AFDALEND IN DE PIRAMIDE
Seizoen gestart met divisie, toen 1e klasse en zaterdag 5 oktober, vlak na Leidens Ontzet en Werelddierendag, een belofte ingelost en zeer ruim op tijd bij de locatie Jan van Beersstraat, want….parkeren daar veelal erg moeilijk. In de piramide is de 3e klasse F al aardig “laag”, maar er zijn nog meerdere lagen onder en dat wilden zowel Laakkwartier als MVV’27 niet en dus aftrap met een stralende zon, een goede arbiter Marc A. Kuijpers en een warm onthaal door Bram Poons. Er was een reünie van oud-spelers gaande en een drukte van belang. Voorzitter Ron Jansen nam de honneurs waar op zijn bekende wijze, met onder meer René Pas aan zijn zijde.
Richting aanvang wedstrijd Teun Tolenaars begroet, mijn afspraak-maat, immer druk bezig binnen zijn verantwoordelijkheidsgebied (3x de woordwaarde). Ik ben uiteraard geen verslaggever, maar er vielen een paar zaken op: pogingen te voetballen met veel enthousiasme, een iets sterker Lakwa, en tot bijna dertig minuten een soort golfbeweging op het kunstgrasveld, dat kennelijk niet erg meegaf bij een scrimmage die Carston Martijn van Lakwa deed schreeuwen en kort daarna gillen van de pijn. Uiteindelijk met draagbaar afgevoerd en later met de ambulance naar het ziekenhuis (knieprobleem van jewelste), spel weer hervat en toen Marc Kuijpers neer; de leidsman bleek een hamstringblessure te hebben en de wedstrijd werd gestaakt. Terecht. Beterschap voor alle gewonden, maar wel aanleiding om eerder aan de nabeschouwing te beginnen aan de bar op de eerste etage.
En dan krijg ik toch zo’n ontzettend warm gevoel als Bram Poons dan zegt “Wim, niet verloren en geen doelpunten tegen”, ben je dan een positivo of niet?! Wel dus! De reünie kabbelde voort, de snacks werden “koud gemaakt” en de groep moest zich verplaatsen naar de parterre onder de toezegging dat over een tijdje één en ander herhaald zou worden (de reünie dus). Teun was terug van taken, ontving arbiter Marc nog even, die gaarne naar huis wilde en die we beterschap wensten. Bram, Teun en ik spraken af voor een rendez-vous bij het Kerstdiner bij VUC en ik had een verward beeld van wat ons allen overkwam. Immers, als je gewoond hebt in de Deimanstraat, de Van Musschenbroekstraat en (eenmaal gehuwd op jonge leeftijd) in de Pasteurstraat, dan heb je wel iets met Laakkwartier (of het Laakkwartiertje dat ik als jongeling rondbracht). Later op de mulo was Harry Corsmit een klasgenoot, die het eerste van Laakkwa haalde en goed kon voetballen.
Beter dan ik bij KRVC en dus wielrenner en arbiter werd. Niet wetende welke memorabele jaren ik mee zou gaan maken, die mij veel leerzame zaken hebben bijgebracht.
Thuiskomen zou een plek zijn waar je nooit eerder geweest bent, maar dat is niet waar hoor. En: Teun, je had gelijk hoor: in “de week van de scheidsrechter” is de kreet “wordt scheidsrechter niet correct”. Het is “word scheidsrechter”; ik werd dat en heb genoten. Ach, neem alles maar met een korreltje zout “cum grano salis”, zoals wij Latinisten plegen te zeggen.
Wim van den Berg
