Op 14 augustus 1957 werd de vlag gehesen op de Hoefkade, want Hendrik Baggerman en Jeanne Baggerman-Turfrijer verwelkomden de geboorte van hun zoon, die zoals het in die tijd gebruikelijk was ook Hendrik werd genoemd. Dat hun kind later niet aan ondervoeding zou lijden, daar zorgde Pa Baggerman wel voor. Hij was namelijk slager van beroep. In de Tullinghstraat nabij het Oranjeplein ging Henk naar de kleuterschool. De lagere schooltijd bracht hij door in de Koningstraat. Uiteraard was buitenspelen zijn lust en zijn leven. In deze buurt groeide hij op met onder anderen John Dusbaba, Tscheu-La Ling, Bas Dorlas, de gebroeders Jan en Arno van Riet (deze twee speelden jarenlang in het eerste van VVP). Gezien deze namen hoeft het geen betoog dat er voornamelijk gevoetbald werd en vaak kwam Henk met afgetrapte schoenen thuis.
ODB
Omdat zowel zijn vader als Henks ooms lid waren en voetbalden bij ODB was het een Abc’tje, dat Henk op 9-jarige leeftijd ook bij deze vereniging ging voetballen. Na de lagere school ging hij naar de LTS (Lagere Technische School) aan het Lamgroen en behaalde zijn diploma timmerman. Echter, op 15-jarige leeftijd switchte hij al van beroep, want hij ging samen met Bas Dorlas bij diens opa werken, die stratenmaker was. Dit hield in, dat hij wederom naar school moest om voor dit beroep een diploma te halen. Na een half jaar stapte hij over naar de gemeente. Hij moest één dag in de week gedurende drie jaar naar Leiden voor de theorie en hierna naar de avondschool in Rotterdam om zijn diploma te halen. Het voetballen ging hem goed af en al snel had trainer Pisters in de gaten dat Henk een welkome versterking voor het eerste zou kunnen zijn. Dus speelde Henk op 15-jarige leeftijd zijn eerste wedstrijd voor het eerste seniorenelftal van ODB.
ADO
Op aanraden van Frans de Vos van Steenwijk (wiens zoon Ron al bij ADO voetbalde) maakte de 16-jarige Henk een proeftraining mee bij ADO, waar Rob Wijnstok dermate van Henk gecharmeerd was dat deze gevraagd werd om bij ADO te komen voetballen. Aldus verliet Henk ODB om aan te sluiten bij de Regionale Jeugd van ADO, dat onder leiding stond van trainer Piet de Zoete.
In 1976 werd ,na een jaar geen internationaal toernooi te hebben georganiseerd, dit spectaculaire evenement weer voor de 26e keer georganiseerd. Gezien de zeer talentvolle groep meldde de krant :
Op onderstaande foto staand van links naar rechts de spelers die hiervoor in aanmerking kwamen : trainer Rinus Loof, Albert Groenewold, Henk Boon, André van Maaren, Fred Schoonderwoerd, Martin Toet, Cees Tempelaar, Frank Hendriks en leider Jan Schellevis. Geknield van links naar rechts : Henk Baggerman, Fred Goemans, Romeo Zondervan, Peter Landers, René van Antwerpen, René Vreeswijk, Ben van Dam en Hugo van Houten.
Van ADO 3 naar HSV ADO
Hoe zat dit ook alweer? Hiervoor moeten we even terug in de historie. Op 19 mei 1974 werd ADO 3 kampioen van Nederland van de reserve-elftallen. Dit gaf velen de overtuiging, dat ADO 3 tot de top van het amateurvoetbal had behoord als het een standaardteam had geweest. Er werd een commissie ingesteld tijdens de vergadering van de verenigingsraad die de haalbaarheid moest onderzoeken om als zelfstandige amateurvereniging te kunnen deelnemen aan de standaardcompetitie en de mogelijkheid om een splitsing van betaald voetbal en amateurvoetbal te toetsen. Op 20 mei 1975 werd het vereiste aantal stemmen niet gehaald. Dit betekende dat ADO 3 aan de reservecompetitie bleef deelnemen. Echter, veel leden waren het hier niet mee eens en in het seizoen 1975-76 werd er een organisatiecommissie 2 in het leven geroepen. Er werd onderzocht, of de statuten en het huishoudelijk reglement nog in overeenstemming waren met de toenmalige inzichten. Op 28 juni 1976 werd er een buitengewone vergadering uitgeschreven met het voorstel de vereniging te splitsen. Dit voorstel werd met 30 tegen twee stemmen aangenomen, mits de amateursector onder de naam Hsv ADO zou worden voortgezet. Ook stemde de KNVB hiermee in en in het seizoen 1976-1977 begon het nieuwe ADO 1 als standaardelftal in de competitie van de 4e klas C. Een fors aantal geroutineerde voetballers was al vertrokken naar andere verenigingen en trainer Harry Suiker moest het bolwerken met een vrij jong elftal.
