Zelden spelen de factoren zo op elkaar in dat je na afloop van HVC’10 thuis tegen Concordia mocht spreken van een reclamespotje voor het voetbal. Het voetbal was van een prima niveau, de spelers waren sportief ten opzichte van elkaar, assistenten vlagden super eerlijk, er liep een prima scheidsrechter in het veld en twee ‘normale oefenmeesters’ langs de lijn. Wat wil je als toeschouwer bij een zonnige wedstrijd op het tweede veld in Hoek van Holland (het eerste veld was al vroeg afgekeurd) nog meer?
Tekst: Cees van der Pol | Foto’s: Ron Heinen
Ja, de Delftse toeschouwers en spelers zullen best meer gewild hebben, want aan het einde van de reclame stond het scorebord op 5-1 en dat gaf echt een vertekenend beeld van de krachtsverhoudingen. Concordia had in twee perioden van de partij het betere van het spel, kreeg ook genoeg kansen, maar weigerde die te benutten. Dat gaf Wesley Zandstra, de trainer van de Delftse club, ietwat teleurgesteld, toe: ,,We hebben mooie kansen gekregen, maar niet afgemaakt. HVC’10 begon sterk aan de wedstrijd en wij waren in het begin niet scherp genoeg en het eerste doelpunt lag er al snel in. Maar na twintig minuten hadden we dat overwonnen en kregen we zelf grote mogelijkheden. Die benutten we niet en mijn jonge ploeg kon in de tweede helft slecht omgaan met de doeltreffendheid van HVC’10. En dan sta je na afloop toch met lege handen.”
Volle sterkte
Het zat de ploeg van Piet Boon bepaald niet tegen. Hij kon beschikken over al zijn spelers die vorig seizoen zo goed functioneerden en dat was in het veld ook te merken. Als na drie minuten stuurde spits Beau van der Toorn de weggelopen Mitchell Bouwhuis weg en die plaatste de bal in één beweging knap langs doelman Poya Maleki Seifar in het doel: 1-0. Boon had Van der Toorn gehandhaafd in de spits na een doelpuntrijke winterperiode. HVC’10 domineerde met fris en energiek aanvalsspel de eerste twintig minuten. Maleki Seifar ranselde op een schitterende manier in de dertiende minuut een vrije trap van specialist Glenn Boon uit de kruising, waar je best 2-0 voor zou mogen toekennen.
Maar vanaf de twintigste minuut kwam Concordia terug in de wedstrijd. Het had door hoe de hazen mochten lopen van scheidsrechter Oosterlaken uit Oudewater. Vooral de linkerflank met back Yaqnick Engelen en zijn buitenspeler Tijs Sneek stoomden steeds op naar het Hoekse doel waar Dylan Franquet steeds stond te wachten. Op het middenveld domineerde spelmaker Dennis Gelpke. In de 25e minuut mocht de opgekomen centrale verdediger Stan van Leeuwen van de rand van de zestien aanleggen, maar Khalid el Menkouzi pakte knap de inzet. Tijs Sneek schoot een paar minuten daarna strak naast na weer een zelf opgezette aanval. Een op het laatste moment uitgestoken been van Michael van den Bos voorkwam een paar minuten later een doelpunt van Franquet. Kortom, de gelijkmaker hing in de Hoekse lucht.
Loopgravenspecialist
Op die gevaarlijke Delftse vleugel stond Kay van den Bos als loopgravenspecialist en hij mocht van Piet Boon ondanks het doorlopende gevaar blijven aanvallen. Hij riep twee minuten voor rust tegen Van den Bos dat hij straks de 2-0 zou maken en dat wonder gebeurde precies zestig seconden later. Na een assist van Wessel Vijverberg en het slimme overstapje van Beau van der Toorn knalde de rechtsback de bal hard in de kruising. Met zo’n gelukje ga je lekker rusten. Bovendien raakte de opvallend spelende Tijs Sneek vlak voor rust geblesseerd. Hij zou niet meer terugkeren.
