Zes punten scheidden SVC’08 en UVS op de ranglijst voorafgaande aan de wedstrijd in het voordeel van de Leidenaren. Voor SVC’08 was het dus zaak te winnen om niet verder achterop te raken. De statistieken waren in het voordeel van de thuisploeg, want in de voorgaande vijf thuiswedstrijden tegen UVS werden er vier gewonnen. Natuurlijk geen garantie, maar zeker een ruggensteuntje, want dat het net als in de voorgaande edities een spannend potje zou worden, was wel zeker.
Tekst & foto’s: Jaap Lolkema
Al in de tweede minuut gaf UVS haar visitekaartje af. In vrije positie mocht Daan van der Zwaan met het hoofd de hoek uitzoeken, maar zijn kopbal verdween over het doel. SVC’08 was gewaarschuwd. Beide ploegen schuwden de aanval niet. Bij UVS gebeurde dit met een verzorgde opbouw over vele schijven. Waarbij het baltempo echter te laag was om de achterhoede van SVC’08 echt te verassen. UVS blafte wel, maar beet niet. SVC’08 zocht het meer in de lange bal van achteruit, waarmee het veld snel werd overgestoken. Uit zo’n lange bal kopte Yannick Willems de bal door op Tristan Dufour, die zijn tegenstander verraste door buitenom te passeren en de bal met links in de verre hoek te schieten: 1-0.
Vijf minuten later kreeg Yannick Willems zelf de kans om te voorsprong te vergroten, maar zijn schot verdween in het zijnet. UVS drong echter steeds meer aan en na een klein half uur mocht Tomas Tavilla vrij aanleggen van net buiten het strafschopgebied. Doelman Wesley van der Werf had geen passend antwoord op zijn harde schuiver: 1-1. In de fase na de gelijkmaker had UVS het betere van het spel en was het vrijwel constant op de helft van SVC’08 te vinden. Maar grote kansen wist het niet af te dwingen. De 2-1 voorsprong kwam dan ook niet uit een sprankelende aanval tot stand, maar was meer een gevolg van onzorgvuldig uitverdedigen van SVC’08-zijde. Axel Pison was de man die het laatste tikje kon geven om de bal in het doel te laten verdwijnen: 1-2.
Op slag van rust kwam SVC’08 bijna nog langszij, maar de harde voorzet van Yannick Willems ging voorlangs en kon net niet worden ingetikt door een inglijdende SVC’08-aanvaller. In de rust bleef Coen Soonieus, die na een blessure maar een halve wedstrijd kon spelen, achter in de kleedkamer. Hij werd vervangen door Matthew Boelhouwer, die eveneens maar fit genoeg was voor een halve wedstrijd. Door deze wissel ging Nathan Martina linksback spelen en kwam Matthew het middenveld versterken.
Of het deze omzetting was of dat UVS er na rust te gemakkelijk over dacht is niet duidelijk, maar het was wel een feit dat de wedstrijd een ander gezicht kreeg. SVC’08 zette duidelijk een tandje bij en gaf in de duels duidelijk aan de wedstrijd niet te willen verliezen. In de vierenvijftigste minuut mocht Jordy de Bruin op het middenveld een vrije trap nemen. Zoals gewoonlijk ging Patrick Bos mee naar voren om zijn kopkracht in de strijd te gooien. Het was opmerkelijk hoe vrij hij de bal over de iets te ver voor zijn doel staande keeper Luca van Beelen, die de bal hierdoor slechts kon beroeren, in kon koppen: 2-2. UVS trok ten aanval, maar liet achter de laatste linie veel ruimte waar SVC’08 gretig gebruik van maakte. In de tweeënzestigste minuut gaf Thomas Hughes een schitterende pass buitenom de sprintende Yannick Willems, die de weifelend uit zijn doel komende keeper Luca van Beelen kansloos liet: 3-2.
Bij SVC’08 kwam Pepijn Knoester in het veld voor de leeg gespeelde Stan Rog en bij UVS maakte Daan van der Zwaan plaats voor Jesse Hulters. UVS moest op jacht naar de gelijkmaker, maar kon de opening niet forceren in de verdedigingslinie die SVC’08 had opgebouwd. Eenmaal waren ze dicht bij de gelijkmaker, maar doelman Wesley van der Werf wierp zich van dichtbij in de baan van het schot. In de zes minuten extra tijd die scheidsrechter Remko Lochtenberg bij telde was het juist SVC’08 dat gebruik maakte van de ruimte die UVS bood. Voor de zoveelste keer sjouwde Yannick Willems achter een diepe bal aan en legde deze panklaar voor Norvin Mercera, die zijn invalbeurt met een doelpunt kon bekronen: 4-2. Zo wist SVC’08 opnieuw een thuiswedstrijd te winnen en iets meer afstand te nemen van de onderste ploegen.
