Event van formaat zondag bij TAC’90

Wiene Schal, was de Johan Cruijff van Suriname. Hij wordt in oktober 80 jaar en maakt een trip maar Nederland. TAC’90 heeft, samen met Real Sranang Amsterdam, voor elkaar gekregen, dat Wiene Schal ook bij de Haagse Surinaamse vereniging aan de Roemer Visscherstraat langskomt.

TAC’90 wil hem huldigen voor zijn inzet voor de fantastische periode van het Surinaamse voetbal, dat in de jaren 70-80 domineerde in het Caraïbisch gebied. Zeer talentvolle spelers van allerlei komaf, die voetbal met heel veel passie en beleving neerzetten in de tijd.

Zondag daarom een groot event op het complex van TAC’90. De club heeft op deze dag ook de toenmalige nationale ploeg uitgenodigd, die dan speelt tegen een oud-TAC’90-elftal, dus eigenlijk voor de fusie een Takdier Boys-team, waarin ook spelers toen in de hoogste divisie in Suriname speelden. Spelers als Errol Emanuelson, Roy Vanenburg, Roy George, Dennis van La Parra, Edmund Leilis, Ludvig Simson, Remy Olmberg en vele anderen zullen van de partij zijn. Een generatie waarvan kinderen of neefjes ooit bij Ajax zijn doorgebroken.

Wiene Schal heeft ook gespeeld tegen een Pelé, Johan Cruijff en meerdere grote spelers. Zondag worden dus bij TAC’90 een generatie topspelers van toen en Wiene Schal in het zonnetje gezet.

Wiene Schal

De beste voetballer ooit op de Surinaamse voetbalvelden, Edwin ‘Wiene’ Schal, vertrok op woensdag 21 juni 2023 naar Nederland. Dit gebeurde in het kader van een uitnodiging voor zijn huldiging, die de 79-jarige oud-topvoetballer heeft ontvangen van de Amsterdamse voetbalclub Real Sranang. Op 3 oktober 2023 wordt Wiene Schal 80 jaar.

Schal begon zijn carrière op het Sportcentrum Plein van 12 mei in Paramaribo bij de jeugdopleiding van de voetbalvereniging SV Tuna. Hij stapte over naar de voetbalvereniging SV Transvaal, waar hij opklom bij de jeugd, vervolgens in het reserveteam voetbalde en in 1966 debuteerde in het eerste. Transvaal behaalde met hem de landstitel, de regionale Caribische titel en de halve finales van de CONCAF Champions Cup 1970. In 1973 werd Transvaal ongeslagen winnaar van de Hoofdklasse en won de club eveneens het Caribisch kampioenschap en de CONCAF Champions Cup 1973, nadat Deportivo Saprissa uit Costa Rica zich terug had getrokken uit het toernooi. Schal eindigde het seizoen als topscorer van de Hoofdklasse met twintig doelpunten, een prestatie die hij in 1968 ook al had bereikt, toen samen met zijn teamgenoot Roy Vanenburg met elk veertien doelpunten.

Aanvoerder

Hij was vijftien jaar aanvoerder van SV Transvaal en hielp de club aan de landstitels van 1968, 1969, 1970, 1973 en 1974 en won twee keer de CONCACAF Champions’ Cup, de tweede keer in 1981 toen Transvaal Atletico Marte uit El Salvador met 2-1 versloeg in de finale. Met Transvaal speelde hij zijn laatste internationale wedstrijd op 7 oktober 1979 tegen Santa Cruz FC uit Brazilië. De wedstrijd werd verloren met 1-5.

Debuut

Schal maakte zijn internationale debuut voor het Surinaams elftal op 10 juni 1966 tijdens het Coupe Duvalier-toernooi tegen Trinidad en Tobago. De wedstrijd werd met 3-2 verloren in het Sylvio Catorstadion in Port-au-Prince, Haïti. Hij scoorde zijn eerste doelpunt tegen Haïti drie dagen later in een 4-1 overwinning. Suriname eindigde in het toernooi uiteindelijk als tweede. Hij speelde een integrale rol in kwalificatierondes van de WK van 1970, 1974 en 1978. In 1978 hielp hij Suriname aan de winst van het Caribische CFU-kampioenschap dat in Trinidad en Tobago werd georganiseerd.

Prijzen

Wiene Schal werd tweemaal uitgeroepen tot Voetballer van het Jaar, in 1968 en 1972. Hij gaf in 1977 een belangrijke impuls aan het opstarten van georganiseerd vrouwenvoetbal. Meer dan tien jaar was hij trainer bij Oema Soso, de meest succesvolle voetbalclub voor vrouwen. Ook was hij van 1979 tot 1981 trainer van het mannenelftal van Transvaal. Sinds 1998 was hij sportcommentator en actief in andere rollen voor QN Sports. De televisiezender bekroonde hem in 2019 met de Lifetime Achiement Award voor zijn uitgebreide werk op de televisie. In 2021 kreeg hij een ereplaats op de iconenkalender van NAKS.

Lees verder