ANONIEM, OFWEL: WAAR WAS IK?
De zon scheen, de buitentemperatuur gaf 24* aan en het werd weer eens tijd om in een naburige gemeente een club te bezoeken die gastheer was voor een op de ranglijst in nood verkerende tegenstander. Parkeren – ik was op tijd – geen probleem en de maatjes met wie ik had afgesproken present. Koffie, voorbeschouwen en met de wind (stevig) in de rug kijken naar een matte pot in de eerste helft en wat spannender in de tweede en uiteindelijk een overwinning voor de thuisclub. Die had een falende vrije trappen-nemer in de ploeg, die ook nog eens een penalty gestopt zag door de best goede bezoekende keeper. Maar hij maakte wel de beslissende goal!
De scheids, consequent leidend, kreeg de door mij aangekondigde moeilijke laatste vijf minuten voor de kiezen, inclusief twee terechte rode kaarten en een weifelende assistent van de bezoekers bij een mogelijk buitenspeldoelpunt; de assistent was overigens goudeerlijk en dat heb ik hem na afloop ook verteld. Elders op de velden vielen er uitslagen die de feestvreugde na afloop deden stijgen, waar de hoffotograaf en de pupil van de week deel van uitmaakten.
Bij de tweede Ketel 1 – want die hebben ze daar en ingeschonken door mijn beschermengel – sprak ik de trainer van de thuisclub nog even en die bleek blij met alle ontwikkelingen, die perspectief bieden voor zowel het kampioenschap, als de districtsbeker. Met de elftalleider ook altijd goed contact, net als de lokale verslaggever voor Haaglanden Voetbal. Geen contact met bezoekend bestuur, dat er kennelijk niet was. Komt helaas vaker voor en is niet goed.
Enfin, ik kwam weer veilig thuis, had “de geest” en schreef een column; deze dus.
U mag raden waar ik was, maar dan moet u ook het volgende probleem oplossen:
Onder de goede oplossers verloot ik een met mij gedeeld volgend bezoek aan de anonieme club waar ik nu was.
Ik maak mij zorgen over de wereldwijde ontwikkelingen, waar haat en nijd hoogtij vieren.
Mijn gogme (Jiddisch voor slimheid en inzicht) zegt mij dat we nog barre tijden tegemoet gaan en dat Papa gelijk gaat krijgen met zijn: “Wimpie, er zijn weer teveel mensen op de wereld”.
Wim van den Berg
