Op 24 februari 1947 werd de familie De Jong uitgebreid met de komst van de derde zoon. Na Harry en Max werd Johannes Jacobus geboren. Het gezin woonde in de Rochussenstraat. Naderhand zou de familie nog verder worden uitgebreid, want vader Jan en moeder Truus kregen daarna nog drie zoons, te weten Piet, Aad en Cees. Dat moeder Truus het als deze jongens zeer druk had hoeft eigenlijk niet te worden vermeld. Vader Jan was aardappelhandelaar en een graag gezien persoon op de Haagse Markt. Daar stond hij op maandag, vrijdag en zaterdag. Menig ADO’er kwam er zijn aardappels halen. Ondanks de drukte met haar gezin stond moeder Truus ook regelmatig in de kraam. Kort na de geboorte van Jan verhuisde de familie naar de Rembrandtstraat en daarna naar de Stortenbekerstraat, omdat daar een benedenwoning vrijkwam. De lagere schooltijd bracht Jan door in de Frans Halsstraat. Op straat voetballen was zijn lust en zijn leven en na schooltijd deed hij niets anders. De jongens hadden het trouwens niet van een vreemde, want Pa De Jong was een niet onverdienstelijke keeper bij Ter Laak en bereikte zelfs een vertegenwoordigend elftal.
ADO
Doordat Harry en Max al bij ADO voetbalden ging Jan op tienjarige leeftijd uiteraard ook daar naar toe. Hij kwam uit voor de Bizons (ADO had toentertijd voor de jeugd op tienjarige leeftijd elftallen met dierennamen, die tegen elkaar voetbalden). En hij weet zich ook nog goed te herinneren, dat hij genoot van de voorwedstrijdjes, die voordat het eerste moest voetballen, op het hoofdveld werden gespeeld. Dat ADO met de jeugdelftallen bijna altijd kampioen werd, was wel een ABC’tje en Jan genoot hier met volle teugen van.
Na de lagere school ging hij naar de brugklas op de Steijnlaan en na dit jaar naar de Ambachtsschool, die hier ook was gevestigd. De familie was inmiddels naar Mariahoeve verhuisd, dus Jan moest iedere dag een behoorlijk stuk fietsen. Dit duurde maar een maand of zes tot Jan op zaterdag bij de directeur moest komen. Hij vertelde Jan, dat hij voor straf moest nablijven. Jan reageerde, dat hij moest voetballen. Daar had de directeur niets mee te maken, maar Jan zei: ‘Ik ga voetballen en je ziet mij nooit meer terug.’ Thuis gekomen en dit verhaal verteld hebbend, zeiden zijn ouders: ‘Oké, maar je gaat maandag wel werken. Daar Pa De Jong in de aardappelhandel zat, was het voor hem niet moeilijk om een bevriende collega in te schakelen en zodoende kon Jan ’s maandags al aan de slag om langs de deur aardappelen te verkopen voor Aardappelhandel Bakker. Dit deed hij vier jaar en ging daarna op de veiling werken, waar hij werkzaam werd in de exporthandel.
Hieronder het A-juniorenteam, waarvan Hans Wijnants leider was.
Staand v.l.n.r. Hans Wijnants, Fred Prosman,???, Cock Berwers, Karel Brantz, Jan de Jong, Dick te Slaa en Beertje Netten. Geknield v.l.n.r. Harry Vos, Aad de Mos, Dick Advocaat, Wim Jonkman, Dick Verheij en Cock de Vries.
Wat altijd bij hem van de ADO-jeugd zal bij blijven waren de voorwedstrijdjes, de toernooien in Cannes (twee keer meegemaakt) en het eigen ADO-jeugdtoernooi.
Foto hier boven is genomen voor het vertrek naar Cannes.
Bovenstaande foto is genomen tijdens het toernooi in Cannes. Staand van links naar rechts: Karel Brantz, Jan de Jong, Leo de Caluwé, Gerard Bouwens, Peter van Riel en Aad de Mos. Geknield van links naar rechts: Loek van Noord, Fred Couprie, Lex Schoenmaker, Dick Advocaat en Wim Lalleman.
