Voetbal blijft een heel rare sport. Je kunt als ploeg helemaal weggespeeld worden, tien kansen overleven, met tien man komen te staan en vijf minuten voor tijd een gestolen gelijkmaker achter de doelman van de tegenpartij intikken. Daarna weer twee nieuwe kansen van de tegenstander overleven en één minuut voor tijd nog naast de onverwachte overwinning grijpen. Het overkwam eersteklasser sv De Hoorn allemaal in de bekerwedstrijd tegen tweedeklasser HVC’10.
Tekst: Cees van der Pol | Foto’s: Ron Heinen
Nadat in de eerste minuut Donny Slot uit Den Hoorn al een aardige een kans miste, greep de thuisploeg het initiatief. Piet Boon moest toch weer improviseren met zijn opstelling, maar koos opnieuw voor een defensief centrum met Kay en Michael van den Bos. De laatste groeide uit tot grote uitblinker op het veld. Met zijn grote kopkracht gaf hij centrumspits Donny Slot in de rest van de partij geen schijn van kans. Opnieuw startte HVC’10 dus met een piepjong middenveld met Jorn Groothuizen, Badr ben Mohammed en Mitchell Bouwhuis. Het zijn alle drie technisch begaafde spelers die ook nog een steekpass kunnen verzenden.
Tussen de twaalfde en vijftiende minuut kreeg Jorno Reurink drie 100%- kansen op de openingstreffer. Alleen de derde bereikte de vuisten van doelman Robert Jan Kuipers, maar de terugspringende bal lag voor de voeten van Kyrill Slutskyy, die in plaats van simpel in te tikken hoog over het doel schoot. De mooiste aanval moest toen nog komen, want tien minuten later ontsnapte Reurink op rechts en legde de bal op het hoofd van Sil van Ooijen, die buiten bereik van Robert Jan Kuiper op de kruising kopte. sv Den Hoorn keek moedeloos en steeds geïrriteerder toe. Het leidde zelfs in de 37e minuut tot een heus opstootje.
Na een forse overtreding op Michael van den Bos, vlogen ongeveer tien spelers elkaar in de haren. Het was bijzonder knap van de zeer matig leidende scheidsrechter Kenneth van Dijk (Hellevoetsluis) om dan alleen Badr ben Mohammed een kaart voor te toveren. Degene die de overtreding maakte, ging weer eens vrijuit. Die tweede gele kaart voor Badr is zuur, want hij is nu geschorst voor de derde bekerwedstrijd tegen HMSH.
Irritatie
Een gele prent kreeg wel linksbuiten Noah Barends die vlak voor rust doorliep op doelman Tom van der Spek. sv Den Hoorn-trainer John Hage moest kort daarvoor Maurizio Marinacci vervangen voor Brad van Buuren. Strompelend vanwege een opgelopen knieblessure ging de nummer zeven naar de kant. Ook leverde het vendelzwaaien van de Hoornse assistent bij de Hoekse spelers irritatie op, maar scheidsrechter Van Dijk floot van te grote afstand om al of niet offside zelf waar te nemen.
In de rust had trainer John Hage aan zijn team duidelijk gemaakt dat er deze keer wel eens uit een ander vaatje getapt moest worden. Maar HVC’10 dacht er meteen na de thee anders over. Spits Sil van Ooijen (steeds beter in vorm komend) soleerde langs twee verdedigers, gaf een fraaie pass op Mitchell Bouwhuis die de bal schitterend aannam en met één vloeiende beweging Robert Jan Kuipers passeerde: 1-0.
Geen hoge druk en rode kaart
HVC’10 hield gewoon het initiatief en sv Den Hoorn kwam niet aan hoge druk zetten toe. Spits Donny Slot liep zich doelloos stuk op Michael van den Bos. Tussen de 61 en 64e minuut kreeg de thuisclub weer drie goede kansen (Mitchell Bouwhuis, Badr ben Mohammed en Kyrill Slutskyy ), maar doelman Kuipers hield zijn team in die fase overeind. Als je de 2-0 niet scoort, blijft het moeilijk. Boon wisselde uit voorzorg Bouwhuis en Reurink voor Scott Kraan en Tony Vierhout. Het leek allemaal goed te komen toen Noah Barends na een gemene overtreding op Badr ben Mohammed zijn tweede gele kaart kreeg.
De inbreker slaapt niet
HVC’10 leek nu op rozen te zitten, maar dan blijkt hoe raar voetbal in elkaar steekt. Het leek of sv Den Hoorn moed putte uit de ondertalsituatie en de thuisclub wat gemakzuchtiger werd. Spits Donny Slot zakte naar het middenveld en in de aanval moesten de invallers Brad van Buuren en Mohammed Ouhammou het met de lange trappen maar uitzoeken.
Dan staat de inbreker voor de deur. Het mocht dan een gestolen punt zijn, maar als je de achterdeur voor een slimme inbreker openzet, maakt hij daar gebruik van. Balverlies in de voorhoede en een opgekomen back gaven Mohammed Ouhammou de gelegenheid om een snelle uitval over rechts de gelijkmaker binnen te tikken. Er stonden nog vijf minuten op de klok.
Kansen
Het had nog gekker kunnen worden als één minuut voor tijd Brad van Buuren na weer zo’n lange trap van achteruit helemaal vrij kon doorlopen naar Tom van der Spek, die echter kundig de bal van zijn schoenen plukte. Maar in de drie minuten daartussen kregen ook Jorn Groothuizen (na een klasse Klaassen-lobje van Badr ben Mohammed) en de Marokkaanse middenvelder zelf vrij voor Robert Jan Kuipers de laatste twee van de tien (!) kansen. Ze misten door respectievelijk naast en tegen een verdediger op te schieten.
John Hage
sv Den Hoorn-trainer John Hage was blij dat de offday van zijn ploeg op het juiste moment kwam. ,,We hadden voor het eerst in de voorbereiding een mindere dag. In de rust zei ik dat we blij moesten zijn dat we niet met 3-0 achterstonden. We speelden vandaag tegen een goed ingespeelde ploeg, die ons geen ruimte gaf. We konden niet zelf meer lekker opbouwen, omdat ze ons de gelegenheid niet gaven. En we speelden op gras, dat zijn we niet gewend. We hadden er nog wel een keer voor getraind deze week. En dan met tien man terugkomen, terwijl we nog hadden kunnen winnen.”
Kunstgras of natuurgras?
Het moet niet gekker worden, als je kijkt naar het biljartlaken dat de spelers als speelterrein in De Hoek kregen. Amateurspelers in de eerste klas kunnen niet meer op natuurgras spelen. John Hage besloot met de woorden dat zijn ploeg van deze wedstrijd veel geleerd moet hebben. Deze week neemt sv Den Hoorn een belangrijk besluit. Gaan ook zijn over naar het zaterdagvoetbal volgend jaar. Als het aan John Hage ligt, mag het. ,,Dan heb ik de zondag voor mijn gezin.”
Blij
Aan Hoekse zijde waren Piet en Henk Boon eigenlijk alleen maar blij met het vertoonde spel. ,,We speelden ze de eerste helft alle kanten op. Natuurlijk hadden we van die grote kansen er een paar moeten benutten. Maar wat mooi was om te zien, was dat het plezier van de spelers afdroop. Ze vonden elkaar uitstekend. En nog leuker, ik kan niemand van ons opnoemen die niet meekon op dit niveau tegen een eersteklasser. Geen zwakke plek gezien.”
Zaterdag speelt HVC’10 weer thuis (tegen HMSH). Een overwinning betekent de volgende ronde.
© Haaglanden Voetbal
