Fusieclub HVC’10 had in de wedstrijd tegen degradatiekandidaat nummer één Van Nispen een riante mogelijkheid een clubrecord te breken. De dubbele cijfers konden, nee moesten feitelijk worden gehaald. Door in de eerste helft vijftien (!) mogelijkheden onbenut te laten, bleef de teller uiteindelijk steken op 6-1. Reurink scoorde pas na een assist van Dylan Bogaards in de 34e minuut, nadat een groot aantal levensgrote kansen om zeep waren geholpen.
Tekst: Cees van der Pol
HVC’10 begon zoals Max Verstappen een Grand Prix op Silverstone begint. Vol gas. Binnen de eerste minuut had Sil van Ooijen al twee keer kunnen scoren, maar de dappere doelman Sven van Hensbergen hield het eerste schot met kunst- en vliegwerk en het tweede vloog net over de doellat. Toen ook nog binnen de eerste vijf minuten Kirill Slutskyy en opnieuw Sil van Ooijen (foto) alleen op de doelman uit De Zilk afgingen, maar verzuimden te scoren, kreeg de thuisclub in de zesde minuut de rekening gepresenteerd.
Ongeloof
Na balverlies van Daniël Storm op het middenveld snelde middenvelder Jordy Manuputty naar het doel en hij legde op tijd af. Linkerspits Ivo van der Vlugt krulde bal langs Rowdy Janssen: 0-1. Ongeloof op de tribune, een déja vu van twee jaar geleden drong zich aan de toeschouwers op, toen Van Nispen ook al vanuit een underdogpositie HVC’10 met countervoetbal met 2-3 versloeg. Achteraf bleek het de enige aanval van Van Nispen in de hele wedstrijd te zijn geweest.
Rust
Voetbal is soms een idioot spel. HVC’10 heeft spelers die keer op keer de trage verdediging van Van Nispen hun hakken lieten zien, maar de rust ontbrak om de soms simpele mogelijkheden om te zetten in doelpunten. Vóór de uitgekookte gelijkmaker van Reurink werd door Sil van Ooijen (2x) en Kirill Slutskyy drie keer keihard de paal geraakt. Andere honderdprocent mogelijkheden werden alle door Van Hensbergen onschadelijk gemaakt.
Overhoop
Toen in de 28e minuut de maker van het eerste doelpunt, Ivo van der Vlugt, het veld ook nog eens geblesseerd verliet, bleef er van het veldspel van de gasten helemaal niets meer over. De op zich goed leidende scheidsrechter Stefan van Egmond, (zoon van scheidsrechtersbaas Dick van Egmond, die ook op de tribune zat), die vaak de voordeelregel toepaste en zo het tempo lekker in de partij hield, voelde zich genoodzaakt rechtsback Dylan Bogaards geel te geven. Nou mag en kan dat wel, maar er kwamen best ook enkele spelers van Van Nispen in aanmerking en die ene gele kaart was dan ook wat inconsequent getoond.
HVC’10 speelde intussen Van Nispen helemaal overhoop en toen Sil van Ooijen één minuut voor de rust opnieuw de doelman uitspeelde en de bal voor een leeg doel voor het inschuiven had, faalde hij jammerlijk. De te gehaast ingeschoten bal eindigde in het zijnet. Zo’n uitblijvende treffer kan je soms fataal worden. Het was het ideale moment geweest om te scoren.
Geen conditie
Na rust had HVC’10 het allemaal wel beter begrepen. Het tempo werd nogmaals opgeschroefd en ondanks het slechte want hobbelige veld ging het door waarmee het voor de rust was geëindigd: namelijk kansen missen. Bouwhuis, Reurink, Ben Mohammed kregen in kansrijke positie de bal maar niet in het netje. Maar in de 55e minuut was het eindelijk raak: Sil van Ooijen gaf in het strafschopgebied de assist op Kirill Slutskyy, die deze kans nuchter verzilverde: 2-1. Van Nispen kwam daarna aan alle kanten conditie tekort en hobbelde hulpeloos achter de feiten aan. Je kunt in de tweede klas nu eenmaal niet volstaan met één training per week. Diverse spelers kregen in de tweede helft kramp. Vermeldenswaard is wel dat er door de gastspelers geen moment aan een schoppartij werd gedacht en dat ook de assistent langs de kant (Kees Imthorn) supersportief bleef vlaggen.