Bovenstaande actie foto is ook tijdens het toernooi in Cannes genomen, waar Jan het twee spelers van Newcastle United moeilijk probeert te maken.
Foto boven genomen voor de finale van het ADO-jeugdtoernooi 1966, waar ADO voor het eerst het eigen toernooi won, door Tottenham Hotspur te verslaan. Staand van links naar rechts: Rinus Loof (trainer) , Aad de Mos, Peter van Riel, Gerard Bouwens, Jan de Jong, Wim Offers, Leo de Caluwé, Aad Oudshoorn en Dries Lukker. Geknield van links naar rechts: Fred Couprie, Lex Schoenmaker, Martin Woltman, Dick Advocaat en Wim Lalleman.
Behalve de mooie toernooien was 1966 een bijzonder jaar voor Jan. Hij trouwde met Clara van Rhijn en ook in dit jaar werd hun eerste kindje, Linda, geboren en gingen ze in de Van Ostadestraat wonen. Als kostwinner hoefde Jan niet in dienst.
SENIOREN
Tijdens een wedstrijd tegen HVV liep Jan een beenbreuk op en na het herstel ging hij in het derde voetballen. Trainer was David Westhoven, die Jan al eerder had meegemaakt in jeugd. Hij voldeed zo goed in het derde elftal, dat ‘s zondags speelde, dat hij veelvuldig gevraagd werd om met het tweede mee te doen, dat op zaterdag speelde. De spelers van het tweede hadden een contract en werden betaald. Omdat Jan nog geen contract had, waren ze zo sportief om bij winst of een gelijkspel uit eigen zak Jan in de premie te laten meedelen. Toen Jan Villerius na een blessure in het tweede moest beginnen en zag, dat de spelers voor Jan geld lapten, ging hij naar manager Eddy Hartmann. En vertelde deze, dat dit toch niet kon. Dit leverde Jan in 1967 een contract op en ging van het derde naar het tweede. Dat team stond onder leiding van Rinus Loof. Jan vond hem de fijnste trainer, die hij ooit meemaakte.
Daar zijn werkzaamheden op de veiling niet meer waren te combineren met het voetbal en de trainingen stapte Jan over naar een heel ander vak, de glazenwasserij. Jan speelde hoofdzakelijk in het tweede en vond het heerlijk om op donderdag tijdens de training met het tweede tegen het eerste te voetballen. Zelf zegt hij eerlijk, dat in het eerste elftal op zijn plaats betere spelers waren dan hij was. Zo had hij onder anderen Aad Mansveld, Piet de Zoete en Cees Weimar voor zich.
Bovenstaande actiefoto uit 1968: de verslagen keeper Hennie Ardesch, Cees Jansen, Jan en Leen de Graaf. Leen ging Jan vaak voor de training ophalen, at een boterhammetje mee en nam dan altijd voor Clara haring mee, want als Scheveningse was ze hier dol op.
Ook dit jaar was het weer feest in huize De Jong. Clara beviel van zoon Jan.
In 1970 speelde ADO voor de Intertotocompetitie tegen IFK Göteborg. In deze wedstrijd viel Jan in voor Jan van den Oever.
Foto boven : Jan kijkt toe, hoe Simon van Vliet een Feyenoorder te slim af is.
Op bovenstaande foto maken Theo van der Burch en Jan het Coen Moulijn moeilijk.
Hoogtepunt met het B-elftal
Op 19 april 1973 werd om het kampioenschap van Nederland voor B-teams gespeeld. In deze tumultueuze wedstrijd tegen FC Utrecht, waarbij ook nog eens het licht uitviel, werd onder leiding van trainer Rinus Loof het kampioenschap van Nederland binnengehaald.
