Hoewel het een moeilijke tijd was, konden Greta Boering en Gerrit Vos (werkzaam bij de octrooiraad) met blijdschap op 18 december 1941 de geboorte van zoon Jan Gerrit aankondigen. Jan groeide op in de Nunspeetlaan en in 1943 mocht hij zijn broertje Gerrit verwelkomen. Vlak na de oorlog
verhuisde het gezin naar de Tafelbergstraat, waar Jan de kleuterschool in de Viljoenstraat bezocht. In 1946 diende het derde broertje zich aan: Harry. De lagere school bracht Jan door op de Comeniusschool in de Kempstraat. Uiteraard werd er na schooltijd altijd gevoetbald en wel in de Majubastraat bij de scholen, waar geen ruiten ingeschopt konden worden, omdat er “blinde” muren waren. Hij voetbalde met o.a. Jaap Advocaat en later met Dick, Aad Kila en Tonny v.d. Voorn. Het voetbal werd Jan met de paplepel ingegoten, want pa Gerrit was secretaris en keeper van ATVV, dat aan de Schimmelweg speelde.
Vader Gerrit staat op bovenstaande foto derde van rechts.
ATVV was een soort familievereniging, bij welke club veel spelers uit de Herman Costerstraat en omgeving voetbalden. Hij ging ook altijd mee als pa moest voetballen. Het zal dan ook niemand verbazen, dat Jans eerste club ATVV was, waar hij zich op 9-jarige leeftijd aanmeldde. Na een jaartje gevoetbald te hebben, ontbrak er in het elftal een keeper en men dacht: laten we Jan in de goal zetten, want zijn vader is ook een behoorlijke keeper. Aldus geschiedde. In 1950 namen Gerrit en Greta de sigarenwinkel van Jans oma over. Deze was op de hoek van de Langnekstraat en de Herman Costerstraat gevestigd tegenover de Haagse markt. In 1951 sloeg het noodlot toe: Jans vader overleed. Jan was toen elf jaar. Moeder Greta stond er vervolgens alleen voor om de drie jongens op te voeden en een eigen zaak te runnen.
OVERSTAP NAAR ADO
Men zag bij ATVV dat Jan wel aanleg had om een goede keeper te worden en men raadde hem dan ook aan om het bij ADO te gaan proberen. Op 12-jarige leeftijd meldde hij zich bij Wout de Korte in de Soestdijksekade en vroeg deze, of hij een proeftraining mocht doen. Dit werd toegestaan en dit viel zo in goede aarde, dat Jan werd aangenomen als ADO-lid. Hij kwam direct in het hoogste C- elftal terecht. Inmiddels ging hij van de lagere school naar de MULO in de Spionkopstraat. Hij handhaafde zich zowel in de B- als in de A-jeugd als eerste keeper.
ZOWEL SENIORENKEEPER ALS LEIDER
Eenmaal keeper van de A verzocht Nico van der Hoek hem om regelmatig wedstrijden mee te doen bij de lagere elftallen van de senioren of leider te zijn bij een jeugdteam. Hier heeft hij nog aparte herinneringen aan. Om 10.00 uur voetballen met de senioren op zondag tegen Paraat op de Van Brienenlaan in Wassenaar. Dat betekende, dat Jan ’s morgens om half acht op zijn fiets stapte, om zeker niet te laat te zijn. Na een uur fietsen kwam hij bij Paraat aan, waar de hekken nog gesloten waren. Om 9.00 uur kwam de terreinknecht, met de mededeling, dat Jan veel te vroeg was. Echter, toen de wedstrijd moest beginnen, bleek ADO maar acht man te hebben. Er kwam gelukkig nog een speler aanlopen, die dacht dat er op de Buurtweg zou worden gevoetbald. Zo kon ADO toch met negen man beginnen. Ook werd hij gevraagd om als leider mee te gaan naar de uitwedstrijd van A3 tegen HVV. Toen de wedstrijd begon werd Jan op zijn schouder getikt en op een licht bekakt toontje werd gezegd: Mag ik mij even voorstellen:“Ik ben Nieuwenhuijzen Kruseman”, waarop Jan tot grote hilariteit van de reservespelers antwoordde: “Ik ben Vos-Ballegooien”. De persoon, die hem aanspraak, bleek een hoge positie bij het ministerie te hebben. Inmiddels had Jan zijn MULO-diploma op zak en ging hij bij de belastingen werken aan het Buitenom.
