KOUDE HANDEN, DIKKE JAS, EN MAAR LACHEN…….
Zaterdag 12.11.22 vroeg weg, want het is moeilijk parkeren in en rond de Jan van Beersstraat. Laakkwartier ontving Verburch, van welke club er geen bestuursleden in de bestuurskamer kwamen, maar er wel een leuke wedstrijd te zien was, zeker als je nagaat dat we spreken over de derde klasse. Laakkwartier won en ik heb twee erg goede keepers gezien. Na afloop nog even gezellig met Ron Jansen, die zich langs de lijn weer ouderwets liet gelden, met Bram Poons, goede gabber van onze Gedecoreerden en met Teun Tolenaars, die daar zeker ook bij moet gaan horen. Lekker zonnetje, prima veld, toch nog vrij veel publiek, prima scheids in de persoon van Ricardo Ditz. En Teun die mij voorzag van een lekkere Ketel 1 in een GROOT glas.
Daarna als een soort afsluiting van het jaar 2022 naar Forum Sport tegen Voorschoten’97 op zaterdag 26.11.22; daar wel drie bestuursleden van de bezoekers in de bestuurskamer en ook nog eens objectief en gezellig. Een wedstrijd onder leiding van de Amsterdamse arbiter Julio Baralles, ex-speler van Oriënt en inmiddels ook richting zestig, maar met een voortreffelijke conditie. Het gelijke spel leek mij als neutrale waarnemer terecht, maar aan de gelijkmaker hing een luchtje, net als bij het openingsdoelpunt. Al met al dus toch gelijk!
Geleidelijk aan werd het kouder en gelukkig had ik de dikke HV-coach-jas aan en ook de babbel langs de lijn met gabbers Arie en André verwarmde mij, net als het gesprek in de rust met Peter K., die ik ook al jáááren ken. Gabber André is druk met de geslaagde uitgifte van zijn vierde boek “Het Neurenberger Mysterie” en is binnenkort live te zien in diverse BRUNA-winkels, waar hij zijn boek zal signeren, niet nadat hij weer op zijn handtekening heeft geoefend; immers: na drie jaar research en proefdraaien, is dit kindje niet zomaar ter wereld gebracht, maar wel weer in de stijl van derde kindje “Terug naar Arras”. Nu dan de Tweede WO en het heden en de symboliek van reïncarnatie, compleet met witte veertjes. Wat mij betreft een DIKKE AANRADER! Sint en Kerst zijn “nakend” dus…….
De pupil van de week – Ruben van Sittert – is tien jaar jong en genoot onder leiding van HVV-papa van alle belangstelling. Dat hij pas kon scoren toen de blauwe en stinkende rook was opgetrokken is een detail, maar de hele middag zal hem zijn leven lang bijblijven. Mijn warme HV-coat stinkt er ook nog naar. Gertjan de Zoete beloofde mij na afloop “meneer Van den Berg, ik zal uw columns voortaan (beter) lezen”, nadat ik hem attent had gemaakt op een eerdere naamsvermelding van hem. Zijn opvoeding is gelijk aan die ik van mijn ouders ontving “U is U en geen jij”. Ik denk dat wij het nu eens zijn geworden en dat hij voortaan gewoon “Wim” mag zeggen. Hij is tenslotte een prima team-manager. En Dineke was een gezonde getuige.
Nu alleen nog de Kerstborrel met aansluitend diner van de Gedecoreerden, iets om naar uit te kijken.
Dat heb ik nou niet zo erg met het WK in Qatar, waar ik niet warm kan worden van het Nederlandse elftal, maar ook niet van Engeland en Duitsland. Mijn weddenschap ad € 1,– op Spanje winnend met 6-0 werd tenietgedaan door een zevende goal in de nogal ruim bijgetelde extra tijd. Dat slaat wel een beetje door, vind ik. Niet zozeer voor het geld, maar wel voor de lange duur van de wedstrijden. Een flinke kick krijg ik wel van de aanstelling van Danny Makkelie bij de wedstrijd Spanje – Duitsland, met een geheel Nederlands assisterend team met vlag en bord. Smullen!
Gelach is de muziek van de ziel (uit: Vossenhuid van Minette Walters).
Wim van den Berg
