Voetballers maken fouten, scheidsrechters vergissen zich, er zijn trainers die verkeerd wisselen door hun beste spelers eruit te halen. Maar ook verslaggevers kunnen domme dingen doen. Er is één verschil: de laatste groep kan fouten rechtzetten, de anderen na de wedstrijd niet meer.
Tekst: Cees van der Pol
Mea culpa
Ik heb afgelopen zaterdag Ozgun Arslan oneer aangedaan. Hij was zaterdag de doelman van HMSH in de bekerwedstrijd tegen HVC’10. In zijn felgele tenue keepte de 34-jarige Ozgan een opvallende wedstrijd. HVC’10 heeft een sterke voorhoede die vooral in de eerste helft op snelheid doorbrak. Maar steeds was Ozgun Arslan nog sneller uit zijn doel om die doelpogingen te verijdelen. En dat lukte keer op keer; die ene keer dat Van Oojien hem te snel af was, redde de assistent-scheidsrechter hem. Ook op de doellijn stond hij zijn mannetje. Hij hield HMSH mede daardoor lang in de wedstrijd. Op de tribune zei ik tegen Dirk, de HVC’10- websiteverslaggever, dat de keeper heel erg goed was.
Printerprobleem
Had ik maar wat beter opgelet. Door printerproblemen (er was bij HVC’10 niemand die het apparaat aan de praat kreeg) ontving ik, nadat de wedstrijd al begonnen was, het overzicht van spelers via een whatsapp op mijn smartphone. Ik keek er even vluchtig op en zag dat ik slechts één naam kende: die van Hamza Chikhi. Bovenaan het lijstje met spelers stond Romario Calvin Rafael. Het gewoontedier dat op mijn leeftijd in mij is gekropen, ging ervan uit dat dat de keeper was. Op de tribune zittend heb ik nooit naar zijn rugnummer gekeken. In mijn verslag noemde en roemde ik de doelman van HMSH, Rafael. Ook na de rust stond hij zijn mannetje en aan de drie doelpunten van HVC’10 kon je nooit het etiket ‘foutje’ vastnieten.
Hamza
Na de wedstrijd interviewde ik lang Hamza Chikhi, omdat die een paar geleden intenties had naar HVC’10 te komen. Daar de wedstrijd pas om 19.15 was afgelopen, haastte ik me naar huis en ramde het verslag op mijn PC. (de 9-0 van Ajax wachtte). Zonder nog eens goed te kijken naar de namen op het wedstrijdformulier, vloog het via de mail naar Haaglanden Voetbal.
Zondagmorgen op de tennisbaan, kijkend naar de eerste volleys van mijn kleindochter Sara, werd ik gebeld door de HVC’10 -website verslaggever Dirk. ,,Weet je dat in jouw verslag de keeper verkeerd vermeld staat?”
Op de baan weer een punt voor Sara. ,,Nee, joh, ik kijk straks wel.” ,,Hij staat onderaan het formulier, en hij droeg nummer 99.” Klonk er iets van triomfantelijkheid in zijn stem? Op mijn Samsung scrolde ik tijdens de setwisseling naar de opstelling van HMSH: Ozgun had inderdaad 99. Hij stond op de plaats waar een elftal normaal gesproken zijn linksbuiten noteert.
Voetbalhumor
Nou maak ik wel eens meer een vergissing bij de maker van een doelpunt of de assist van de tegenpartij. Speelt de club niet in de Haagse regio zoals TAVV, Kagia, Van Nispen of Balopdak, dan maakt het geen bal uit, geen hond die het leest.
Maar een keeper in de regio Haaglanden, die uitblinker in een wedstrijd is, verdient dat niet. Die wordt wekenlang in de kleedkamer door zijn teamgenoten met ‘ Rafael’ aangesproken. Aan de bar toost en pest een supporter met “Romario Calvin.” Dat heet voetbalhumor.
Nare droom
Ik kreeg vannacht een nare droom: er werd een baksteen door de ruit van mijn appartement geknald. Wakker geschoten begon de domme fout langzaam aan me te knagen en ik wilde dit op deze plaats rechtzetten. Ik kroop om 07.15 achter mijn PC en ramde dit artikeltje erop.
Toen mijn eega haar bed uitkwam, zei ze dat ik de laatste tijd wel meer namen vergat. ,,Pas nog, toen kon je niet eens de naam van die ex-collega noemen.” (Dat had een reden: die collega had ik intussen wel verdrongen, vond ik)
Biechten bij meneer Pastoor
,,Je keek toch zondag ook met plezier naar “Maud en Babs.”, die serie op OP1, waarin Loes Luca een dementerende vrouw speelt”. Ze bedoelde het als grap, maar hij kwam hard aan. Ik kreeg wroeging. Ik ben niet katholiek, nooit geweest ook en Ozgun waarschijnlijk ook niet. Mijn soms Roomse pubervriendinnetjes hadden het vroeger maar gemakkelijk na weer zo’n door de kerk verboden tongkus. Zij gingen wel biechten bij (en waarschijnlijk tot groot genoegen) van de dorpspastoor.
Met ‘mea culpa’, een tik op de bibs en drie weesgegroetjes gingen ze moreel ontlast op naar de volgende verboden handeling.
Ozgun Arslan, gele kanarie van HMSH, Mea Culpa, 99 keer. Dus eigenlijk Mea maxima Culpa. ,,“Wees gegroet ….” En ik (weer eens) een tik op de bil.
P.S.1: Mijn vrouw heeft intussen een afspraak gemaakt bij de huisarts. Die heeft zo’n testje waarbij je kunt zien of je beginnende Alzheimer hebt. Bij teveel fouten volgt de afspraak bij de geriater. Ach, het blijft een grijs gebied.
P.S. 2: Beste Haaglanders: mocht er in de komende wedstrijdverslagen van HVC’10 een foutje met de naam van de verkeerde doelpuntenmaker van de tegenpartij staan, vergeef het me. Ik heb nu een excuus. Maar ik beloof de namen van uitblinkende keepers dubbel te checken.
© Haaglanden Voetbal