TOERNOOIEN
De mooiste herinneringen uit zijn jeugd bij ADO heeft Jan aan de internationale toernooien, met name in Cannes en de Insulinde Cup bij Ajax in 1960. Onderstaande foto is genomen tijdens de Insulinde Cup bij Ajax, waar Jan een bal uit de lucht plukt en Henk Berkenpeis met nummer 3 aandachtig toekijkt.
Onderstaande foto dateert ook uit 1960 van het toernooi in Cannes. Van links naar rechts: Jan Clavan, Wim v.d. Bos, Henk Berkenpeis, Chris Croes, Ben Ververgaard, Wim Endlich, Nico de Wit (reserve keeper), Jan Vos en trainer David Westhoven. Geknield van links naar rechts : Jacques Smit, Hans Janssen, Peter Hoet, Theo van Leeuwen, Jaap v.d. Berg en Jaap Advocaat.
NAAR DE SENIOREN
De overstap naar de senioren viel samen met zijn diensttijd. Hij kreeg zijn opleiding in Breda bij de luchtmacht, voor verkeersleider. Na zes weken werd hij overgeplaatst naar Ypenburg, waardoor hij gewoon kon blijven trainen bij ADO. Hij kwam uit voor het militair luchtmachtelftal waarin hij samenspeelde met o.a. Peter Kemper (LENS, later PSV en Oranje) en Theo Verlangen.
Jan had nog heel wat goede keepers bij ADO voor zich en begon in de lagere elftallen. In 1961 werd hij met het vijfde elftal kampioen, waarvan onderstaande foto.
van links naar rechts : leider Jan Becker, Ben Ververgaard, Jan Vos, Joop Kuipers, Wim Clavan, George van Rosmalen, Jaap Hilbolling, Carol Wolsheimer, Jan Lobel, Ron Pondman, Jan Robertsen, Jan van Beek en Tom Clavan.
Ook nu kwam hij nog regelmatig op zaterdag bij de jeugd om een wedstrijdje te fluiten. Hij had hier zo veel lol in, dat hij zich op gaf voor de cursus scheidsrechter en hij behaalde het scheidsrechterdiploma.
Omdat Arie Bakker doorschoof naar het tweede nam Jan diens plaats in bij het derde. Daar speelde hij met o.a. Jan Koning, Henk Berkenpeis en Joop Maes tegen gerenommeerde derde elftallen van Feyenoord en Sparta. Trainer was Jan Rolfes en die zei altijd: “Voetbal hoef ik jullie niet meer te leren, anders speel je niet in ADO 3”.
Door de goede contacten van Jan Rolfes in de bollenstreek werd er vaak ’s winters, bij afkeuring van de velden in het Zuiderpark, gebruik gemaakt van de aldaar aanwezige zalen, waar men naar hartenlust toch gewoon kon doortrainen en wedstrijdjes voetballen. Hij weet nog goed, dat hij op een zondagochtend, keepend in het derde, van het veld werd geplukt door Eddy Hartmann, snel moest douchen en in de bus stappen om als reservekeeper mee te gaan met het eerste, dat uit moest spelen tegen Roda Sport. Van deze
wedstrijd herinnert hij zich nog twee dingen heel goed. Theo Timmermans had tijden niet gevoetbald en moest toch mee doen. Voor de wedstrijd schopte hij tegen de muur en zei hierbij: “in het veld zal ik de bal niet veel harder raken”. Lex Rijnvis ging in de rust enorm te keer omdat het niet naar zijn zin ging. Mick Clavan gaf hem in de tweede helft alleen maar ballen, waar hij net niet bij kon. In de bus hoorde Jan Mick tegen Theo zeggen: “Zo, die heb ik even op zijn plaats gezet”.
