De broers Mike en Wesley Perquin alsmede Misja Karypidis vertrokken afgelopen seizoen bij RAS, omdat ze het daar vanwege allerlei toestanden niet meer zo naar hun zin hadden. Vierdeklasser Koninklijke Stallen Departement (KSD)- Marine werd met ingang van dit seizoen hun nieuwe club, maar alle drie misten ze de, verloren, openingswedstrijd in Rijswijk tegen RVC Celeritas.
Tekst: Peter Petit
Wat hadden ze graag op het veld gestaan, in plaats van daar hoog boven op de roemruchte tribune van het sportpark Prinses Irene. Maar blessures en gebrek aan trainingsuren verhinderden het debuut van het trio bij het team van trainer Henk Baggerman. Mike raakte geblesseerd tijdens de voorbereiding van dit seizoen en vreest voor een langdurige afwezigheid. Jonger broertje Wesley is er wellicht de volgende wedstrijd alweer bij. Karypidis, evenals de broers Perquin middenvelder, miste de eerste competitiewedstrijd omdat hij vanwege een vakantie in Griekenland weinig aan trainen was toegekomen.
Nieuwelingen
De selectie van KSD-Marine telt voor de zojuist begonnen competitie maar liefst zeven nieuwelingen. Naast bovengenoemd trio kwamen ook Jorden Scherpenzeel, Kenneth Drenth, Romano Charité en Mitchell Pronk over. Als de naam van Jorden Scherpenzeel valt, raakt Mike Perquin enorm enthousiast. Hij is maar wat blij met de komst van deze 28-jarige verdediger, een oude bekende van hem, een speler die graag zijn goaltjes meepikt en Kethel Spaland Schiedam verruilde voor de club die haar thuiswedstrijden afwerkt op het militaire sportterrein aan de Oude Waalsdorperweg. Om maar gelijk een misverstand uit de weg te ruimen, volgens de oudste Perquin heeft geen van de spelers binnen de selectie ook maar enige binding met de koninklijke stallen of de marine.
Veld
En dan dat veld, waarvan gezegd wordt dat het tot één van de slechtste, zo niet het slechtste voetbalveld uit de regio Haaglanden is. Bij die conclusie veert Mike op om de vragensteller duidelijk te maken dat dat vandaag de dag absoluut niet meer het geval is. ,,Zo’n fantastisch veld als bij VCS waar ik samen met mijn broertje speelde voordat we naar RAS gingen, zal het niet worden, maar als spelers zijn wij superblij met de kwaliteit van ons natuurgrasveld. Er zijn zelfs ingebouwde sproeiers aanwezig, welke andere amateurvereniging in deze regio kan ons dat nazeggen?”, aldus Mike die niks van kunstgras moet hebben.
Middenmoot
Met een plek in de middenmoot zullen de broers aan het eind van de rit tevreden zijn. ,,Als iedereen fit is kijken we naar boven. Ik mis nu nog de nodige creativiteit in ons spel en ook het loopvermogen kan beter. Verder spelen we vooral voor ons plezier, de ‘derde helft’ is voor ons dan ook erg belangrijk”, aldus Mike Perquin.
