidatie
En dat opbouwen doet de wilskrachtige Haico Herbert nog steeds. ,,Ik revalideer nu vier dagen in de week bij Basalt in Delft. Basalt Den Haag heb ik definitief achter mij gelaten. Ik ben ook blij dat ik weer thuis ben bij mijn vrouw en kinderen.”
De eerste echte stappen voorwaarts zijn gezet. ,,Ondanks dat het traject nog voortduurt en het momenteel net zo zwaar is om te wennen aan het normale leven, zit het eerste gedeelte erop”, weet de voetbaltrainer, die veel dank is verschuldigd aan zijn vrouw en kinderen, zijn ouders en schoonouders, vrienden, zijn werkgever TotalEnergies en voetbalclub sv Wippolder
Tenslotte wil Haico Herbert ook de voetbalclub Forum Sport bedanken voor alle medewerking op de dag dat het gebeurde. De weg is nog lang, maar wij zijn vooral voor Herbert zelf en zijn familie blij dat de voortgang is ingezet.