Diepe bewondering moet men toch gehad hebben voor moeder Greta, die niet alleen de drie jongens had groot gebracht, maar ook in de sigarenwinkel tot zeven uur ’s avonds bezig was. Daarna moest er voor het eten gezorgd worden en na het eten ging ze de vuile voetbalkleding van de jongens naar de wasserette brengen op de Hoefkade. Geen wonder, dat men dan ook nog al eens door een van de jongens in de winkel geholpen werd.
OVERGANG NAAR DE “OVERKANT”
David Westhoven zag als trainer wel, dat Jan keeperskwaliteiten had en seinde Happel in. Happel nam zelf de proeftraining af en die zag het wel in hem zitten. Jan werd zonder contract voor een proefperiode aan de selectie toegevoegd. Ook moest Jan in die tijd weer op herhaling voor de dienst. Daar hij bij de belasting werkte, kwam hij op de administratie, waar hij belastingformulieren van de beroepsmilitairen moest invullen. Hij werd op een woensdagochtend door Hartmann opgebeld, met de mededeling, dat hij mee moest naar Polen, omdat Hennie Ardesch in onmin lag met Happel. Hij moest dit uiteraard aan een meerdere vragen om verlof te krijgen. Deze meerdere was helemaal gek van Feyenoord en zei tegen Jan, dat als hij voor drie kaartjes kon zorgen voor de wedstrijd ADO-Feyenoord, die de week erop zou plaats vinden, hij met ADO mee mocht. Jan belde Harry op en deze kwam de drie kaartjes direct brengen, waardoor Jan het reisje mee kon maken. Ook maakte Jan een carrièreswitch en ging van de belastingen naar buitenlandse zaken op de afdeling ontwikkelingssamenwerking. Het nieuwe seizoen werd hem weer het voorstel gedaan om op amateurbasis verder te gaan. Hier was Jan het niet mee eens en zei dat hij voor december wilde weten wat de bedoeling was en of hij een contract kreeg. Zo niet, dan zou hij weer gewoon in het derde gaan keepen. In het tweede keepte Jan om de week en wisselde dan met Hennie Ardesch wat inhield dat hij dan om de week ook met het eerste mee ging.
Op bovenstaande foto wordt de derby tussen Holland Sport 2 en ADO 2 uitgevochten op Houtrust. Op de foto heeft Jan de bal klem, terwijl Dick Advocaat, Loek Visser en Leo de Caluwé met nummer 5 toekijken.
Daar Jan erg sportminded was en de meeste sporten interessant vond, had hij met een collega afgesproken om naar de Zesdaagse in Rotterdam te gaan. Na de training ging hij deze collega op halen en toen verscheen de zus van deze collega. Het was liefde op het eerste gezicht. Jan liet zijn Carrie niet meer los en trouwde met haar in 1968.
Wat is dit nou? Onderstaande foto met op de shirtjes 1925-1965? ADO is toch in 1905 opgericht. Klopt, maar deze jaartallen vertegenwoordigen het 40-jarig bestaan van ADO als bespeler van het Zuiderpark. De ADO-selectie bestond toen uit: Staand van links naar rechts: Bertus Strijks, Jacques Smit, Harrie Heijnen, Jan Villerius, Kees Aarts, Piet de Zoete, Aad Mansveld, Peter Langeveld, Bram Ruitenberg, Louis de Puyt, Koos v. Dullemen, Harry Vos, Jan Vos en Karel Brantz. Zittend van links naar rechts: Ton Thie, Lambert Maassen, Theo v.d. Burch, Jan v.d. Oever, Ernst Happel, Martin v. Vianen, Theo Verlangen, Freek v.d. Lee en Joop Jochems.
Op onderstaande foto van het 2e elftal staan van links naar rechts: trainer Rinus Loof, Aad de Mos, Jan Vos, Hennie Ardesch, Jan v.d. Oever, Aad v.d. Berg, Loek Visser, Leo de Caluwé, Jan Villerius, Jacques Smit en leider Joop v.d. Bogerd. Geknield van links naar rechts: René Pas, Henk Houwaart, Piet v. Miert, Joop Korevaar, Dick Advocaat, Louis de Puyt, Siem v.d. Ham en Freek v.d. Lee.
