Het ging na afloop van de wedstrijd Te Werve- HVC’10 helemaal niet meer over de teleurstellende wedstrijd, niet meer over de gescoorde doelpunten, alleen maar over het staken naar aanleiding van het conflict tussen scheidsrechter Cor van Elswijk en zijn Rijswijkse assistent Daan de Wolf.
Tekst: Cees van der Pol | Foto’s: Aad van der Knaap
De laatste wilde het veld niet verlaten, nadat hij vanwege een onterecht vlagsignaal van de assistent bij de derde Hoekse goal door Van Elswijk werd weggestuurd. Een paar minuten later stond De Wolf weer met de vlag in zijn hand langs de lijn en deed alsof er niets aan de hand was. Dat pikte de Westlandse arbiter niet en toen een boze Te Werve-trainer Huib van Oostrum Soede weigerde verder te spelen staakte hij definitief. Formeel acht minuten voor tijd, maar aangezien Van Elswijk vele keren de klok had stilgezet vanwege al of niet voorgewende blessures van de thuisclub, zouden het later eventueel best twaalf minuten kunnen worden. Voor alle partijen werd het op deze manier een onbevredigend einde van zeker geen onsportieve wedstrijd. De twee gele kaarten die Te Werve kreeg waren beide voor commentaar op de leiding.
Woest
Woest en witheet brieste de Te Werve-trainer tijdens de staking dat hij met deze scheids niet wilde doorgaan, waar de Hoekse trainer Piet Boon graag had willen uitspelen met een 2-3 voorsprong. ,,We zitten in deze periode niet op een scenario Vitesse-Sparta te wachten, straks een aantal minuten spelen tegen een ploeg die we eindelijk op de knieën hadden.”
Dat klopte wel, want na een aantal heel zwakke minuten direct na rust, waarin de Hoekse verdedigers massaal stonden te slapen en van 0-1 de 2-1 om de oren kregen, richtten de Hoekenaren zich weer op en kwamen door twee prima doelpunten van Slutskyy en Reurink weer op voorsprong: 2-3. De schitterende lob van Jorno Reurink na een assist van Slutskyy over doelman Jay Veerman, vond geen genade in de ogen van de assistent, maar vriend en vijand wist eigenlijk wel dat er geen sprake was van buitenspel.
Rare wedstrijd
Zo werd het duel een rare wedstrijd, waarin HVC’10 in het eerste half uur heer en meester was en op dat moment aan een 0-2, 0-3 voorsprong had moeten werken. Sil van Ooijen (2x) en Mitchell Bouwhuis (schot op de lat) konden niet doeltreffend afwerken. En zoals zo vaak bij dit spel kreeg Swendel Cijntje direct daarna een schitterende mogelijkheid: hij kapte Dylan Bogaards uit en schoot op de binnenkant van de paal. En een paar minuten later was hij weer goed bezig, maar zijn scherpe voorzet werd door rechterspits Desire Mugara Ruhindwa met zijn teennagel gemist. Zo mocht HVC’10 nog van geluk spreken.
Blessures
Het Hoekse spel was ontregeld door enkele blessures aan Rijswijkse kant. Spelers gingen gretig neer en Van Elswijk liet het spel vaak doorgaan. Daardoor was het laatste kwartier rommelig en de gasten mochten van geluk spreken dat een verdwaalde bal bij Sil van Ooijen kwam die eerst Jay Veerman op zijn weg vond, waarna Jorno Reurink simpel de 0-1 kon binnentikken. Die stand was terecht, maar het had ook net zo goed 1-0 kunnen staan.
Wat voor soort thee HVC’10 in de rust gekregen moet hebben, moet nader onderzocht worden. Waarschijnlijk zat er een oxezapammetje in de ketel, anders valt niet te verklaren dat de voor rust zo solide ogende verdediging binnen drie minuten twee doelpunten cadeau gaf. Na 44 seconden lag de bal achter doelman Tom van der Spek (maker van de 1-1 Ruhindwa) en vrijwel direct daarna tikte Len van Ooijen de bal achter zijn eigen doelman na weer een scherpe voorzet van Swendel Cijntje.