Op bovenstaande foto uit het seizoen 1976-1977 van links naar rechts : Trainer Harry Suiker, Wim van Baaren, Dick Bakker, Ruud van Tol, Maarten de Best, Hans Schellevis, Adrie Urgert, Pieter Moleveld, grensrechter Wim Gordijn en leider Joop Westerveld. Geknield van links naar rechts : Peter Boshuyzen, Albert Groenewold, keeper Wim Offers, Bert Boon, Michiel Mayers en Henk Baggerman.
Op 1 januari 1977 werd er een Nieuwjaarswedstrijd georganiseerd tussen de profs en de amateurs. Op de foto hierboven probeert doelman Wim Offers Henk van Leeuwen van het scoren af te houden, terwijl Adrie Urgert en Henk Baggerman op de achtergrond gespannen toekijken. De wedstrijd eindigde met een 7-1 overwinning voor de profs, waarbij Ton Luijben de eer redde voor de amateurs .
In de competitie eindigde ADO 1 op de negende plaats.
Seizoen 1977-1978
Dit seizoen nam Cees Hage het trainersstokje over van Harry Suiker. Voor de wedstrijd tegen VOC op 25 september 1977, die met 6-0 werd gewonnen, werd onderstaande elftalfoto genomen.
Staand v.l.n.r. trainer Cees Hage, René van der Roest, Pieter Moleveld, Hans Schellevis, Peter van der Laan, Wim Fial, Ruud Vermeer, Henk Baggerman, Albert Groenewold, Hans Fial en leider Rob van Dullemen. Geknield van links naar rechts : John de Bruin , Jan van Delft, Dick Bakker, Herman Dahlberg, Koos van Dullemen, Ren van Oijen (grensrechter).
Aan het eind van de competitie kwam ADO 1 punt te kort en werd Vredenburch kampioen van de 4e klasse C.
Seizoen 1978-1979.
Ook dit seizoen werd ADO ingedeeld in de 4e klasse C. De onderstaande spelers maakten deel uit van de selectie. Staand van links naar rechts : trainer Cees Hage, Peter van der Laan, Wim Kuiper, Henk Baggerman, Pieter Moleveld, Albert Groenewold, Wout Pronk, Wim Gordijn (grensrechter), René Zoutenbier en leider Rinus Loof. Geknield v.l.n.r. Jürgen van Bergenhenegouwen, Rob Oosterbaan, Koos van Dullemen, Ruud Vermeer, Jan van Delft, Harry Vos, Herman Dahlberg en Jan Lobel.
Helaas kon ook nu aan het einde van dit seizoen de kampioensvlag niet worden gehesen. SJC werd kampioen met vier punten voorsprong op ADO, dat wederom op de tweede plaats eindigde.
Seizoen 1979-1980
Na de voorgaande twee seizoenen op de tweede plaatst te zijn geëindigd, smachtte alles wat ADO was naar promotie. Met slechts 1 nederlaag (tegen DoCos) mocht ADO zich herfstkampioen noemen met vier punten voorsprong op de concurrenten. In de tweede seizoenshelft werd de tweede nederlaag van het seizoen geleden uit bij UDO. Met nog vier punten voorsprong op SVLV en UDO en met nog twee wedstrijden te spelen, kreeg ADO op 20 april 1980 Concordia Hillegom op bezoek.
Deze wedstrijd werd met 4-0 gewonnen, waarbij Henk voor de 3-0 zorgde. Zie foto boven. Het feest kon beginnen, want het kampioenschap in de 4e klasse A was een feit.
v. l.n.r. staand : trainer Cees Hage, achter hem Peter van der Laan, Wout Pronk, René Zoutenbier, Wim Kuiper, Ruud Staas, Pieter Moleveld, Koos van Dullemen, Harry Vos, Henk Baggerman, Ruud Vermeer, bestuurslid Jos Boer, leider Rinus Loof en Ben Janse. Geknield v.l.n.r. verzorger Jan de Bruijn, Jan Lobel, Jan van Delft, Albert Groenewold, Dick Bakker en grensrechter Wim Gordijn.
