Zaterdag 2E: HVC’10 boekt wonderlijke tweede overwinning

Wie in de rust had gezegd dat RKDEO met een nederlaag tegen HVC’10 naar Nootdorp zou terugkeren, zou met hoog opgetrokken wenkbrauwen aangestaard zijn. Want de rood-witte formatie legde een bijna perfecte voorstelling op de gladde grasmat. Er staat met nadruk bijna perfect, want de Nootdorpers verzuimden hun talrijke kansen te verzilveren.

Tekst: Cees van der Pol      |      Foto’s: Sander de Hollander

Het werd weliswaar in de vijfde minuut op een vroege achterstand getrakteerd, toen Kirill Slutskyy door de verdediging slalomde, geholpen werd door Jacky Doorschodt en Mitchell Bouwhuis de teruggelegde bal achter Huub Koning knalde. Op dat moment van de 1-0 kon je natuurlijk nog niet van verdiend spreken.

Maar het leek RKDEO helemaal niet te deren, want het team kwam ijzersterk terug in de wedstrijd. Steeds werd de vrije man gemakkelijk gevonden en na veertien minuten werd een snel-heen-en-weer getikte aanval door Olaf Kramer hard binnengeschoten: 1-1. Kramer was in die eerste helft samen met Irian Boeschoten de uitblinker. Ze snelden talloze keren langs respectievelijk Dylan Bogaards en Len van Ooijen, die hen veel te veel ruimte boden. Voeg daarbij het talloze balverlies aan Hoekse kant (vooral Kay van den Bos) en dat verklaart het enorme veldoverwicht dat RKDEO had. Het kwam ook omdat de fors uit de kluiten gewassen Tommy Simonis steeds centrale verdediger Glenn Boon van de opbouw afhield, waardoor dat element door Van den Bos moest worden verzorgd. Dat is niet zijn sterkste punt.

Khalid el Menkouzi sterk

Intussen kregen Irian Boeschoten, Timmy Simonis en Nordin Maghnouji een veelheid aan kansen. De eerlijkheid gebiedt ook te schrijven dat Khalid el Menkouzi er veel ballen uithield, zoals in de achttiende minuut toen Kay van den Bos de bal knullig verloor en Simonis alleen op de doelman kon aflopen. Hij miste jammerlijk, ook al omdat de bal iets te ver van zijn schoen rolde.

Over schoenen gesproken: HVC’10 heeft een natuurgrasveld dat deze week geteisterd werd door veel regenval. Vroeger trok je dan schoenen aan met stalen, lange noppen. Maar blijkbaar niemand had dat begrepen: het aantal valpartijen was zo talrijk, dat het pijnlijk werd. Scheids Permassar: ,,Ja dat viel op, maar je moet ook op goed schoeisel lopen.”

Het missen van kansen ging ook nog gepaard met het nemen van veel corners, wat RKDEO overigens voortreffelijk afging. Intussen liet plaaggeest Olaf Kramer de HVC’10-verdediging steeds zijn hielen zien. Die defensie snakte naar de rust.

Buitenspelgoals

Aan beide kanten werd een buitenspeldoelpunt (al of niet terecht) afgekeurd. Nordin Maghnouji plantte nog een voorzet op de lat boven El Menkouzi en de voor de rust perfect leidende scheidsrechter Moen Permassar trapte niet in een schwalbe, waar trainer Wesley Epskamp na afloop toch aan refereerde: ,,Wij hadden ook een penalty moeten krijgen.” Vriend en vijand was het er in de rust over eens dat RKDEO met minstens 3-1 had moeten leiden. Maar de verslaggever van dit verhaal zei dat na de rust alles anders zou kunnen zijn. Wie niet scoort krijgt bij voetbal het deksel op de neus. Bovendien kan een ploeg het hoge tempo nooit negentig minuten volhouden. Net na rust kreeg RKDEO nog twee kansen, maar Donny Paats schoot beide keren naast.

De grote ommekeer werd de wissel van de geblesseerde middenvelder Jorn Groothuizen. De snelle Rico Sterrenberg kwam in de ploeg en ging naar de linksbuitenpositie; Kirill Slutskyy verhuisde naar de spits. Jorno Reurink ging naar het middenveld en ineens kwam er veel meer balbezit in de thuisploeg. Daarbij gevoegd het voorspelde tempoverlies aan Nootdorpse kant en de wedstrijd kreeg een verrassend tweede gezicht. RKDEO zakte namelijk ver weg en HVC’10 zette juist meer druk. Ineens had de Hoekse ploeg het initiatief en vooral via Rico Sterrenberg (die niet af te stoppen was door Youni de Bruin) kwamen er ineens kansen voor de thuisclub.

