Deel 2: Van Mick Clavan tot De Postduiven
In 1954 werd de Nederlandsche Beroeps Voetbal Bond opgericht, want de ook toen al conservatieve KNVB weigerde principieel om met profvoetbal te beginnen. Er kwam een wilde NBVB-competitie met 10 deelnemers: Alkmaar, Venlo, Fortuna ’54, Twentse Profs, De Graafschap, Amsterdam, Rapid ’54, Rotterdam, Utrecht en Profclub Den Haag.
Mijn vader werd als één van de eersten gecontracteerd, samen met zijn eveneens voor VUC uitkomende vriend en vleugelverdediger Wim Onink. Van het tekengeld kocht hij meteen een tweedehands Jawa. Zijn ploeggenoten zeiden dat de afkorting van die Tsjechische motorfiets luidde: Jammer Al Weer Afstappen. Haagse humor, ook toen al.
Chris Willemsen als trotse eigenaar van een Jawa motorfiets, betaald met het tekengeld dat hij in de zomer van 1954 ontving van Profclub Den Haag, met voor zich op het zadel een 1-jarig ventje dat later op Haaglanden Voetbal de rubriek Blikkie Terug zou schrijven.
Of ze het bij VUC leuk vonden dat Onink en Willemsen aan een onzeker profavontuur begonnen? Niet bepaald. Zie het knipsel uit de Haagsche Courant waarin de Voorwaarts Utile-Dulci Combinatie zich niet echt van z’n meest sympathieke kant liet zien.
Profclub Den Haag, ook wel Den Haag ’54 of De Haagsche Profs genoemd, speelde z’n thuiswedstrijden op Duinhorst. Mijn vader stond linkshalf, hij moest zich de tandjes lopen voor de geniale maar aartsluie linksbinnen Mick Clavan en linksbuiten Bertus de Harder, die simpelweg zeiden dat ze niet waren aangenomen om mee te verdedigen.
Profclub Den Haag traint in 1954 op Duinhorst met vooraan Piet Kraak en Mick Clavan en achteraan Wim Onink en Chris Willemsen.
Profclub Den Haag in augustus 1954 in groene shirts met gigantische gele V, gele broeken en geelgroen gestreepte kousen. Chris Willemsen senior vierde van rechts met naast hem Wim Mangelmans (die het eerste Haagse profdoelpunt ooit maakte), Bertus de Harder en de Hongaarse trainer-met-hoed Vilmos Halpern. Zittend onder anderen Oranjedoelman Piet Kraak en uiterst rechts Mick Clavan.
Hoe dan ook, mijn vader deed het zonder te klagen. Een training leverde een tientje op, een gelijkspel 40 gulden en een overwinning 80. En dat was een welkome aanvulling op het bescheiden traktement dat hij verdiende bij Rudolf Blik NV op de Fruitweg. Daar werd elektrische huishoudapparatuur geproduceerd, onder meer onder de in heel Nederland bekende merknaam Ruton. Kijkt u nog maar eens op uw rommelzolder, misschien staat daar nog een Ruton stofzuiger of strijkijzer. Grote kans dat die door mijn vader is gemaakt.
Advertenties van de in heel Nederland bekende en in Den Haag gefabriceerde huishoudelijke apparatuur van het merk Ruton.
Profclub Den Haag zou niet lang bestaan, na 11 ronden – eerste wedstrijd op 11 september 1954: Den Haag-Alkmaar, ik heb het officiële programmaboekje nog – werd de competitie eind november 1954 opgeheven. De NBVB werd als het ware geconfisqueerd door de KNVB die eieren voor z’n geld koos en toch maar zelf met profvoetbal begon. De wilde profclubs van Den Haag en Rotterdam fuseerden min of meer en gingen aanvankelijk De Flamingo’s heten. Die naam bestond al, dus werd het Holland Sport. De rest is geschiedenis; lees het meesterwerk van Martin van Zaanen: Je had erbij moeten zijn – Mythes, fabels en souvenirs van Holland Sport (1954-1971).
Chris Willemsen treft op Duinhorst namens Profclub Den Haag doel.
Karikatuur van Chris Willemsen, gemaakt door Sytze Henstra en afgebeeld in de programmaboekjes van Profclub Den Haag in 1954.
Mijn vader werd samen met Wim Onink en Piet Kraak getransfereerd naar Elinkwijk en promoveerde met die club naar de Eredivisie. Later werd hij nog semiprof bij DHC en ONA en keerde daarna terug naar de amateurs. Hoewel, bij De Postduiven werd hij geschorst – of liever: door de KNVB voor altijd op de lijst van beroepsvoetballers geplaatst – omdat hij geld had aangenomen. Dus ging hij terug naar Gelderland en voetbalde onder een andere naam bij Ede, waar zijn schoonvader de fietsenstalling beheerde en op wedstrijddagen een deel van de opbrengst naar de Haagse gastspeler liet vloeien. Jazeker, amateurs worden al betaald zolang er voetbal is, daar moeten we niet schijnheilig over doen. (Wordt vervolgd)
Chris Willemsen is schrijver van onder meer het standaardwerk Blikkie Terug, Haagse voetbalcultuur van toen, zie de Webshop van Uitgeverij NSC (www.nscboeken.nl).
© Haaglanden Voetbal