FC VLAARDINGEN
In het seizoen 1980-1981 maakte Henk de overstap naar het betaalde voetbal en kwam uit voor FC Vlaardingen. Via Jan Schellevis, wiens zoon Hans daar reeds voetbalde, kwam Henk in contact met deze club. Hier maakte hij Martin van Vianen als trainer mee, die tijdens dit seizoen werd vervangen door Jan de Gier. FC Vlaardingen bleek een Haagse enclave te zijn, want behalve Hans en Henk speelden er ook Joop en Frans Ludwig, Eric Versteeg, Hugo van Houten, Lex Hendriks, René van Elleswijk en Ron de Vos van Steenwijk. De club eindigde het seizoen als voorlaatste maar erger nog, een faillissement was onafwendbaar. Autohandelaar Van der Gaag hield nog een protesttocht met tientallen auto’s om de gemeente te dwingen om een eenmalige subsidie te verlenen. Echter, de gemeente Vlaardingen wilde van het profvoetbal af en gaf de club geen enkele handreiking, waardoor het betaalde voetbal in Vlaardingen verdween.
Bovenstaand de elftalfoto van FC Vlaardingen : 5e van links Henk met rechts naast hem aanvoerder Hans Schellevis. Geknield geheel links Lex Hendriks, 3e van links René van Elleswijk en geheel rechts Joop Ludwig. Na dit seizoen kon Henk nog wel een contract krijgen bij SVV, maar zag hier van af en keerde terug naar het Zuiderpark.
ZUIDERPARK
Nadat trainer Melbi Raboen het seizoen hiervoor Cees Hage was opgevolgd leverde dit een tweede plaats op. Maar men wilde meer. Op 2 mei 1982 werd ADO met veel machtsvertoon kampioen met een voorsprong van acht punten op naaste concurrent Quick. In deze wedstrijd werd Quick in eigen huis met 0-2 verslagen door doelpunten van Iwan Lionar en Fred Goemans. Op onderstaande kampioensfoto staan van links naar rechts : leider Rinus Loof, Ruud Vermeer, Albert Groenewold, Peter van der Laan, Ronald van Sechel, Wim Gordijn (grensrechter) , Iwan Lionar, Wim Koning, Henk Baggerman, Hans Schellevis, en trainer Melbi Raboen. Geknield van links naar rechts : Jos Boer (bestuurslid), Ton van der Veer, Rob Monnee, Carlos Roeleveld, Dick Bakker, Ton van Bijnen, Fred Goemans, John Oosterveer (verzorger), aanvoerder Bert Blans en Cees Metselaar.
Seizoen 1982-1983
De verwachtingen waren ook dit jaar weer hoog gespannen, want er was een aantal nieuwe spelers bijgekomen en de oefenperiode werd met goede resultaten afgerond. Echter, de eerste wedstrijd tegen Verburch werd kansloos met 2-0 verloren, maar men liet de moed niet zakken. Voor de winterstop was de derde plek bereikt. Een andere oppepper was de vriendschappelijke wedstrijd op 19 december 1982 tegen de profs van FC Den Haag. Deze wedstrijd werd met 1-0 gewonnen door een doelpunt van Rob van Elleswijk. Op 29 mei 1983 kon wederom de kampioensvlag gehesen worden, want naaste concurrent UVS werd met 2-0 verslagen door doelpunten van Leon Vonk en Rob van Elleswijk. Maar de koek was nog niet op, want ADO had zich geplaatst voor de finale van de Haagse Courant Cup en moest het opnemen tegen ’s-Gravenzandse SV. Deze finale werd op het terrein van TONEGIDO gespeeld en bezocht door 2300 toeschouwers. Deze zagen een zeer aantrekkelijke wedstrijd, waarbij ADO aan het langste eind trok (3-2). De doelpuntenmakers waren Rob Ouwehand (2 x) en Leon Vonk.
Seizoen 1983-1984
Succescoach Melbi Raboen was vertrokken naar UVS en de nieuwe trainer werd Cor Kroon. Door ziekte werd deze tijdens het seizoen vervangen door Lex Schoenmaker. Henk ging dit seizoen samen met Ton van der Veer de trainerscursus volgen en ging de E-tjes trainen met o.a. Sylvio Mansveld en Maurice Steijn.
ODB
Na het seizoen 1983-1984 vertrok Henk naar de club, waar hij als voetballertje was begonnen. Trainer John Rietveld had Henk min of meer overgehaald maar ook zijn oude maten onder wie zijn vriend Bas Dorlas. In 1984 was er nog een zeer belangrijke gebeurtenis. Henk werd vader van een zoon. Het zal niet verwonderlijk zijn, dat deze zoon ook Henk genoemd werd. (Henk jr. was een goede voetballer en zou de overstap naar ADO maken, maar op 20-jarige leeftijd onderging hij twee knieoperaties en werd hem afgeraden verder te gaan met voetballen.) Hier bleef hij voetballen tot 1988 en vertrok toen naar BTC.