In de zeventigste minuut schoot de weer 89 minuten lang zwoegende Mitchell Bouwhuis in kansrijke positie over het doel van Koning. Toen Wesley Epskamp zijn zware spits Simonis liet uitrusten (voor hem kwam Sven van Noppen) kwam er steeds minder gevaar voor Khalid el Menkouzi. Een minuut na deze vervanging werd Wessel Vijverberg (na rust ook veel beter spelend) op de rand van het strafschopgebied aangetikt. Moen Parmessar zag er een vrije trap in en de onheilsplek was ideaal voor Glenn Boon, die niet zijn eerste vrije trap in zijn loopbaan op die manier benutte. Ook bij Vitesse Delft knalde hij een vrije trap binnen. Het leek er bovendien op alsof de muur niet goed stond opgebouwd en/of het uitzicht van Huib Koning belemmerd werd, maar de bal verdween laag en hard in de linkerhoek: 2-1.

Je zou kunnen zeggen tegen de verhouding van het veldspel in. Dan zijn het zure druiven die je moet slikken. Meteen wisselde RKDEO: Robin Bousquet en Dean van Velzen vulden de eerder ingevallen Riejanou Rosini aan, maar nu had de Hoekse verdediging (en vooral het centrale duo) veel beter kijk op hun voorspelbare aanvallen. HVC’10 speelde het geliefde counterspelletje met twee snelle jongens aan de buitenkant: Kram en Sterrenberg. Intussen liep de van een hamstring amper genezen Kirill Slutskyy zijn benen uit zijn achterwerk. ,,Ik wilde vandaag gewoon tot het einde spelen. Dat was het allemaal waard”, zei hij met een gelukzalige glimlach. Het is geen toeval dat HVC’10 weer twee overwinningen boekte, nadat Slutskyy twee keer in de basis staat.

Penalty betwist

Vijf minuten voor tijd snelde Sterrenberg op links weer door de verdediging. Op de achterlijn werd hij door Jacky Doorschodt al of niet neergelegd. Moen Permassar gaf zonder te twijfelen een penalty, maar trainer Wesley Epskamp vond dat er geen sprake was van een strafschop. ,,Dan hadden wij er voor de rust ook één moeten krijgen, toen Boeschoten werd neergelegd. We hebben onverdiend verloren. Maar we hebben te veel kansen gemist. De scheidsrechter speelde een beslissende rol in alles.” In ieder geval had de centrale verdediger nooit het risico moeten nemen, want er stond voor het doel van Koning geen enkele Hoekse aanvaller klaar om een eventuele voorzet van links af te ronden. Jorno Reurink klaarde het klusje simpel. De 3-1 betekende de wonderlijke overwinning.

Parmessar deed het verhaal van de RKDEO-trainer na afloop af als “ja, het commentaar van een verliezende trainer”. De sympathieke scheids liet bovendien zien dat hij de frustratie van Doorschodt begreep, toen die in de laatste minuut iets naar hem riep. Hij toonde hem geel, dacht tien seconden na en wuifde het geel daarna weg. Zo kan het dus ook. De sportieve wedstrijd verdiende ook helemaal geen kaart. “Ja”, zei Epskamp, ,,dit zijn wel twee nette clubs, maar ik kan me voorstellen dat bij een andere wedstrijd in deze klas de situatie finaal uit de hand loopt.”

Piet Boon

Piet Boon had iets anders aan zijn hoofd. ,,Het is een enorm cliché natuurlijk, maar het was een wedstrijd met twee gezichten. Voor rust was RKDEO veel beter, maar ze maakten het niet af. Dat gaf ons de gelegenheid om in de rust orde op zaken te stellen. We hebben in de kleedkamer echt met zijn allen over Plan B gespraat. En ik heb de vraag gesteld: wie doet er mee? Alle vingers gingen omhoog. Vanaf het moment dat Jorno Reurink op het middenveld ging acteren, kregen we eindelijk de kans om te voetballen.”

De vraag rijst dan wel, wat had Boon gedaan met een speler die zijn vinger niet had opgestoken. Intussen heeft HVC’10 in twee partijtjes zes punten gepakt, waar het in de zeven voorgaande wedstrijden slechts drie keer kon gelijkspelen.

Lees verder