Onderstaand de foto van het B-elftal, dat kampioen werd. Staand van links naar rechts : Hugo Lochtenbergh, Chris Willemsen, Hennie Ardesch, Thor Fuglset, Aad Kila, Jan de Jong, Theo van der Burch, Wim Looije, Frans Evers (masseur) en Rinus Loof (trainer). Zittend van links naar rechts : Woody Louwerens, Wim van Laar, Joop Korevaar, Dick van der Wulp, René Pas, Rob Ouwehand, Cees Jansen, Paul Roodnat, Rob Monnee en Barend van Hijkoop.
Tevens betekende dit de laatste wedstrijd voor B-elftallen. Deze competitie werd opgeheven en vervangen door een competitie voor C-elftallen. Hierin zouden spelers van 16 tot 21 jaar mogen spelen met de mogelijkheid van drie dispensatiespelers. Dit betekende ook het einde van het semiprof zijn voor Jan.
Wilhelmus 1973-1976
Aad de Mos was inmiddels trainer van Wilhelmus geworden en deze vroeg aan Jan om daar ook te komen voetballen. In dit jaar verhuisde Jan met zijn gezin naar Voorburg en maakte tevens een carrièreswitch en werd beheerder van het scholencomplex en sporthal Essesteijn. Wilhelmus wilde hogerop, waardoor er enige spelers van buitenaf werden aangetrokken. De KNVB had besloten voor het seizoen 1974-1975 een hoofdklasse in te voeren, waardoor in het seizoen 1973-1974 de eerste vier clubs naar de eerste klas zouden promoveren. Wilhelmus behaalde in dit seizoen 31 punten (12 maal winst, 7 maal gelijk en 3 maal verlies), waardoor Wilhelmus op de eerste plaats eindigde en verzekerd was van promotie. Echter, het Delftse DHL had ook 31 punten behaald, dus moest er een beslissingswedstrijd gespeeld worden. In het hol van de leeuw (de wedstrijd werd op het Wilhelmus-terrein gespeeld) trok DHL aan het langste eind en werd kampioen door met 1-0 te winnen.
Trainer
Aad raadde Jan aan om zijn trainersdiploma’s te gaan halen. Jan slaagde in 1975 voor zowel D- als C-diploma, samen met Dick Advocaat. Tevens werd hij trainer van de C-jeugd van Wilhelmus. Daar hem toegezegd was om na dit seizoen de A-jeugd te gaan trainen, maar dat ineens niet doorging, kreeg hij wel die mogelijkheid bij VVSB.
VVSB 1976-1977
Kuipers had samen met Jan de trainerscursus doorlopen en vroeg hem daar te komen voetballen. Dit deed hij ook en ging tevens de A-jeugd trainen. Na dit jaar besloot Jan om zijn voetbalschoenen aan de wilgen te hangen en zich volledig op het trainerschap te concentreren. Daar hij het een uitdaging vond, om de senioren te gaan trainen, diende volgende vereniging zich aan.
TONEGIDO 1977-1986
Jan zegt zelf, dat hij in deze periode eigenlijk het vak van trainer heeft geleerd door zelfstandig met senioren te gaan werken. Ook zette hij hier het jeugdwerk op. Via de school waar hij werkzaam was, maakte hij de leerlingen enthousiast om bij TONEGIDO te komen voetballen. Hij was er dus niet alleen voor de senioren, maar bracht ook regelmatig de dagen op zaterdag door om de jeugd te zien spelen. Door zijn tijd bij ADO had hij nog vaak contact met spelers uit die tijd en het zal niemand verbazen, dat er ook een aantal ADO’ers de kant van TONEGIDO op trok. Op de foto hieronder uit het seizoen 1977-1978 zien we onder anderen de volgende ADO-spelers : staand geheel links trainer Jan de Jong, derde van links Leo de Caluwé, geknield tweede van links Barend van Hijkoop en vierde van links de latere ADO’er Rob van Elleswijk.
