Wie thuis op Livescore.nl of twitter de wedstrijd van HVC’10 zou hebben gevolgd, zou ongetwijfeld denken dat het een wedstrijd op het scherpst van de snede was. Aan de ene kant is dat waar, aan de kant helemaal niet. Waar de uitclubsupporters klaagden over scheidsrechter Cor van Elswijk (foto) uit Honselersdijk, mopperden de thuissupporters ook na afloop op de kleine marge die HVC’10 uiteindelijk overhield. Het verschil in klasse was op het veld heel duidelijk te zien.
Tekst: Cees van der Pol
Aan beide kanten stond er een spits die de volledige aandacht op zich vestigde. Aan de kant van de gasten was het weer de supersnelle Ruben van den Bos, die al een paar jaar een plaaggeest voor de Hoekse club is. Hij scoorde drie keer, maar ook die wedstrijd werd gewonnen door de Hoekse spits Sil van Ooijen, die vier keer doel trof. Ruben en Sil zijn twee totaal verschillende type spelers. Van den Bos is een technisch begaafde, supersnelle afronder, op wie ook de toch altijd stevige Hoekse verdediger Kay van den Bos maar geen grip kon krijgen. Van Ooijen is het type van een centrumspits, die toch niet langzaam, de gave bezit op de juiste plek te staan waar de voorzet komt. Andere overeenkomsten: ze zijn precies even oud, beide spelers waren kort voor het einde zo ‘verrot’ dat ze verzorgd moesten worden wegens kramp. O ja, de beide ouders waren apetrots. Die van Ruben klaagde nog dat het doelpunt dat Wilmar Zeelenberg voor de rust nog maakte en door Van Elswijk werd afgekeurd, absoluut geen buitenspel was. Hoekse supporters (die dan altijd beweren op één lijn te hebben gestaan) vonden van wel. Een VAR was er niet.
Buitenspel
Ook Van Elswijk was na afloop heel resoluut. ,,De grensrechter liep niet goed mee en daarom vlagde hij niet, maar ik zag al wat er komen ging. De voorzet werd naar voren gespeeld en die spits stond zeker één meter achter de laatste verdediger.” Ook over de herrie die Soccer Boys maakte over een niet gegeven strafschop was hij duidelijk. ,,Een bal die van een hobbelig veld tegen een arm opstuit, is onopzettelijk hands en absoluut geen strafschop.” Het aanhoudende gemekker kostte invaller Mats van Ruler geel.
Van Elswijk (66) recent voorzien van een nieuwe titanium halve knie, moet voortaan een toontje lager blazen. Hij vindt op zaterdag fluiten eigenlijk ook prima, want vroeger kon dat vanwege zijn bedrijf niet en nu wel. Hij vond het een heerlijke wedstrijd en hij had het inderdaad niet moeilijk.
Raket
De thuisclub schoot als een raket uit de startblokken. Al na tien (!) seconden schoot Mitchell Bouwhuis op de paal en vijf minuten later maakte Sil van Ooijen zijn eerste treffer na een assist van de uitblinkende Jorno Reurink. De eerste bal tikte hij nog op de paal, maar de rebound benutte hij wel: 1-0. In de tussentijd tot het volgende doelpunt miste Van Ooijen drie mogelijkheden, totdat Reurink hem in de 21e minuut opnieuw vond. Het resultaat was een beautykopbal in de kruising: 2-0. Soccer Boys werd in die fase helemaal zoek gespeeld: de beide backs Tim Verwey en Mels Kerklaan lieten hun tegenstanders zoveel ruimte dat ze voortdurend achter de feiten liepen.
Nonchalant
Omdat het zo gemakkelijk ging, werd het Hoekse middenveld zo nonchalant dat balverlies zich opstapelde. Dylan Boogaards (verder goed in de wedstrijd) verspeelde bal aan de snelle Van den Bos die heel gemakkelijk Rowdy Janssen omspeelde: 2-1. En één minuut later speelde Badr ben Mohammed opnieuw de bal, maar de poging van Wilmar Zeelenberg (na de blessure van Hicham El Aaroudi opgeschoven naar de spits vanuit het centrum) om Janssen met een lob te verrassen, mislukte. Ook een volgende poging werd door Janssen verijdeld. In de 38e minuut was HVC’ 10 weer aan zet. Bouwhuis rende op rechts weer langs de linksback, Badr ben Mohammed stapte over de bal heen en Sil van Ooijen maakte zijn hattrick bij HVC’10: 3-1. Daarna keurde Van Elswijk dus de 3-2 van Zeelenberg af. Met die stand gingen de spelers rusten, maar het scoreboord had evengoed de cijfers 7-3 kunnen aangeven.