BTC
John Rietveld was bij deze vereniging trainer geworden en haalde een aantal spelers over ook voor deze vereniging te komen voetballen onder wie Henk, want BTC wilde graag hogerop.
Op de bovenste rij staat Henk 4e van rechts. Niet alleen als vormgever werd hij naar BTC gehaald, maar ook om zijn geweldige traptechniek. Op de foto hieronder krult Henk de bal in de linker kruising van het HBS-doel.
Na een moeizaam begin in de competitie eindigde BTC toch samen met het door Aad Mansveld getrainde Laakkwartier met 30 punten bovenaan. Er moest een beslissingswedstrijd worden gespeeld. Op 21 mei eindigde de wedstrijd op het VUC-terrein in 1-1 , waarna de clubs op 26 mei op herhaling moesten. Ook nu werd het een gelijkspel (2-2), waarna er verlengd moest worden. In deze verlenging scoorde BTC en Henk mocht ook nog een penalty nemen. Ondanks zijn goede traptechniek zijn ze echter de bal nog op het Kleine Loo aan het zoeken. Dit kon de pret niet drukken, want BTC was kampioen van de 4e klasse. Dat Henk niet alleen oog had voor het mannenvoetbal, bleek wel uit het feit, dat hij ook het damesvoetbal met veel interesse volgde. Daar zag hij een speelster die er wel wat van kon en in het Haagse dameselftal speelde. Van het één kwam het ander en Henk is nog steeds gelukkig met zijn Monica Regina Jackson.
In het seizoen 1992-1993 werd Henk speler/ trainer en ging zijn TC 2 halen. Studiegenoten waren onder anderen Wim van Laar en Cock Jol.
Aan het einde van het seizoen 1995-1996 vond Henk een nieuwe uitdaging als trainer bij GONA.
GONA
Omdat er door de degradatie van het vorige seizoen veel spelers waren gestopt of naar een andere vereniging waren vertrokken, moest Henk aan een nieuw elftal gaan bouwen. Hij deed een beroep op veel jeugdspelers en eindigde GONA op een verdienstelijke 5e plaats. Het seizoen 1998-1999 werd een succesjaar, want in de kampioenswedstrijd tegen RAVA werd er na een ruststand van 2-1 met 8-3 gewonnen. Memorabel is dat er dit seizoen geen wedstrijd werd verloren.
Het seizoen 2001-2002 zou één van de meest besproken wedstrijden bevatten. Een wedstrijd, waarvan zelfs Alfred Hitchcock het scenario niet bedacht zou kunnen hebben. Op de laatste speeldag moest GONA winnen om zich kampioen van de 3e klasse B te kunnen noemen. Een gelijkspel was niet genoeg. HVV was de tegenstander. In de rust was de stemming in mineur, want GONA stond met 3-5 achter. Echter, de spelers kwamen als herboren uit de kleedkamer en het werd al snel 5-5. Na de 5-6 werd het in de 87e minuut 6-6 en in de 90e minuut 7-6. Kampioen ? Nog lang niet. Scheidrechter Gloudi liet vrolijk verder voetballen. In de 98e minuut werd het 7-7 en in de 103e minuut de bevrijdende 8-7, waarna de scheidrechter in de 104e minuut eindelijk een einde aan de wedstrijd maakte. De champagnefles kon worden opengetrokken en GONA mocht zich voor het eerst sinds het bestaan Tweedeklasser noemen.
Op de foto boven staat Henk 3e van links.
Na zeven jaar bij GONA als trainer gewerkt te hebben was Henk toe aan een nieuwe uitdaging. Deze vond hij bij Vredenburch.
VREDENBURCH
Ook deze vereniging zou hij vijf jaar trouw blijven en behaalde in het seizoen 2004-2005 het kampioenschap in de 4e klasse C. Het jaar hierop zou hij dit kunststukje nogmaals herhalen door kampioen te worden van de 3e klas en Vredenburch promoveerde naar de Tweede Klasse.
In het seizoen 2008 stapte Henk over naar vv ’s-Gravenzande.
VV ’s-GRAVENZANDE
Met deze vereniging behaalde hij de finale van de Haagsche Courant Cup. Opponent was TONEGIDO. Na 90 minuten was de stand 1-1 en moesten er strafschoppen worden genomen. Hierin toonde ’s-Gravenzande zich de sterkste.
Hierboven een trotse trainer met de Haagsche Courant Cup.