In 1971 kregen Carrie en Jan gezinsuitbreiding, want dochter Shirley werd geboren.
Op een zaterdagochtend in november stapte Ton Thie op een uitstekende pen bij een korfbalwedstrijdje, waarbij hij door zijn enkel ging en geblesseerd het veld moest verlaten. Jan kreeg een telefoontje dat hij naar ADO moest komen. Hier werd hem gevraagd, om reserve bij het eerste te staan, omdat Hennie Ardesch moest keepen. Hij wilde dit wel, maar zei er direct bij, dat hij een afspraak had in verband met een eventueel contract. En inderdaad, het contract lag klaar bij Herman Choufoer en hij tekende in november 1971 voor twee en een half jaar. Door het tekenen van een contract kon hij zijn hobby als scheidsrechter niet meer uitvoeren, want dit verbood de KNVB. Jan is in deze periode tweemaal ingevallen en wel tegen Feyenoord thuis en Ajax uit. Beide wedstrijden werden verloren.
Op bovenstaande foto plukt Jan vlak voor de aanstormende spits de bal voor zijn neus weg.
1974 stond in het teken van twee belangrijke feiten. Ten eerste kreeg Shirley een zusje Sharron genaamd en ten tweede stopte Jan met voetbal. Vaak sprong hij bij in de winkel van zijn moeder en op zijn werk bekwaamde hij zich verder door vele cursussen te volgen. Hij onderhield de financiële contacten met bedrijven, die de ontwikkelingshulp uitvoerden en gaf lezingen op financieel gebied. Daar hij voor zijn contract het scheidsrechter zijn erg leuk vond, wilde hij dit
weer oppakken en meldde zich aan. Van de toenmalige scheidsrechterscommissie van de HVB moest Jan eerst opnieuw de cursus doen. Hij vond dit kolder en heeft geen fluit meer aangeraakt.
Voor (inmiddels) FC Den Haag bleef hij wel allerlei taken verrichten. Zo vertegenwoordigde hij de spelers in het bestuur dat onder leiding stond van Dé Stoop en naderhand Pieter den Dulk. Ook zette hij samen met Loek v. Driel, Cor v.d. Spek en Marcel Roemers een soort jeugdcommissie op voor niet ADO-jeugdspelers, die op de woensdagmiddagen konden komen trainen. Loek zorgde voor een sponsorpot, maar toen deze op was, verwaterde dit project. Tijdens de wedstrijden van FC Den Haag, later ADO Den Haag in het Zuiderpark gaf hij de pers informatie over de opstellingen. Hij hield ook de gele kaarten bij. In het “nieuwe” stadion ondersteunde hij de persvoorlichter Koen Jans.
Op 1 januari 2000 ging Jan met pensioen. Uiteraard besteedden hij en Carrie veel tijd aan de kleinkinderen en nu deze groter zijn zitten de weekenden vol om hen te volgen bij het voetbal en hockey. Met trots vertelt Jan, dat zijn kleinzoon is geselecteerd voor de jeugd van het Nederlands padelteam. Zelf tennist hij, sinds hij gestopt is met voetbal, bij MLTV’90 in Monster, waar hij 20 jaar het clubblad heeft verzorgd. Een andere grote hobby van hem is het verzamelen en maken van foto’s van sporthelden, waar hij zelf een verslag bij schrijft en probeert de handtekeningen van deze personen te verzamelen. Sinds jaar en dag houdt hij nog steeds alles bij van de FC/ADO Den Haag v.w.b. de opstellingen, gele en rode kaarten etc. Ook verzamelt hij de elftalfoto’s vergezeld met de handtekeningen.
Op de vraag wat hij van het huidige ADO Den Haag vindt heeft hij een uitgesproken mening. Het beleid komt erg rommelig over. Er is te veel uit handen gegeven, waardoor er te weinig binding meer met de club is. Er is totaal geen sprake van een organisatievorm en men weet niet waar men aan toe is.
Tom Clavan