Foutenfestival
Ook de tweede helft bleef een foutenfestival met een zwakke Bleiswijkse achterhoede die alles over zich liet heenkomen en kansen voor Sil van Ooijen en Reurink weggaf, die opnieuw niet benut werden. Mitchell Bouwhuis velde daarna wel het vonnis door hard binnen te schieten na een slecht weggewerkte aanval: 4-1. HVC’10 leek op rozen te zitten , maar de mooiste aanval van de thuisclub kort daarop leverde geen doelpunt op. Kyrill Slutsky glipte weer eens langs Mels Kerklaan en zijn afgemeten voorzet werd door Jorno Reurink vallend op de paal gekopt.
Alle gemiste kansen brachten toch een sprankje hoop in de harten van de oranjehemden. Weer slordig balverlies van Badr ben Mohammed stelde namelijk de snelle Ruben van den Bos in staat om Wilmar Zeelenberg van dichtbij een niet te missen kans te geven: 4-2.
Billenknijpen
De billen van de thuisclub werden vijf minuten later nog meer dicht geknepen toen Wilmar Zeelenberg na weer een lange trap van achteren zijn maatje Ruben van den Bos vond, die schitterend in de kruising schoot: 4-3. ,,Het zal toch niet gaan gebeuren”, werd er hardop gedacht in de Hoekse harten. Want in de voorbereiding en de beker had HVC’10 al zo vaak zoveel kansen gecreëerd, waarna de tegenpartij vlak voor tijd het karwei wel afmaakte. Maar weer vijf minuten later liet Kyril Slutskyy de intussen hinkele-pinkelende Kerklaan staan en nu wist Sil van Ooijen weer doelman Devi Ponsen vanuit een lastige hoek kansloos te laten: 5-3. Op de vraag of het voor Van Ooijen de eerste keer was dat hij vier doelpunten scoorde, antwoordde hij meteen: ,,Nee, ik heb het een keer bij Westlandia O19 gedaan tegen Nec, toen werd het 0-4. Maar ik had er vandaag ook net zo gemakkelijk zeven kunnen en misschien wel moeten maken. Stom, dat we die gasten door eigen fouten in de wedstrijd lieten komen. Bij rust had het al beslist moeten zijn.”
Wissels
De strijd leek beslist, maar Ruben van den Bos denderde weer alleen op Rowdy Janssen af en rondde weer bekwaam af: 5-4. Intussen had Piet Boon Leroy Smits (voor Reurink) , Dave Kram (voor Bouwhuis) en Marlon van Minnen (voor Sil van Ooijen) en Tom Plooij (voor Dave Kram) binnen de lijnen gestuurd. Het maakte de situatie niet beter, want voorin viel er nu niks meer te verhapstukken. Sterker nog, de beide invallers Kram en Plooij ontvingen nog een gele kaart, en toen Rowdy Janssen bij één van de laatste stuiptrekkingen van Soccer Boys een bal uit zijn handen liet stuiteren, verbleekten de gezichten van alles wat Hoeks was. De roep om een strafschop bij een onopzettelijke handbal van de Bleiswijkers was tevergeefs en zou ook onterecht zijn geweest.
Spinazie
Ruben van den Bos, de uitblinker aan de overkant samen met aanvoerder Zeelenberg, gaf wel toe dat HVC’10 wel de meeste kansen had gecreëerd. Op de vraag hoe hij zo snel kan zijn: ,,Ja, dat moet toch de spinazie van mijn moeder zijn. De mooiste treffer was de bal in de kruising op 4-3. En ja, het had ook nog 5-5 kunnen worden. Ik speel inderdaad altijd lekker tegen HVC’10.” Maar hij gaf toe dat de score ook een korfbalscore kunnen zijn: 11-6 bijvoorbeeld.
Rest nog te vermelden dat de wedstrijd heel sportief was en de spelers respect voor elkaar hadden, het weer heel lekker was en het terras bij de kantine “ouderwets” bevolkt was. De neutrale toeschouwer moeten hebben genoten, maar ik ken in het amateurvoetbal alleen niemand die het etiket ‘neutraal’ met zich meedraagt. Je moet al zoveel meenemen: een smartphone met vaccinatiebewijs, een ID-kaart… Overigens heeft niemand daarom gevraagd….
© Haaglanden Voetbal