Aan het einde van het seizoen 2009-2010 zouden de VV en SV in ’s Gravenzande gaan fuseren en men wilde zowel Paul van der Zwaan van SV als Henk van VV niet teleurstellen, door één van de twee trainer te laten worden. Daarom werd een nieuwe trainer aangesteld. Omdat men dit op tijd aan had gegeven, kon Henk zich verder oriënteren. Hij bleef in het Westland en werd trainer van vv Monster.
VV MONSTER
Met deze vereniging promoveerde Henk in 2011 naar de tweede klas door winnaar te worden van de nacompetitie.
Het zit het in het Westland niet mee voor Henk. Net als bij de fusie in ’s-Gravenzande ging nu vv Monster een fusie aan met vv Polanen, het voormalige RKSVM. Daar was de neef van Henk, Wim Baggerman, trainer. Daar dit dermate laat bekend werd, werd het voor Henk het seizoen daarop een verplichte sabbatical.
In 2013 ging Henk naar Delft, waar hij trainer werd van Full Speed.
FULL SPEED
Een betere binnenkomer had Henk zich niet kunnen wensen . Zoals ieder jaar strijden de Delftse clubs om de Stad Delft Bokaal. Full Speed werd glorieus winnaar door vv Delft met 4-2 in de finale te verslaan.
Geheel rechts op de foto een juichende trainer. Met dit Full Speed behaalde hij tweemaal de nacompetitie. Oude liefde roest niet. In 2016 verliet Henk Full Speed en ging wederom terug naar de club, waar hij ooit begonnen was.
ODB
Zowel in de seizoenen 2016-2017 als 2017-2018 werd de nacompetitie gehaald. Helaas leverde dit in beide gevallen geen promotie op. Aan het eind van het seizoen 2019 nam ODB afscheid van Henk.
Na een jaar stil te hebben gestaan kwam Henk zijn oude pupil Sylvio Mansveld tegen en die polste hem of hij geen zin had om trainer te worden van KSD/Marine.
KSD/MARINE
Sylvio was leider van het eerste elftal en Henk had er wel zin in. Helaas werd er na de eerste wedstrijd alles afgeblazen door corona en was het eerste seizoen snel ten einde. Het tweede seizoen eindigde zijn elftal op de 6e plaats en miste net de promotie. Helaas had men in het seizoen 2022-2023 te weinig spelers over om een team te vormen, zodat het avontuur bij KSD/MARINE voor Henk over was. Henk was toch wel toe aan een nieuwe uitdaging en het seizoen 2024-2025 wordt hij de nieuwe trainer van SV Erasmus.
SV ERASMUS
Op de foto boven wordt het contract getekend. Ook bij deze vereniging zal zijn motto zijn : Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg.
Op de vraag, wat Henk zo al heeft opgestoken van zijn vroegere trainers zegt hij: dat hij vooral de positieve instelling van Cees Hage en John Rietveld heeft meegenomen. Ook al stond je achter, dan wisten deze je zo te benaderen, dat je gewoon in een overwinning geloofde. Ook kan hij zich herinneren vanuit zijn periode bij de Regionale jeugd, toen hij eens vijf keer tegen EBOH had gescoord, dat trainer Piet de Zoete aan hem vroeg of hij met een zak aardappelen op zijn rug liep. Piet bracht hem de nodige mentaliteit bij en bij ieder duel voluit te gaan. Van Melbi Raboen leerde Henk veel over tactiek.
Als hij de hoogtepunten uit zijn carrière moet noemen zijn dat voor hem als speler met name het winnen van de Haagsche Courant Cup met ADO en de beslissingswedstrijd met BTC tegen Laakkwartier. Als trainer de kampioenswedstrijd GONA-HVV en het winnen van de Haagsche Courant Cup met ’s-Gravenzande. Uiteraard waren de andere kampioenschappen ook geweldig.
Het voetbal volgt hij nog op de voet en is vooral verrukt van het voetbal van Real Madrid en Manchester City. Bij de Nederlandse competitie zit hij vaak tegelijk wat anders te doen en kan het meestal niet opbrengen om een hele wedstrijd te kijken.
Ondanks dat hij gepensioneerd is verveeld hij zich geen moment. Hij heeft twee kleinkinderen, kleindochter Joella (8)en kleinzoon, je raadt het al Henk (4). Oppassen is zijn lust en zijn leven. Joella speelt handbal bij het Haagse Hellas en bijna wekelijks bezoeken Henk en Monica haar wedstrijden.
Monica die hem ook altijd tijdens voetbalwedstrijden vergezelt en haar volgers via Facebook op de hoogte houdt over de gespeelde wedstrijden.
