De met veel spanning tegemoetgeziene wedstrijd tussen HVC’10 en Westlandia duurde uiteindelijk maar 65 minuten. Scheidsrechter Albert de Jong uit Katwijk liep bij een sprintje de gevreesde hamstringblessure op en meestal weet je het dan wel. ,,Ik heb het nog een paar keer geprobeerd, maar het was onverantwoord om deze op het scherpst van de snede uitgevochten derby af te maken.”
Tekst: Cees van der Poel | Foto’s: Danny Ploegaert
Er was wel een vervanger aanwezig in de persoon van een clubscheids, beide partijen stemden ermee in, maar de KNVB was telefonisch onbereikbaar. Het was tenslotte zaterdag. Na dertig minuten was het inpakken, maar voor de spelers van Westlandia zeker niet wegwezen, want de derde helft kon nu wat eerder beginnen.
Toch gebeurde er in 65 minuten veel meer dan vaak in andere wedstrijden. Snelle doelpunten, forse overtredingen en ook nog een rode kaart. Tim van der Voort had voor de gasten precies 23 seconden nodig om bij de eerste aanval Khalid el Menkouzi van dichtbij te passeren. De bij de Hoekse selectie terugkeerde Rico Sterrenburg (op links gestationeerd vanwege de absentie van Slutskyy) maakte na vier minuten alweer gelijk, toen hij van de linkerkant naar binnen soleerde en Jari Duijvestijn in de verre hoek passeerde: 1-1.
Rood
Sterrenberg was trouwens in de eerste helft de gevaarlijkste Hoekse aanvaller, al liet hij zich ook soms van een verkeerde kant zien. Hij was het ook die in de 47e minuut met rood van het veld werd gestuurd. In de rust had de scheidsrechter voor zichzelf al besloten dat hij wat strakker moest fluiten, want geheel vriendelijk verliep de Westlandse clash niet en niet alle overtredingen (van beide kanten overigens) mag je afdoen met de dooddoener: “Ja, het is toch een derby.”
Het is dom als je al een vrije trap hebt gekregen, je ook wraak wilt nemen met een natrappende beweging. Na een klein opstootje nam De Jong de enig juiste beslissing: wegwezen. Het is ook dom als je beseft dat het je een paar wedstrijden gaat kosten. HVC’10 heeft al problemen in haar beschikbare invallers.
HVC’10 leek toen wel gezien, want kort na rust had Stefan Bron al de 1-3 op het scorebord gebracht, toen hij na een verre pass mocht doorlopen en de te laat gestarte El Menkouzi met een lob verraste. En in de dertiende minuut had spits Tim van der Voort ook al een vrije trap van ongeveer dertig meter langs de Hoekse doelman geschoten. Dertig meter is toch wel erg ver, maar de 1-2 werd door Theo Verbeek van harte binnengehaald.
Als spits blijft Van der Voort een lastpak. Hij duwt, trekt, sjort en valt, maar hij houdt een defensie voortdurend bezig. Hij maakte het de van een blessure teruggekeerde Glenn Boon en Kay van den Bos erg moeilijk. Toch leek HVC’10 zich na de rode kaart te herpakken; na een ingekopte corner trapte Mike Vijverberg de bal nog van de lijn en één minuut later werd Mitchell Bouwhuis, vrijgespeeld door Jorno Reurink, door Jari Duijvestein een halt toegeroepen. Terwijl er soms nog vlotte combinaties van Hoekse kant op de kunstgrasmat werden gelegd, leek Westlandia aan de andere kant uit te lopen. Tot twee keer toe kreeg Van der Voort een kans op een treffer, maar de eerste (net niet) kopbal haalde de lijn niet en ook de tweede kans werd gemist. Twee minuten later knalde de vrijgespeelde Stefan Bron ook nog een geweldige kans, maar hij knalde onbesuisd over.
Plotseling werd de wedstrijd dus afgebroken…..Daarvan baalden trouwens beide ploegen. Niemand heeft zin in het uitspelen van de resterende 25 minuten op zo’n oktoberavondje, maar Westlandia zal niet zo veel moeite hebben om tegen tien man de volle buit binnen te halen, wat bij een eventuele nederlaag ook inhoudt dat de thuisploeg een zwakke competitiestart heeft.
Vreemd was ook de ‘move’ dat de wedstrijd werd afgewerkt op veld twee, terwijl een jeugdteam op het eerste veld op dezelfde tijd zijn wedstrijd afwerkte. Je kunt je afvragen wie het meeste baat had bij het verplaatsen naar het kunstgras.