Het tweede seizoen van Jan bij TONEGIDO werd een succesjaar. Op een donderdagavond werd de eerder gestaakte wedstrijd met een stand van 1-1 uitgespeeld tegen Moerkapelle, die alsnog in een 2-1-overwinning werd omgezet. Dit betekende vier punten voorsprong op de naaste belagers UNIO en GSV, waardoor er bij een gelijkspel de zondag daarop tegen DONK het kampioenschap kon worden gevierd. Daar DONK aan het gelijkspel genoeg had voor het behoud in de Vierde klas, werd er nou niet direct voor een overwinning geknokt. In de tweede helft werden de ballen pardoes de polder ingeschoten en bij het nemen van de ingooi, ondanks de vermaningen van scheidsrechter Van den Berg, werd er behoorlijk tijd gerekt. Drie minuten voordat de officiele speeltijd verstreken was, gaf de scheidsrechter er de brui aan en kon het feest beginnen.
Op bovenstaande foto geheel rechts een trotse trainer en geknield tweede van rechts aanvoerder Leo de Caluwé. TONEGIDO promoveerde van de Vierde klasse C naar de derde klas.
Vijf jaar later werd TONEGIDO in het seizoen 1984-1985 kampioen van de Derde klas A.
Op bovenstaande kampioensfoto geheel links de latere schoonzoon van Jan, keeper Leo de Boer.
Na negen hele mooie jaren TONEGIDO was Jan toe aan een nieuwe uitdaging en verliet deze vereniging voor
VELO 1986-1991
In het eerste seizoen van Jan als trainer eindigde VELO op de achtste plaats. Het seizoen 1987-1988 werd een heel ander verhaal. Jan begon met een vrij jong elftal met een gemiddelde leeftijd van 21,5 jaar. De doelstelling voor dit seizoen was handhaving en niet direct naar boven kijken. Echter, het zou anders uitpakken. Met achttien punten uit twaalf wedstrijden kon VELO zich tot winterkoning kronen. De krant schreef daarom niet voor niets:
Hoewel Jan zich langs de lijn zeker niet gedroeg als bijvoorbeeld Guardiola of Simeone, moest hij de jonge garde toch wel eens tot orde roepen zoals blijkt uit onderstaande krantenfoto.
Hoewel Delfia en LenS gedegen concurrenten voor de titel waren, werd het jonge elftal van Jan kampioen van de Derde klasse B en promoveerde naar de Tweede klasse A.
Geheel links de trotse trainer.
Na vijf jaar bij deze vereniging te hebben gezeten, was hij wel toe aan een verandering.
VCS 1991-1994
De selectie van VCS bestond voor tachtig procent uit spelers, die ooit in de eigen jeugd uitkwamen. In een zeer spannend seizoen eindigden VCS en ADO in de Tweede klasse A gelijk op de eerste plaats met 34 punten uit 22 wedstrijden. Een beslissingswedstrijd moest de kampioen uitwijzen. Deze wedstrijd werd op het voor Jan bekende TONEGIDO-veld gespeeld en eindigde in 0-0, waardoor er nog een wedstrijd moest worden gespeeld. Op 14 mei werd deze ook gespeeld op het veld van TONEGIDO voor 2500 toeschouwers. Met de rust stond VCS met 1-0 achter, maar in de 56e minuut bracht Dennis Louwe met een halve omhaal de stand gelijk. Nog geen minuut later bracht diezelfde Dennis Louwe Jeroen Peeters in stelling, die niet twijfelde en de 2-1 binnen schoot. Na 210 minuten voetbal was de promotie naar de Eerste klasse B een feit en kon het feest beginnen. Het seizoen hierop veroverde VCS de eerste periodetitel en eindigde op de vijfde plaats. Het behoud van de Eerste klas werd in het seizoen 1993-1994 bewerkstelligd. Na dit seizoen nam Jan afscheid van VCS en vertrok naar
BLAUW ZWART 1994-2000
Jan volgde bij deze vereniging trainer Roel den Hartog op. In zijn kielzog gingen ook Richard van der Vaart, Leo de Boer en zoon Jan mee naar Wassenaar. In het seizoen 1995-1996 bereikte Blauw Zwart de nacompetitie en werd winnaar, wat promotie naar de tweede klasse opleverde. Het seizoen hierop kon wederom een promotie gevierd worden, want Blauw Zwart werd kampioen en promoveerde na acht jaar weg te zijn weggeweest weer naar de Eerste klas.
