Het HVC’10 van de wedstrijd tegen runner-up Vitesse Delft was een wereld van verschil met het team dat vorige week met 6-0 verloor van SC Monster. Niet alleen in opgestelde spelers, maar ook in werklust.
Tekst: Cees van der Pol
Want dat kon je de Hoekenaren deze keer niet verwijten. Er werd met alles en nog wat gestreden en de zege werd over de streep getrokken. Trainer Piet Boon van de Hoekenaren na afloopt: ,,Soms kun je zo’n desastreuze wedstrijd gebruiken om je spelers te motiveren en dat is goed uitgepakt.”
Kansen
Het had echter ook heel anders kunnen lopen. Na zes loze minuten voetbal maakten de gasten een doelpunt, dat op het advies van de assistent werd afgekeurd. De woede bij de Delftse ploeg was duidelijk. Maar de twee kansen die wat later binnen één minuut (de elfde) werden gemist, waren toch echt het gevolg van jammerlijk falen van respectievelijk Gigi Vermeer en Rick Burgering. Beiden konden alleen op doelman Khalid el Menkouzi af en beiden legden de bal naast het doel. Het was meteen het einde van het overwicht van Vitesse Delft, want in de veertiende minuut kreeg ook Rico Sterrenberg van HVC’10 een enorme kans en ook hij mikte naast.
Overwicht
In de volgende twintig minuten had HVC’10 het betere van het spel. Er lag zoveel ruimte op rechts, waardoor Kay van den Bos en Dave Kram vrij spel hadden om Hamza el Kaddouri te passeren. In de 21e minuut miste Kirill Slutskyy (foto) na zo’n voorzet van Kram van dichtbij, want zijn inzet in de korte hoek werd door doelman Lennart van den Hengel gestopt. Maar HVC’10 herhaalde het kansrijke concept, toen Rico Sterrenberg de bal scherp voorzette en Dave Kram de korte hoek wel vond: 1-0. In die fase van twintig minuten gaf Vitesse Delft helemaal niet thuis, tot ergernis van trainer Ronald Hes. ,,We hadden natuurlijk op dat moment al met 0-2 voor moeten staan en ook nog die afgekeurde goal. Maar verder waren we erg slordig. Hadden veel balverlies, waardoor we HVC’10 in de wedstrijd lieten komen.
Foppende spelers en gefopte scheids
Intussen hadden vrijwel alle spelers op het veld de manier gevonden hoe ze de scheidsrechter konden bespelen. Gillende en liggende spelers na overtredingen die het soms wel en soms niet waren. Spelers maakten gebruik en misbruik van de leiding van scheidsrechter Basant Chitan uit Den Haag, dat wil zeggen van de afstand die hij had tot het spel. Hij leidde vanuit de middencirkel, maar halverwege de eerste helft was hij de draad van Ariadne helemaal kwijt. Het leidde nog niet tot gele kaarten, maar een leek kon voorzien dat dat na rust niet zou uitblijven. In de allerlaatste minuut van de eerste helft maakte de overigens goed spelende centrale verdediger Len van Ooijen een fout, maar Rick Burgering kon opnieuw niet de Hoekse doelman passeren. Zo was de 1-0 ruststand een lekker punt voor de thuisclub.
Handenbinder
Hoe raar kan een wedstrijd lopen. In de tweede minuut na rust was de thuisclub beter bij de les dan Vitesse Delft. Een lange trap van Glenn Boon werd door Kirill Slutskyy doorgekopt en door spits Rico Sterrenberg in het doel gevolleerd. Een fraai doelpunt: 2-0. Daar schrok de in het lichtblauw gestoken Delftse formatie erg van. In de rust had Hes de tegenvallende Duncan Sjerp gewisseld voor Sander Koeleman, die meer grip op het spel kreeg. Toch waren de eerste tien minuten helemaal voor HVC’10. Kirill bleek de grootste handenbinder, maar ook de speler van wie je als liefhebber kunt genieten.
Gele-kaarten-regen
Nu is het aantal gele kaarten in klas 2E in zijn totaal al schrikbarend, maar in de tweede helft was Basant er erg gul mee. Nu waren er overtredingen genoeg (en weer gillende en rollende spelers) om geel te geven, maar de scheids gaf ze vooral wegens commentaar op een beslissing of een balletje wegtrappen na een fluitsignaal of hinderen van de keeper. Het aantal liep zo op dat het niet bij te houden was en daarom maar even geen namen in dit verslag.
Penalty
Ronald Hes wisselde rechtsback Silas Santos Monteiro in voor Richomar Richards en Vitesse Delft ging alles of niets spelen. Het kreeg tussen de 65e en 70e minuut enkele corners op rij en die waren niet ongevaarlijk. Bij één daarvan werd een doelpunt geclaimd, toen Badr ben Mohammed de bal op of achter de doellijn wegkopte. Weer waren de poppen aan het dansen. Heel Delft voelde zich weer gepiepeld, maar mocht tien minuten later een ‘compensatie-strafschop’ in zijn zak steken. Een van dichtbij hard aangeschoten bal werd weer vanuit de middencirkel beoordeeld door de scheids, maar Rick Burgering maakte dankbaar gebruik van het cadeau: 2-1. Het kwam de sfeer in het veld niet echt ten goede.
Alles of niets
Vitesse Delft, dat voor de bovenste plaats knokte, ging alles of niets spelen. Ook invaller Merveille Lutumba mocht nog naar voren stormen. De verdediging ging één-tegen-één spelen en gaf zo weer ruimte weg. Daardoor kon de thuisclub counteren met Slutskyy, Sterrenberg en Kram, die soms reglementair, soms onreglementair werden gestuit. Maar overtredingen werden opnieuw minder bestraft dan opmerkingen. HVC’10 bleef knokken voor de punten die het zo bitterhard nodig heeft. Ook HVC’10 claimde een doelpunt van invaller Dylan Bogards en de zwoegende en doorgebroken Dave Kram werd in de zes minuten blessuretijd neergehaald. Rood had gekund, maar nu bleef de kaart op zak. Al met al zouden alle genomen en verkeerde beslissingen van de falende scheids op een weegschaal gelegd ongeveer gelijk zijn uitgepakt. Maar logisch is het dan wel dat je je als verliezende trainer toch het meest benadeeld voelt. ,,Vanaf vijftig meter kun je geen wedstrijd als deze volgen”, was wel de meest gebezigde uitdrukking van beide kanten. HVC’10 was de meest gelukkige, werkte ook naar verhouding verreweg het best, maar moet nu zo langzamerhand uitkijken bij de kaartenlast die het al in de competitie opliep.
