HOE WARM HET WAS EN HOE VER
Uit de Camera Obscura van Nicolaas Beets (alias Hildebrand), ooit leesstof voor een eindexamen en met een taalgebruik dat bijzonder lerend was (voor mij). Dan heb ik gelijk al een ergernis-onderwerp bij de kop: wanneer gaat er nou eens iemand aan de haal met mijn vele malen gepleegde suggestie: uitzenden van sportwedstrijden op TV (stadion of hal), maar dan zonder een wijsneus van een “commentator”, die bij voortduring blijk wenst te geven van wat hij allemaal op mag lezen van het info-blaadje dat voor hem ligt. Recent weer geconfronteerd met zinloze achtergrondinformatie, zoals “hij is een product van een huppeldepup-moeder en een doe-maar-wat-vader en heeft het erg moeilijk gehad in zijn jeugd, omdat het poesje van oma ook nog eens zeer plotseling is overleden. Ik had immer erg veel respect voor ex-wielrenster Kirsten Wild, recent gepromoveerd tot verslaggeefster. Wat een miskleun! Ik schreef al eerder en vaker over de verslaggeving en de goedbedoelde opmerking “dan zet je het geluid toch uit” is een dooddoener, want de sfeergeluiden horen bij een wedstrijd, zoals de muziek die ik nu hoor vanuit het Magic Circus dat in Rijswijk is neergestreken. Drie middagen lang zag ik gelukkig rijen dik mensen in spannende afwachting om via de livrijers naar binnen te mogen en te genieten van originele acrobatiek, clownsacts en…..geen dieren!
Ze kwamen van ver, stonden in de rij en binnen was het zeker niet koud. Met name de snuitjes van de kinderen die het mochten meemaken, stemmen tot oeroude tevredenheid en gunning van een positief kasresultaat voor directeur Maurice Veldkamp en zijn staf. Harde werkers die naast optredens ook opbouw en afbraak verzorgen en dat in de hitte van deze dagen. Petje af!
Zo, dat was de start, met een verlies voor Vitesse (fout voorspeld) en Feyenoord gelijk (goed voorspeld). En dan weet ik ten tijde van het schrijven van deze column de uitslagen verder (nog) niet. Maar de kop is er af en ik las dat ADO Den Haag best tevreden was met 1-1 tegen VVV Venlo hier in het Haagse Bingoal Stadion. Nou, ik dus niet. Want ze zullen toch een keer mijn standaard 4-0 winstvoorspelling moeten gaan honoreren. Maar ach, in de Lotto weer eens een gratis spel….je blijft toch hopen.
Ik zat te dubben om de columns te staken, want veel respons krijg je niet. Wel van de “harde kern” met dank en erkentelijkheid. Het is toch ook een soort van uitlaatklep, waar ik persoonlijk verantwoordelijk voor ben en dus buiten die van de redactie van HV, met wie ik overigens prima over de baan kan, ook in andere ondersteunende opzichten. Ergo: op gezette tijden zal ik u kond blijven doen van genuttigde Ketel1,
goede arbiters, gastvrije bestuurders, fijne VvG-collega’s (met wie 23.08 weer het jaarlijkse uitje met boot, lunch en neut) en zelfs mijn volgen van de HSV, ooit de grootste club in zijn soort van Nederland. Mijn hart huilt als erevoorzitter.
Het leven gaat door en verder en verder. Toen mijn vader (hij werd 100,5) overgrootvader werd dacht ik “zo dat is oud”. Wat denk je: eind februari 2025 mag ik – bij leven en welzijn – overgrootvader worden. Bijzonder vereerd, leuk, geweldig, maar met een aparte bijgedachte dat ik logischerwijze de eerste in de rij ben geworden om mij te voegen bij nummer 14. Een nummer dat ik op het Internet-casino niet speel, maar als het valt, dan speel ik het “na” en roep naar de computer “gefeliciteerd Johan”…..het is je gegund. Valt dan de 14 weer (gebeurt wel eens, net als 4x de 7 achter elkaar – halleluja!) dan roep ik “Johan bedankt”. Ach, je bent jong en je wil wel eens wat; ook daar schrijf ik over voor intimi vanwege de herkenning. Een soort levensverhaal. Wie weet ooit een publicatie. Eerst maar overeind blijven met 2x per week 2 uur tennis en dan aansluitend in de infrarood-cabine thuis. En soms ook nog wel samen met gabber Sjaak. Wie kent hem niet?!
Door nederlagen word je mens en wie dat niet begrijpt neemt niets mee voor de toekomst. Vrij naar AKSEL SANDEMOSE.
Wim J. L. M. van den Berg