Na zes jaar wachtte de volgende uitdaging en wel
RVC RIJSWIJK 2000-2002
De vereningingen RVC en Rijswijk gingen een fusie aan. Helaas harmonieerde dit niet echt, want de mentaliteit van beide verenigingen verschilde nogal. Jan vond dit dan ook niet zijn beste keuze uit zijn carrière. In deze periode onderging Jan ook een hartoperatie.
Daar hij een stapje terug wilde doen en zich meer met de jeugd bezig wilde houden ging hij naar
FORUM SPORT 2002-2005
Bij deze vereniging ging hij zich veel met de jeugd bemoeien en werd tevens trainer van de A1. Na deze drie jaar nam hij een sabbitical, maar al gauw stond zijn oude vereniging weer voor de deur en stapte hij weer in bij
VELO 2006-2009
In het seizoen 2007-2008 promoveerde Jan via de nacompetitie naar de Tweede klasse C van de KNVB. Het jaar daarop eindigde hij keurig op de vijfde plaats. Tevens zei hij in 2007 zijn werkzaamheden bij Essesteijn vaarwel en ging op 60-jarige leeftijd met pensioen.
Daar hij op een leeftijd kwam, dat hij het toch wel weer wat rustiger aan wilde doen, ging hij terug naar de jeugd van
FORUM SPORT 2009-2011
Met de A-jeugd werd hij winnaar van de districtsbeker.
In 2011 klopte de volgende vereniging bij hem aan de deur. Jan werd gevraagd voor de functie hoofd jeugdopleiding en had hier zeker oren naar. Hij stapte over naar
VUC 2011-2019
Deze vereniging bleef hij in bovengenoemde functie acht jaren trouw. Hij komt er doordeweeks nog steeds om een bakkie te drinken. En denk nou niet, dat Jan ondanks de zeventig te zijn gepasseerd dit het einde van zijn trainersloopbaan was, want in 2019 stapte hij over naar
GRAAF WILLEM II-VAC
Ook hier staat hij nog dagelijks op het veld om als opleider de trainingen van de jeugd te verzorgen. In 2022 deed hij een stapje terug en ging van dagelijks twee uur op het veld staan terug naar één uur per dag. Nu begeleidt hij jong 13/2, wat hij nog steeds met veel plezier doet.
Dat de naam De Jong nog steeds vaak in de krant komt, heeft uiteraard te maken met het voetbalvirus, waar Jan zijn zoon en kleinkinderen mee heeft besmet. Jan jr. speelde voor ADO, Wilhelmus, VELO, Blauw Zwart en VCS om daarna in navolging van Pa het trainersvak in te gaan. Na RKAVV ging hij aan de slag bij Graaf Willem II-VAC, waarmee hij goede resultaten boekt. Schoonzoon Leo de Boer, getrouwd met dochter Linda, die wij uiteraard uit onze ADO-tijd kennen, traint de keepers van DSO en Graaf Willem II-VAC. Ook de kleinkinderen van Jan voetballen uiteraard. Rico speelt in Graaf Willem II-VAC en Rody is via ADO, Telstar, De Graafschap, Roda JC in Aalborg terecht gekomen. De zonen van Jan jr., Brian en Jari, spelen respectievelijk in Graaf Willem II-VAC en Scheveningen.
Foto boven : drie generaties De Jong , van links naar rechts : Rody, Jan sr. , schoonzoon Leo de Boer, Brian en Jan jr.
Jan verveelt zich dan ook geen moment, want behalve dat hij dagelijks op het veld staat bij Graaf Willem II-VAC, moet hij zich vaak in tweeën splitsen om bij de kleinkinderen te gaan kijken. Inmiddels is hij ook overgrootopa van Noël, Zola en Jake en besteedt aan hen ook de nodige aandacht. Stilzitten is voor Jan geen optie en zolang het gaat zal je hem op het veld zien staan.
Tom Clavan
