Op deze druiligere dag moest TAC’90-trainer Mario Koswal vooraf flink puzzelen en dan met name met zijn defensie en middenveld. Maar liefst zes spelers die dit seizoen al regelmatig in de basis hadden gestaan, waren door diverse omstandigheden niet beschikbaar. Koswal koos voor een typische TAC’90-oplossing, want in plaats dat er een extra verdediger werd opgeroepen, werd aan spits Sinan Kiskan voor het eerst een basisplaats gegund.
Tekst: Eugène Hercules
Het eerste halfuur was er eigenlijk niets te merken van de vele wijzigingen in het Haagse team. Onder het motto “de aanval is de beste verdediging” begon TAC’90 aan een ouderwetse stormloop op het doel van de gastheren. De thuisformatie van trainer Johan Rutz werd steeds meer achteruit gedrongen en moest toezien hoe TAC’90 in deze dertig minuten maar liefst acht keer een kans creëerde. Daar stonden in datzelfde tijdsbestek maar slechts twee kansen voor De Zouaven tegenover.
Eigen doel
Maar na dat eerste halfuur was één van de assistent-scheidsrechters blijkbaar even ingedommeld. Een aanvaller van De Zouaven bevond zich nog achter de TAC’90-verdediging toen de bal achter de Haagse verdediging werd geplaatst. De assistent (die overigens de nieuwe KNVB fitheidstest nog niet heeft gehaald) reageerde echter niet. De voorzet werd vervolgens door TAC’90-speler Marlito Ascencao (foto) ongelukkig in het eigen doel gewerkt: 1-0. Blijkbaar knakte er daarna even iets bij de gasten. Bij een hoekschop werd de bepaald toch niet kleine verdediger Alex Wagenaar over het hoofd gezien en deze pakte natuurlijk zijn kans: 2-0. Dat werd tevens de ruststand.
Beslist
Alle goede ideeën die in de rust aan de spelers door TAC’90-trainer Mario Koswal waren meegegeven, waren binnen een minuut in de tweede helft alweer tenietgedaan. De Zouaven topscorer Jurre Duijn rondde een aanval dwars door het hart van de Haagse defensie bekwaam af: 3-0. Daarmee was de wedstrijd feitelijk beslist. Dezelfde speler nam na een half uur ook nog de 4-0 voor zijn rekening. TAC’90 kreeg ook in het tweede bedrijf opnieuw genoeg kansen en had daarbij de pech dat een schot van Randell Labordus op de paal uiteenspatte. Hafid Laari moest vervolgens het veld voortijdig verlaten. Even was hij vergeten dat er met betrekking tot een arbitraal trio toch altijd nog een groot verschil bestaat tussen gelijk hebben en gelijk krijgen.
Kansenverhouding
Na afloop likten de spelers van TAC’90 de spreekwoordelijke wonden. Over de hele wedstrijd geteld was de kansenverhouding 6–13, maar het was De Zouaven dat dus veel efficiënter omging met de kansen. Aan deze improductiviteit moet snel een einde komen, anders maakt de ploeg het zichzelf wel erg moeilijk in de rest van de nog lange competitie. Volgende week op het eigen complex De Verlichting moet TAC’90 tegen Velsen toch uit het bekende andere vaatje gaan tappen.
© Haaglanden Voetbal
