BETAALD EN AMATEURVOETBAL
Lijkt een dilemma, maar dat valt mee. Beetje stilgevallen na de Kerst 2023 en dit weekend weer paraat op de tribunes. Meervoud, jawel.
Eerst te gast bij de Haagse bluf tegen MVV, dat net wat slimmer bleek met een bijster snelle linkerspits en een kanjer van een keeper, die in de laatste fase pardoes werd weggeknald en de 2-2 alsnog om zijn oren kreeg. Niet terecht, ook al heb ik Haags bloed.
Maar eerst je voiture kwijtraken, een probleem op zich. Voorzien van sponsorkaarten (met dank) bij een regelaar gemeld, die ons verwees naar zijn baas, die ons op zijn beurt aangaf dan maar naar P2 te rijden. Daar een andere regelaar, die we welgemoed aanspraken en aangaf dat wij de zoveelsten waren die naar hem werden verwezen. In arren moede liet hij ons gratis toe en dat scheelde weer tien euro.
Dan lopen naar het vermoedelijke toegangspoortje, maar dat bleek gesloten. Daarnaast (brasserie) gepoogd, maar teruggestuurd en toen naar 9/10 waar we wel naar binnen mochten. Plekje gezocht en aanvangsgedruis meegemaakt. Sfeertje lekker hoor. Kansen voor “ons”, maar niet benut en vlak voor rust toch een goal via broeder Veerman, die verder vrij sloom overkwam. Meegenomen stroopwafeltje in de rust en contact met kleinzoon op deftiger plek. Uiteindelijk redelijk leuke pot voetbal met 2-2 als uitslag en dan proberen thuis te komen. P2 vergde ca twintig minuten om drie rijen uitgaanders te verwerken naar één vertrekhek. Dan rijdt het even en denk je “daar gaan we”. Mooi niet. Uiteindelijk na veertig minuten gaans weer thuis en direct ESPN opgezet voor samenvatting en jawel: weer de “beuk” gezien en een erg lieve keeper van MVV die het niet zo netjes had ervaren.
Regio-derby
De zaterdagmiddag zag er qua weersvoorspelling redelijk uit en dus getogen naar een regio-derby, alwaar ontvangst en verzorging van 3/4 van het bestuur van de Gedecoreerden een soort “thuis” was. Ik noem geen namen, omdat in “de wandelgangen” kennelijk commentaar is gegeven op mijn, dan wel ons verblijf bij gastvrije verenigingen. Als je dat vindt, benader mij dan, dan kan ik antwoord geven. Er is nog maar een klein groepje van clubs dat weet hoe het hoort en hoe je relaties onderhoudt. In die zin ontmoette ik weer gelijkgestemden en was het gezellig, vrolijk en behaaglijk en werd het – terecht – 2-2 onder neutrale arbitrale leiding, die nogal wat kaarten nodig bleek te hebben.
Een zalige discussie gevolgd tussen trainers, die spelers bij naam en toenaam kenden/kennen en – net als ik – meenden dat in de betrokken klasse iedereen van iedereen kon en kan winnen. Spannend en wordt vervolgd.
Nederlagen moeten in de schijnwerpers staan en niet begraven worden. Daar word je mens door en als je dit niet begrijpt, dan neem je niets mee naar de toekomst. Kijk dus uit dat zelfs het roest niet verroest.
Vrij naar Aksel Sandemose.
Deze column is op speciaal verzoek geschreven voor Dick Jol, oude getrouwe sauna-gabber van mij.
Wim van den Berg
