Op het prachtig gelegen sportpark van Wilhelmus aan de Groene Zoom werden de toeschouwers voor aanvang verwelkomd met keiharde techno-muziek of een variant daarvan. Misschien was het om de sfeer op te kloppen, maar erg prettig ligt die muziek niet in het gehoor van vooral oudere bezoekers.
Tekst: Cees van der Pol
Er waren trouwens maar heel weinig toekijkers bij deze eerste wedstrijd ooit tussen Wilhelmus en HVC’10. De wedstrijd werd geleid door invaller-scheidsrechter Ron Karremans (foto), die normaal gesproken divisievoetbal of de Betaalde Jeugd leidt. Hij had zich toch nog wel vermaakt, zei hij na afloop. En dat, terwijl de spelers het hem op het veld niet gemakkelijk maakten.
Sterk begin
Wilhelmus, op een voor haar vreemd toneel acterend, begon sterk. Het drong HVC’10 – met veel invallers spelend – meteen terug op eigen helft en al in de vierde minuut mocht Nick Hendrikse vrij naar Khalid el Menkouzi doorlopen, maar de Hoekse doelman is sterk in de één-tegen-één situatie. De defensie van de blauwzwarte formatie speelde in een heel nieuwe samenstelling, omdat Glenn Boon aan de knie geblesseerd raakte in de bekerpartij tegen FC Skillz. Dat was wel even wennen en een paar minuten later was ook Yuri Bruno heel gevaarlijk doorgebroken. Maar in de dertiende minuut was het wel raak. Een goed genomen corner werd door spits Cedric Aké (inderdaad de broer van …) hard ingekopt, al moet worden gezegd dat hij dat frank en vrij mocht doen. Op dat moment was er op die stand niets aan te merken. Een HVC’10-supporter op de tribune vroeg of HVC’10 een energieplafond van Eneco had opgelegd gekregen.
HVC’10 slordig
Dat leek er wel op, want de Hoekse ploeg kwam in de eerste vijfentwintig minuten nauwelijks aan een goede aanval toe. Maar het leek wel alsof Wilhelmus in die negatieve spiraal meezakte. Het uitzicht voor HVC’10 werd er niet beter op, toen linkerspits Kirill Slutskyy met een hamstringblessure tien minuten voor rust het veld moest verlaten. Thomas van der Bogt verving hem en vooral na rust liet hij zich gelden. Vlak voor rust werd een doelpunt van Wilhelmus afgekeurd, al was niet direct duidelijk waarom. Het was een afgeslagen schot uit weer een gevaarlijke corner die Khalid el Menkouzi uit zijn handen liet ketsen.
Toch kreeg HVC’10 één riante mogelijkheid om op gelijke hoogte te komen, toen aanvoerder Mathijs Wartna de bal onhandig verspeelde en Mitchell Bouwhuis van korte afstand de bal naast kegelde. Op dat moment zou 1-1 te veel van het goede zijn geweest.
Mekkeren
De tweede helft smeulde er voortdurend een veenbrandje onder de wedstrijd. Karremans floot niet kinderachtig, paste vaak de voordeelregel toe en wilde het tempo hooghouden, waar Wilhelmus al vroeg met vertragen begon. Ook mekkerden de spelers vaak tegen de scheidsrechter die vooralsnog geen kaarten uitdeelde. Het helpt niet echt als een trainer langs de kant zich opstelt als een hologram van Guardiola en Simeone. Nu was Karremans op het veld de persoon die – vergeleken met de spelers – toch echt de minste fouten maakte. Toch was het wachten op het eerste incident. Eerst kreeg Mitchell Bouwhuis van HVC’10 na een stevige overtreding geel, maar verder gebeurde er op het veld qua voetbalfeiten heel weinig.
Vlam in de pan
Ineens liet HVC’10 haar ware aard zien. De deze middag als linksback opgestelde Ralf Kramer (ex-DUNO) verzond de mooiste pass van de wedstrijd. Tussen verdedigers Cas van Delft en Mathijs Wartna door speelde hij Mitchell Bouwhuis helemaal vrij. Bouwhuis kreeg dertig meter de tijd om na te denken hoe hij de gelijkmaker moest scoren en dat gebeurde dus niet, omdat Ricardo Schimmel (die een beetje geblesseerd oogde) hem het scoren belette. Het had de 1-1 moeten betekenen. Dat besefte de beste speler van HVC’10 deze middag heel goed.
Alle wissels
De luidruchtige trainer Ramon van Steekelenburg maakte gebruik van al zijn vijf wisselmogelijkheden, maar op de lange (en gevaarlijke) Kevin Adebesin na, werd het spel van de geelzwarte formatie er niet beter op. Bij HVC’10 was spits Beau van der Toorn al in de rust vervangen door Jari Wagemakers en Len van Ooijen kwam twintig minuten voor tijd Badr ben Mohammed aflossen. Boon nam risico’s, ging achterin één-op-één spelen en posteerde Kay van den Bos op het middenveld om meer ‘oorlog te maken.’
Gelijkmaker
Een paar minuten later (78e minuut) kwam een lange bal van rechtsachter Bram Leerdam terecht bij de ontsnapte Mitchell Bouwhuis en die wipte de bal fraai over de uitgelopen Schimmel heen: 1-1. Omdat HVC’10 steeds meer het initiatief nam, was de gelijkmaker op dat moment zeker verdiend. Wilhelmus mocht daarna van geluk spreken dat het een paar minuten later aan een nederlaag ontsnapte. Thomas van der Bogt kan heel goed vrije trappen nemen en van de rand van de zestien mikte hij de bal onbereikbaar voor Ricardo Schimmel op de lat. Misschien was dat eerlijk gezegd ook een beetje te veel van het goede geweest.
Rood voor Aké
Na een akelige overtreding kreeg ook Cedric Aké geel. Maar hij accepteerde het niet en kreeg prompt dertig seconden later zijn tweede geel. ,,De eerste overtreding was al op het randje, maar toen hij zich heel onwelvoeglijk uitliet, was er geen twijfel voor mij meer”, aldus de laconieke Karremans na afloop. ,,Het viel me ook op hoeveel spelers op dit niveau naar elkaar lopen te mekkeren. Dat ben ik bij de jeugd echt niet gewend.” Zo kreeg ook Thomas vader Bogt nog geel, na een ongepaste reactie bij een overtreding.
Zeven minuten extra
Waar de bank van Wilhelmus om het laatste fluitsignaal schreeuwde, liet Ron Karremans terecht zeven minuten langer doorspelen. HVC’10 hinkte die tijd steeds op twee gedachten. Met elf tegen tien zou een overwinning mogelijk zijn, maar bij een onverwachte tegengoal zou het ene punt verloren zijn gegaan. Al met al misschien het beste resultaat: Wilhelmus was in de eerste helft beter, HVC’10 in de tweede.