Janssen vader
Van der Spek mocht meedoen, omdat eerste keeper Rowdy Janssen vader was geworden van een dochter en de Hoekse invaller werd bijkans gek van de plotselinge chaos. De rest was voorspelbaar. Te Werve ging ontregelen, waarbij kalm aan doen en blessures aanwenden onderdeel waren. De irritatie in het veld nam toen, omdat Van Elswijk niet op alle gevallen inging. Zo spaarde hij Shwendel Cijntje die voor de rust al geel kreeg wegens commentaar in de tweede helft een aantal keer. Gemakkelijk had de overigens aan Rijswijkse kant uitblinker de wedstrijd niet afgemaakt, wat schrijnend genoeg later voor iedereen gold.
Rechte rug
HVC’10 besefte ineens dat het door eigen laksheid achterstond en dat het punten waren die ze konden missen. De voorhoede met de zwervende spitsen Reurink en Slutskyy werd steeds gevaarlijker. In de 55e minuut trok Kyrill Slutskyy de stand gelijk (2-2) en weer tien minuten later had hij weer een open mogelijkheid, die hem door Storm werd geboden, in het doel moeten schuiven, maar Veermans voeten voorkwamen op dat moment een doelpunt. Omgekeerd miste Storm een paar minuten later een door Slutskyy op een presenteerblaadje aangeboden kans door slap naast te schieten.
Tegenhouden
Te Werve probeerde tijd te rekken. Niet elke neerzijgende speler was meteen geblesseerd, maar een uitzondering leek de schouder van Wassim Oufrighe te zijn. Maar als je dan opstaat en meteen daarna met dat lichaamsdeel een overtreding begaat, wordt het onwaarschijnlijk. Toch bleek de pijn te groot voor de linkerverdediger die zich vijf minuten daarna moest laten vervangen met mogelijkerwijs een gebroken sleutelbeen. Na afloop zag hij behoorlijk bleek en had veel pijn. Het voorval haalde opnieuw het tempo uit de wedstrijd en HVC’10 had haast. Na een vlijmscherpe pass van Slutskyy en de fraaie lob van Reurink was het pleit feitelijk beslecht (2-3), maar nu kwam het toneelstuk Van Elswijk-De Groot weer in het programmaboekje.
Vlagvertoon
Toen de assistent bij het doelpunt vlagde voor buitenspel waarvan geen sprake was, ontfutselde Van Elswijk hem de vlag. Misschien was het tonen van de rode kaart door de scheidrechter duidelijk en beter geweest, misschien was een adequater optreden van Te Werve beter geweest, maar het werd een ‘soort theater van de lach” waarom niemand na afloop kon lachen. De Hoekse spelers keken het allemaal met verbazing maar ook met teleurstelling en enige boosheid aan. Ze hadden part noch deel aan wat er op sportpark Vredenburch (wat een mooie naam!) gebeurde en moeten straks op een vrije dag of zelfs avond acht tot twaalf minuten gaan inhalen tegen een verse ploeg die nu het onderspit aan het delven was.
Tijd voor reflectie
Te Werve wilde de assistent niet wisselen, wilde ook niet zonder grensrechter verder spelen en dus maakte Van Elswijk een definitief einde aan de wedstrijd.
Zonder een Salomonsoordeel te willen vellen zou het advies kunnen zijn dat sommige deelnemers aan het theaterstuk bij zichzelf te rade gaan. Een wedstrijd die zonder grove overtredingen gespeeld wordt, hoeft niet gestaakt te worden. Nu werd in feite iedereen verliezer. Hoe groot het verlies wordt, ligt nu in handen van de KNVB.
© Haaglanden Voetbal