Los
HVC’10 komt dit seizoen in de tweede helft vaak met opmerkelijke fitheid voor de dag en in de 59e minuut al vergrootte Mitchell Bouwhuis de stand naar 3-1, met Daniël Storm als aangever, die in de tweede helft gelukkig weer zijn normale niveau haalde. Kort daarop liet de pijnlijk geraakte Reurink zich vervangen en de allereerste bal die invaller (ziek geweest) Jorn Groothuizen aanraakte, verdween in het doel: 4-1. Bouwhuis was de aangever uit een hoekschop.
Het mooiste doelpunt moest toen nog komen. Invaller linksback Jim van Dijk sprintte een paar minuten later voluit door op een verre pass. Hij schoot de bal strak voor en Dave Kram (ook ziek geweest en ingevallen) knalde snel inkomend de 5-1 langs de intussen wanhopige doelman, die vorige week tegen Vitesse Delft ook al zeven keer moest vissen.
In al die minuten na rust kreeg Rowdy Janssen daarentegen geen enkele bal te verwerken en hij had thuis kunnen blijven om de geboorte van zijn eerste kind te af te wachten. Bij ijshockey en vrouwenhandbal zetten ze dan een extra veldspeler in.
Sil van Ooijen
Wat hem eerder in de wedstrijd niet lukte door onder meer de tegenwerking van de doelman uit De Zilk en de paal, lukte Sil van Ooijen uiteindelijk toch. Bouwhuis zette hem vrij voor het doel en nu maakte de Hoekse topscorer geen fout: 6-1. Hoe Van Hensbergen een mogelijke zevende treffer in de 87e minuut kon voorkomen, zal hij zelf niet meer weten, maar hij pareerde met reflexen drie keer de bal die bij drie verschillende Hoekenaren voor het intikken lag. Toen daarna weer een speler van het uitteam kramp kreeg, nam Van Egmond een wijs besluit. Hij floot al enkele minuten voor tijd af en er werd derhalve ook geen blessuretijd bijgeteld. Niemand vond het erg.
Piet Boon: “Gewoon doorgaan”
De Hoekse trainer was in de rust helemaal niet bang geweest dat het deze keer tegen de hekkensluiter niet zou lukken: ,,We waren immers zoveel beter, we creëerden zoveel kansen en ik heb gezegd gewoon zo doorgaan. De ploeg zelf nam het in de rust allemaal ook superpositief op. Conditioneel waren we natuurlijk veel sterker en na de rust lukte het afronden gelukkig ook beter. Maar het hadden eigenlijk wel dubbele cijfers moeten zijn.”
Nacompetitie
HVC’10 maakt een goed seizoen door, hoewel de club sinds de Kerst niet gespaard bleef van langdurige blessures van belangrijke spelers (onder meer aanvoerder Michael van den Bos, die al weken niet meer speelt). De voorhoede scoort super vaak met een gemiddelde van drie doelpunten per wedstrijd, wat erg goed te noemen is. De Hoekse ploeg staat halverwege de competitie op de derde plaats, die mogelijk aan het einde van het seizoen recht geeft op de nacompetitie. Wat de kille doelcijfers cijfers betreft zijn Sil van Ooijen (9 goals en 4 assists), Kirill Slutskyy (6 goals en 5 assists), Mitchell Bouwhuis (5 goals en 5 aangevers) en Jorno Reurink (4 goals en 4 assists) de waardevolle smaakmakers.
Koploper UVS is zeven punten weggelopen en ruikt halverwege de kampioenschampagne al, maar de subtop staat erg dicht op elkaar. Volop hoop in De Hoek dus, al bleven de gedachten van de technische staf nog wel een momentje hangen bij de volkomen onnodige uitnederlaag tegen Kagia. Maar ja, toen ontbrak ook de gehele creatieve voorhoede.
© Haaglanden Voetbal