Henk en Piet Boon gaan voorzichtig om met hun aanvoerder die herstellende is van zijn zware knieblessure. Afspraak is afspraak en na 45 minuten kwam Len van Ooijen in het veld en die verving Michael van den Bos trouwens uitstekend. Daardoor kon Kay van den Bos steeds meer naar voren komen en omdat bij Concordia Sneek vervangen moest worden door Evert Vrijthof ging dat probleemloos. Bij HVC’10 kwam eigenlijk toch onverwacht Daniël Storm voor Wessel Vijverberg in het veld en dat veranderde nog meer aan het spelpatroon.
Kansen
In de eerste vijf minuten na rust kreeg de Hoekse voorhoede het op zijn heupen. Met drie 100 % kansen had het de wedstrijd in die fase al kunnen beslissen. Maleki Seifar redde knap bij een poging van Bouwhuis, een verdediger kopte daarna de inzet van Beau van der Toorn van de lijn en ook Jorno Reurink kon zijn kans niet verzilveren.
Daarna was Concordia weer aan de beurt: twee grote kansen van respectievelijk Vrijthof en Damy de Rode in de tiende en elfde minuut waren aan hen niet besteed, al stonden Kay van den Bos en doelman Khalid el Menkouzi daarbij knap in de weg. Toch scoorde Evert Vrijthof na geknoei in de Hoekse defensie de begeerde aansluitingstreffer. Hij knalde een afvallende bal langs de Hoekse doelman: 2-1.
Op dat moment (65e minuut) was van alles mogelijk. Maar De Hoekse voorhoede dacht daar heel anders over. Na een paar minuten gooide de op rechts opererende Jorno Reurink de bal voor en na een half weggewerkte bal knalde Beau van der Toorn de bal knetterhard langs Maleki Serifar.
Meteen werd hij gewisseld door Piet Boon voor Rico Sterrenberg en kon plan B in werking treden. Trainer Wesley Zandra nam een tegenmaatregel, maar die pakte minder goed uit dan de Hoekse variant. Noël Geurts en Jordan Hennep kwamen in de ploeg, maar konden de motivatie van de jonge ploeg niet meer oppeppen.
HVC’10 plan B
HVC’10 was los. En aan de volgende doelpunten stond steeds Daniël Storm met strakke dieptepasses aan de basis. Ineens knalde de ingevallen Sterrenberg zo’n kans in twee keer achter de Delftse doelman en twee minuten later rondde Dave Kram (ingevallen voor Jorno Reurink) zo’n zelfde kans achter Maleki Seifar. Dat waren de 4-1 en de 5-1, waardoor de wedstrijd een vertekende uitslag kreeg.
Kruisraket
Bijna was het mooiste doelpunt van de middag nog gescoord. De hardwerkende Kirill Slutskyy zag dat Maleki Seifar een paar meter te ver voor zijn doel stond en vanaf de middenlijn vuurde hij een kruisraket op de keeper af. Die kon achteruitlopend in uiterste instantie de bal over de lat tikken. Ondanks de vijf tegendoelpunten kon de doelman zich verder niets verwijten. Natuurlijk was de partij al gespeeld en de uitstekend leidende scheidsrechter Oosterlaken liet maar enkele minuten naspelen. De man uit Oudewater voelde de sfeer van de wedstrijd uitstekend aan en alleen Wesley Zandstra vond dat hij wel een paar gele kaarten had mogen trekken, vooral wegens een paar keer een bal wegtrappen. ,,Overigens floot hij best goed” , reageerde hij toch sportief. Gelukkig maar dat een scheids het in zo’n sportieve wedstrijd die een reclame voor het voetbal betekende juist de kaarten op zak hield.
Opgelucht
Het Hoekse trainingskamp in Tilburg had meer resultaat opgeleverd dan het verblijf van Concordia in Valencia. Piet en Henk glunderden na afloop. ,,Belangrijk was dat we nu vrijwel over alle spelers van vorig seizoen konden beschikken en dan kun je van de luxe bezette bank iemand laten opdraven die ongeveer hetzelfde niveau heeft. Maar 5-1 is een grote uitslag, want ik vond Concordia een heel goede ploeg. Het zat bij ons bepaald niet tegen. “
